Κυκλοφόρησε το δεύτερo βιβλίο της συγγραφέως Μαρίας Λιάσκα-?Μαυράκη με τίτλο "Ο κύκλος με τη θάλασσα" από την "Άνεμος Εκδοτική".
Πρόκειται για ένα ιστορικό μυθιστόρημα που μέσα από ένα ταξίδι από την Κύπρο στη Βόρεια Ιρλανδία και τη Μεγάλη Βρετανία βαδίζει στα ματωμένα χνάρια της Ιστορίας.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Αν χαράξεις έναν κύκλο από την Κύπρο μέχρι πάνω στο Βορρά, στα αγριεμένα κύματα της Μεγάλης Βρετανίας, αλλά και στα βαθιά ιρλανδέζικα νερά, θα κλείσεις μέσα του την ίδια θάλασσα.
Όταν η παρέα ξεκίνησε για διακοπές στην Κύπρο, τίποτα δεν είχε προαναγγείλει την εξαφάνιση του καλύτερού τους φίλου, του Άντι, στα βασανισμένα νερά της Αμμοχώστου. Ο Γρηγόρης και η Δήμητρα γυρίζουν πίσω στα μέρη που έζησε ο φίλος τους. Όσα συναντούν τούς φέρνουν πιο κοντά στο τέλος. Όσα μαθαίνουν τούς οδηγούν σε ασυνήθιστα μονοπάτια. Ο Άντι από την Κύπρο έχει μεγαλώσει στη Βόρεια Ιρλανδία. Έχει άραγε ξεχάσει;
Στον άγνωστο αέρα του Μπέλφαστ, στα φαντάσματα των εκρήξεων του ΙΡΑ, των αδικιών και των απεργών πείνας, υψώνονται γνώριμες φωνές που φυσάνε τον άνεμο της ελευθερίας στα τείχη της πόλης.
Έρωτας, επανάσταση, προδοσία. Τώρα. Τότε. Πάντα.
Τι καθορίζει τη διαδρομή μας περισσότερο; Ποιοι αναπάντεχοι δρόμοι οδηγούν από τη ζωή προς το θάνατο και από το θάνατο προς τη ζωή;
Ένα ταξίδι από την Κύπρο στη Βόρεια Ιρλανδία και τη Μεγάλη Βρετανία, βαδίζοντας στα ματωμένα χνάρια της Ιστορίας, λαχταρώντας τη δικαίωση για τους λαούς που, όσο μακριά κι αν είναι, όσο διαφορετικοί κι αν φαίνονται, είναι ίδιοι απέναντι στην αδικία. Μια διαδρομή στο εσωτερικό του ανθρώπου που έρχεται αντιμέτωπος με την προσωπική του χίμαιρα και την αποτυχία.
Στο βιβλίο η συγγραφέας σημειώνει τα εξής: «…ο παγωμένος αέρας του Μπέλφαστ με καίει και ανεβάζω το κασκόλ, ώστε το μόνο που μένει ακάλυπτο επάνω μου είναι τα μάτια. Ο σκοτεινιασμένος ουρανός της χώρας μυρίζει ακόμη χειμώνα. Περπατάω και νιώθω να με παραμονεύουν πίσω από τα κλειστά παράθυρα. Είναι Πέμπτη απομεσήμερο. Αν ανοίξω τα χέρια μου, θα αγκαλιάσω τον καπνισμένο αέρα. Αν ταξιδέψω μερικά χρόνια πίσω, θα κρυφτώ στα απέναντι χαλάσματα και θα σκοντάψω στα αγγλικά οδοφράγματα. Αν γλιτώσω από τις πρώτες σφαίρες, δε θα σωθώ από τη μανία για εκδίκηση. Ο ήλιος θα δύσει σε λίγο και η θερμοκρασία θα πέσει κι άλλο. Κοντεύει έξι. Τα χέρια μου μυρίζουν αίμα».
