Η θεατρική ομάδα των φοιτητών του Πανεπιστημίου Κρήτης, μετά την περσινή επιτυχία της με τη "Λυσιστράτη" του Αριστοφάνη, είναι έτοιμη να παρουσιάσει στο κοινό του Ηρακλείου, από σήμερα Δευτέρα και έως την Παρασκευή 28 Αυγούστου, το βραβευμένο - στο Φεστιβάλ της Avinion το 2004 - έργο του Ρουμάνου φιλέλληνα συγγραφέα Ματέι Βισνιέκ "Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα".
Παραστάσεις θα δίνονται καθημερινά στις 9:30 το βράδυ στο κηποθέατρο "Μάνος Χατζιδάκις" με είσοδο 3 ευρώ για το κοινό. Το κείμενο μετέφρασε η Έρση Βαλικιώτη, ενώ η σκηνοθεσία είναι του Γιώργου Αντωνάκη.
Πρόκειται για ένα έργο που μιλά για την τραγωδία των Βαλκανίων, με ιδιαίτερα ποιητικό αλλά και σκληρό τρόπο, που μιλά για την κυριαρχία του καπιταλισμού στις κατεστραμμένες από τους εμφύλιους πολέμους, χώρες της γειτονιάς μας.
Η ιστορία μας αναγνωρίσιμη! Όπως μία αρχαία ελληνική Τραγωδία. Η μάνα και ο πατέρας ψάχνουν να βρουν το λείψανο του γιου τους να το θάψουνε. «Γιατί σ' αυτήν τη χώρα ευτυχισμένη μάνα είναι η μάνα που ξέρει πού είναι θαμμένα τα παιδιά της...».
Σοκαριστική! Όπως μια πόρνη, μία τραβεστί και μία πατρόνα, σ' ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό μπορντέλο, που εμπορεύονται "πίπες" για όλους... "αντιρατσιστικές"!
Μα και παράλογη! Όπως ο διάλογος νεκρών και ζωντανών. Όπως η λέξη πρόοδος ή δορυφόρος στα χείλη των μανάδων μας! Όπως το όνειρο της ανθρωπότητας για μια καλύτερη ζωή που θα έφερνε η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας και αντί γι' αυτήν μάς κλέβουν το όνειρο, μας στερούν την αξιοπρέπεια, μας καταδικάζουν στη φτώχια, την προσφυγιά, και την καταστροφή!
«Θα μπορούσαμε να σας λέγαμε πολλές τέτοιες όμορφες θλιβερές ιστορίες. Γιατί οι όμορφες θλιβερές ιστορίες είναι πλέον παγκόσμιες!»... Και δυστυχώς καθημερινές!
Ο σκηνοθέτης
Ο σκηνοθέτης της παράστασης Γιώργος Αντωνάκης, σε σημείωμά του, αναφέρει: «"Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα" του Ματέι Βισνιέκ είναι ένα έργο που μας ενθουσίασε από την πρώτη ανάγνωση. Σπάνια η ομάδα μας συναντάει μια τόσο καινούργια γλώσσα, έναν τέτοιο θεατρικό πλούτο. Η χαρά της έρευνας της έκφρασης και της δημιουργίας ήταν παρούσα σε κάθε πρόβα του έργου του φιλέλληνα συγγραφέα. Κι όλα αυτά έχοντας στο μυαλό μας την προτροπή του Βισνιέκ: "Δουλέψτε το έργο μου όπως εσείς το βλέπετε και το αισθάνεστε. Πάρτε πάνω σας αυτήν την ελευθερία. Όπως και εγώ όταν γράφω αισθάνομαι ελεύθερος".
Στο πρόσωπο του Βισνιέκ η ομάδα μας ανακάλυψε το δάσκαλο, το διανοούμενο, το συγγραφέα που δεν εξωραΐζει, δεν αντιγράφει, δεν ψελλίζει αλλά με στεντόρεια φωνή καταγγέλλει τις αιτίες της τραγωδίας στα Βαλκάνια και τη βρομιά ενός ακραίου καπιταλισμού που βιώνουμε σήμερα. Μία καταγγελία όμως μέσα από την ποίηση, μέσα από την αλληγορία, τη μεταφορά, μέσα από τη συγκίνηση και την καλλιτεχνική γλώσσα».
