default-image

Τρεις παραστάσεις για το "Κουαρτέτο" του ΟΜΜΑ Στούντιο

Πολιτισμός
Τρεις παραστάσεις για το "Κουαρτέτο" του ΟΜΜΑ Στούντιο

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μόνο για τρεις εμφανίσεις θα παρουσιαστεί η νέα παραγωγή του θεάτρου ΟΜΜΑ Στούντιο "Κουαρτέτο" του Heiner Muller στο Ηράκλειο: στις 10 Μαΐου στο Θεατρικό Σταθμό, στις 9 μ.μ., και στις 18 και 19 Μαΐου στο κινηματοθέατρο "Βιτσέντζος Κορνάρος".

Το "Κουαρτέτο" έχει βασιστεί πάνω στο επιστολογραφικό μυθιστόρημα "Επικίνδυνες σχέσεις" του Λακλό (Pierre Choderlos de Laclos ). Όμως, ο Μίλερ καταργεί την αλληλογραφία ανάμεσα στους ήρωες, τη Μερτέιγ και τον Βαλμόν, και εισάγει επί σκηνής τις μορφές δύο εραστών, μάλλον προς το τέλος του πολυτάραχου και σκανδαλώδους βίου τους, ενώ στη σκηνική ένδειξη «σαλόνι πριν από τη Γαλλική Επανάσταση» προσθέτει μία δεύτερη: «Μπούνκερ μετά τον τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο».

Έχουμε, λοιπόν, ένα ζευγάρι που παλεύει στο τέλος του κόσμου. Η έννοια της καταστροφής έρχεται και επανέρχεται μέσα από συνεχείς μεταμορφώσεις των πρωταγωνιστών, που επιδίδονται μεταξύ τους σε έναν ανελέητο πόλεμο αφανισμού. Οι ήρωες του έργου θέτουν νέα όρια ανάμεσα στην πίστη και την απιστία, τη δύναμη και την αδυναμία, τη σεξουαλική απόλαυση και την υποταγή.

Οι συντελεστές

Μετάφραση: Ελένη Βαροπούλου

Σκηνοθεσία: Αντώνης Διαμαντής

Σκηνικά-κουστούμια: Εύη Καμπουράκη

Τεχνικός σκηνής: Ηλίας Σταρράς

Μουσική επένδυση-φωτισμοί: Αντώνης Διαμαντής

Παραγωγή: Θέατρο ΟΜΜΑ Στούντιο

Παίζουν οι Ειρήνη Κουτσάκη (Μερτέιγ) και Βαγγέλης Λιοδάκης( Βαλμόν)

Γενική είσοδος: 9€, φοιτητικό/άνεργοι: 5€.

Για το "Κουαρτέτο" η θεατρολόγος/ηθοποιός Μάγδα Κόρπη έχει πει τα εξής:

«O Μπέκετ έλεγε πως ο άνθρωπος είναι μπροστά σε έναν καθρέφτη αλλά ο καθρέφτης δεν αντανακλά το πρόσωπό του. Ο Μίλερ πάλι έγραψε: «Τι λέει ο καθρέφτης σας. Είναι πάντα ο άλλος που κοιτάει από μέσα. Αυτόν τον άλλο ψάχνουμε όταν σκάβουμε στα ξένα κορμιά, πέρα από τους εαυτούς μας. Μπορεί να μην υπάρχει ούτε ο ένας ούτε ο άλλος, μόνο το τίποτε στην ψυχή μας που κρώζει για τροφή.

Καθρέφτης, είδωλα, ιριδισμοί, αντανακλάσεις, πρόσωπο ή πρόσωπα, μεταμορφώσεις και συνδυασμοί αποτελούν πεδία που εξερευνά και αναμιγνύει ο Μίλερ για να συνθέσει ένα κείμενο δυνατό, ανθεκτικό και ελεύθερο σε αναγνώσεις όπως το "Κουαρτέτο". Ενστερνιζόμενος το θάνατο του συγγραφέα, χαράσσοντας δηλαδή ένα πεδίο χωρίς προέλευση το οποίο δεν έχει άλλο στόχο πέραν της γλώσσας (ενδιαφέρουσα πρόκληση αποτελεί η χρήση

κεφαλαίων γραμμάτων), και δανειζόμενος στοιχεία από τους Laclos (δανείζεται πρόσωπα), De Sade (εστιάζει στην πορνογραφική του ματιά) και Jenet (γοητεύεται από το role-playing) φτιάχνει ένα κείμενο-παιχνίδι όπου τελικά όλοι οι κανόνες σπάζουν ή και που ενδεχομένως δεν υπήρξαν ποτέ. Το τοπίο που προτείνει εδώ ο Γερμανός δραματουργός αποτελείται από τον ιριδισμό δύο επιπέδων. Εκείνο της Φαντασίας και εκείνο της Πραγματικότητας.

Στο "Κουαρτέτο" κάτω από τη μάσκα του έρωτα ξεδιπλώνεται η σχέση του άντρα και της γυναίκας: υποταγή, ταπείνωση, κατανάλωση, μαρασμός, ηθική πτώση αλλά και πολύ παιχνίδι με μοναδικό καταφύγιο την κοινή φθορά και το κενό.

Η δραματουργία του Μίλερ αντιστέκεται στο ψυχολογικό παίξιμο και στη σωματική λογοκρισία, αποζητώντας από τους ερμηνευτές μια απόσταση από το περιεχόμενο. Αντίθετα με τους ήρωες του Μπέκετ, ο Βαλμόν και η Μερτέιγ δεν είναι παθητικά πρόσωπα. Παίζουν με το πάθος, τη φωτιά, τον έρωτα και τη λεηλάτηση· τόσο του άλλου όσο και του ίδιου τους του εαυτού.

Προσπαθούν να νοηματοδοτηθούν και να νοηματοδοτήσουν. Να ξεφύγουν από τον κατακερματισμένο εαυτό τους. Υπό το πρίσμα της αισθητικής της σκληρότητας του Αρτώ, και οι δύο ξεκινούν το ταξίδι τους στο Χάος.

Τοποθετημένη σε ένα μεταφυσικό περιβάλλον, η Μερτέιγ θαρρεί πως είναι μόνη. Με την έλευση του Βαλμόν θα αρχίσει το παιχνίδι-φλερτ με το Tέλος.

Το παιχνίδι θα αποδειχτεί κωμικοτραγικό. Η επικοινωνία των ηρώων θα αποτελέσει την ύψιστη ανάγκη τους να βρουν καταφύγιο ώστε να ξεγελάσουν το θάνατο. Και τελικά το μοναδικό αντίδοτο, θα αποδειχτεί το ίδιο το παιχνίδι. Ακόμα και ο φόνος που μαζί με την σεξουαλική πράξη αποτελούν τις δύο όψεις του θανάσιμου αγώνα των ηρώων, μοιάζει με γνώριμη πίστα που είναι οικεία στους παίκτες.

Όπως και οι χαρακτήρες έτσι και το ίδιο το "Κουαρτέτο" είναι ένα έργο-χαμαιλέοντας. Έχοντας τη δική του οντότητα, αλλάζει χρώματα, μάσκες και ταυτότητες διαρκώς, όπως αρμόζει άλλωστε σε ένα κείμενο που σμιλεύτηκε μέσα σε τριάντα χρόνια.

Ο Μίλερ εν γένει καταφέρνει να εισδύσει στην ατομική-συλλογική συνείδηση με μια πολυσυλλεκτική συγγραφική υφή, όπου η ιστορία μοιάζει να διαλύεται σ' έναν γρίφο από εικόνες, ομιλίες, φαντασίες, όνειρα. Έναν γρίφο όπως είναι η ζωή και το θέατρο».

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News