«... Σαν ένας άγγελος που είναι πάντα δίπλα μου και μοιράζεται τις χαρές και τις λύπες μου, τις εμπειρίες και το χρόνο μου». Έτσι περιγράφει τη σχέση του με το σαξόφωνο ο διεθνούς φήμης Ηρακλειώτης σαξοφωνίστας Θεόδωρος Κερκέζος. Με αφορμή την αποψινή του συναυλία στο κηποθέατρο "Μάνος Χατζιδάκις", όπου επί σκηνής θα συναντηθεί με τον καταξιωμένο πιανίστα Χρίστο Παπαγεωργίου, ο Θεόδωρος Κερκέζος μιλάει στη "Νέα Κρήτη" για τη ενασχόλησή του με τη κλασική μουσική, τις δυσκολίες και τα εμπόδια που συνάντησε και τις διεθνείς του διακρίσεις με αποκορύφωμα τα βραβεία Grammy.
Τίτλος της αποψινής συναυλίας του κ. Κερκέζου, που θα ξεκινήσει στις 9 το βράδυ, είναι "Από το μπαρόκ στον κλασικισμό".
Πώς ένας μουσικός από το Ηράκλειο, μία μικρή επαρχιακή πόλη, καταφέρνει με το σαξόφωνό του να κατακτήσει τον κόσμο;
«Όχι μόνο το Ηράκλειο, αλλά ολόκληρη η χώρα μας δεν έχει παράδοση και ιστορία σε αυτό το όργανο και στην κλασική μουσική, με αποτέλεσμα να αρχίσω από το μηδέν. Ξεκινώντας λοιπόν από την αρχή, το μόνο καλό που είχε αυτό ήταν ότι χάραξα τους δικούς μου δρόμους, έβαλα τα δικά μου όρια και στόχους. Ασχολήθηκα και ασχολούμαι πάρα πολλές ώρες - ποτέ δεν το είδα σαν δουλειά - σκέφτομαι πολύ και προσέχω τις κινήσεις μου και ευτυχώς σωματικά δεν έχω προς το παρόν προβλήματα μετά από τόσα χρόνια πολύωρης και επίπονης μελέτης. Στο αν στάθηκα τυχερός, απαντώ ότι την τύχη τη δημιουργείς από τις κινήσεις που κάνεις. Οι πιο πολλοί ερχόμαστε στον κόσμο με τα ίδια εφόδια και είναι στο χέρι μας πώς θα τα εκμεταλλευτούμε».
Τι είναι το σαξόφωνο για εσάς;
«Με το συγκεκριμένο όργανο ασχολούμαι εντατικά από 15 χρονών (και με τη μουσική λίγα χρόνια νωρίτερα), άρα έχω πολύ μεγάλο δέσιμο με αυτό, αφού όλα αυτά τα χρόνια ήταν παρόν σε όλες τις μεγάλες συγκινήσεις και σημαντικές στιγμές της ζωής μου. Σαν ένας άγγελος που είναι πάντα δίπλα μου και μοιράζεται τις χαρές και τις λύπες μου, τις εμπειρίες και το χρόνο μου. Σε αντίθεση με άλλους καλλιτέχνες, για μένα το σαξόφωνο και η μουσική δεν είναι όλη η ζωή μου και δεν μπορώ να εκφραστώ με τα βαρύγδουπα λόγια που ακούω... "δεν μπορώ να ζήσω χωρίς μουσική», "η μουσική είναι τα πάντα" κ.ά.
Σίγουρα είναι ένα πολύ μεγάλο μέρος της ζωής μου και από τα σημαντικότερα. Σκεφτείτε ότι όλη η οικογένειά μου είμαστε επαγγελματίες μουσικοί. Εξίσου σημαντικά όμως είναι τα παιδιά μου, η σύζυγός μου, ο κύκλος μου και ακόμα τα καθημερινά που κάνουν πολλοί: ένας περίπατος στη φύση, μια ωραία συζήτηση, ένα ταξίδι, ένα βιβλίο, μία άθληση, κ.ά. Όλα αυτά συνθέτουν και αποτελούν την προσωπικότητα και τη ζωή μου, ενώ χωρίς αυτά θα ήταν πολύ δύσκολο να ισορροπήσω».
Τι θα ακούσει το κοινό στην αποψινή συναυλία που θα δώσετε μαζί με τον Χρίστο Παπαγεωργίου στο κηποθέατρο "Μάνος Χατζιδάκις;"
«Αυτήν τη φορά θα επικεντρωθούμε σε αριστουργήματα των μεγάλων της μουσικής όπως των Bach, Haendel, Mozart, Rossini, αλλά και Θεοδωράκη και Piazzolla, έργα επηρεασμένα από την εποχή αυτή. Μαζί μας θα είναι η εξέχουσα σοπράνο Βανέσα Καλκάνη, που θα μαγέψει για άλλη μια φορά το κοινό της με τη δεξιοτεχνία της και ειδικά με τις μοναδικές ψηλές νότες της, και ο νεαρός βραβευμένος Ανδρέας Κερκέζος στο βιολί με την εκφραστικότητά του - ένα καλό παράδειγμα προς μίμηση για τους νέους μας».
Έχετε συνεργαστεί με μεγάλες ορχήστρες του κόσμου. Ποια συνεργασία ξεχωρίζετε;
«Από κάθε συνεργασία/συναναστροφή παίρνεις θετικά και αρνητικά στοιχεία, και η επιλογή είναι δική σου τι θα κρατήσεις και σε ποιο βαθμό. Προσπαθώ να παίρνω και να αφομοιώνω μόνο τα θετικά των στιγμών, αν και δύσκολο. Κάποιες από τις σημαντικότερες συνεργασίες που έρχονται πιο συχνά στην μνήμη μου είναι οι συναυλίες μου με τον κολοσσό της βιόλας Yuri Bashmet, οι ηχογραφήσεις στο Abbey Road Studio (το "σπίτι" των Beatles), με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου και τον Yuri Simonov, οι συναυλίες και ηχογραφήσεις με τη Φιλαρμονική του Λονδίνου... Κορυφαίες επίσης αναμνήσεις-εμπειρίες οι συναυλίες με τη Φιλαρμονική της Αγ. Πετρούπολης στην ιστορική αίθουσα της πόλης με τις τεράστιες άσπρες μαρμάρινες κολόνες κ.ά.».
Έχουμε ως λαός παιδεία κλασικής μουσικής;
«Αν και δεν υποστηρίζω απόλυτα το... για όλα φταίει η τουρκοκρατία, παρ' όλα αυτάχάσαμε ή δεν προλάβαμε πολύ σημαντικά γεγονότα του πολιτισμού και δυστυχώς ήμασταν "έξω" από την εποχή της Αναγέννησης. Το ερώτημα όμως είναι ότι από τότε πέρασαν πολλά χρόνια και νομίζω ότι δεν μπορούμε πια να ρίχνουμε τα βάρη στα πολυαναφερθέντα 400 χρόνια. Πρέπει να αναρωτηθούμε ποια είναι η συμβολή η δική μας και πάνω από όλα αυτών που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν. Οι πολιτικοί και τα αρμόδια υπουργεία έχουν την τεράστια ευθύνη, και δυστυχώς αυτό φαίνεται στο σημαντικότερο σημείο μιας κοινωνίας, την παιδεία, με τη δική μας να έχει σοβαρές ελλείψεις όχι μόνο στη μουσική, αλλά και γενικά στις τέχνες και τον πολιτισμό. Μας οδηγούν με ένα ευφυές σχέδιο σε μια τέλεια υποβάθμιση ιδεών, αξιών και αισθητικής. Κοιτάξτε λίγο γύρω σας... Παντού υπάρχει σε αφθονία η κακογουστιά, η φθήνια και η καταπάτηση των ανθρώπινων αξιών και πνεύματος. Δεν εκτιμάμε καθόλου τον εαυτό μας και βολευόμαστε με ό,τι πιο ποταπό και εφήμερο μας σερβίρουν. Συμφέρει οπωσδήποτε το πολιτικό σύστημα να δημιουργεί "πρόβατα" γιατί ένα σκεπτόμενο ον, έναν άνθρωπο με παιδεία, δύσκολα τον κατευθύνεις. Το φαγητό είναι η τροφή του σώματος και οι τέχνες η τροφή της ψυχής και του πνεύματος.
Δυστυχώς, με τις σαβούρες που μας σερβίρουν τα περισσότερα από τα ΜΜΕ, κάθε άλλο παρά παιδεία έχουμε, και πόσω μάλλον κλασικής μουσικής, ενώ ολοένα μας απομακρύνουν από την πραγματική αιτία του ΖΩ. Δυστυχώς, έχει μεγάλη διαφορά το ΖΩ από το απλά υπάρχω, και αυτοί θέλουν απλά να υπάρχουμε για να τους υπηρετούμε».
Η αναγνώριση και τα Grammy
Έχετε προταθεί δύο φορές για τα βραβεία Grammy στη Νέα Υόρκη. Μιλήστε μας γι' αυτή την εμπειρία.
«Οτιδήποτε συμβαίνει σε λίγους είναι κάτι άξιο αναφοράς. Η πρόταση έγινε από τη δισκογραφική εταιρεία NAXOS, όταν από 2.000 δίσκους περίπου επέλεξε το δικό μου μαζί με πέντε άλλους και τους πρότεινε στη Νέα Υόρκη. Βέβαια, ένα πολυπληθές διεθνές προσωπικό κινητοποιήθηκε αρχίζοντας από την έδρα της εταιρείας στο Χονγκ-Κονγκ και περνώντας από πολλά κράτη για να φτάσει στην μεγαλούπολη. Ήταν πολύ τιμητικό για μένα και την Ελλάδα να βρίσκομαι ανάμεσα στους μεγαλύτερους καλλιτέχνες με τεράστια ιστορία και υποστήριξη στο χώρο της μουσικής. Βέβαια, ακολούθησαν και άλλα σημαντικά βραβεία όπως το Editor's Choice στη χριστουγεννιάτικη έκδοση του Gramophone, τα 5 αστέρια του γερμανικού Fono Forum, το Best Seller στους καλύτερους 20 δίσκους στο Λονδίνο κ.ά.».
Όλγα Μανιουδάκη
