Η Νατάσσα Μποφίλιου είναι η απόδειξη πως το καλό ταξιδεύει πάντα και πάντα βρίσκει το δρόμο του. Χωρίς πολλές-πολλές σχέσεις με τα media, χωρίς στρατό για το promo της, καταφέρνει να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Σε μια εποχή που μεγάλα ονόματα της δισκογραφίας δεν μπορούν ούτε μια συναυλία να κλείσουν, όταν "σπουδαία" live ακυρώνονται λόγω... ασθενείας, εκείνη αλωνίζει με τους συνεργάτες της και τα τραγούδια της τη χώρα και γεμίζει ασφυκτικά τους χώρους όπου εμφανίζεται. Ίσως γιατί με περίσσιο θάρρος κυνήγησε τ' όνειρό της.
Μπορεί γιατί τα τραγούδια της, του Ευαγγελάτου οι στίχοι δηλαδή και του Καραμουρατίδη οι συνθέσεις, περιγράφουν τις ζωές όλων μας. Ίσως να φταίει που η ίδια μπορεί να κλείνει μέσα της δεκάδες άλλες Νατάσσες. Μοιραία, ηττημένη, αντισυμβατική, εξαρτημένη, ευτυχισμένη, καταθλιπτική... Μπορεί απλά ο κόσμος να βαρέθηκε τα δήθεν και να διάλεξε η αγαπημένη του να 'ναι ένα κορίτσι φρέσκο, με ξανθό μαλλί και βλέμμα τόσο καθαρό που βλέπεις μέσα του... Ποιος ξέρει...
Με αφορμή την παράσταση με τίτλο "Πάμε ξανά" σήμερα στο Κηποθέατρο "Νίκος Καζαντζάκης", στις 9 μ.μ., κάναμε μια σύντομη κουβέντα μαζί της για τη μουσική, τα τραγούδια, τις επιλογές της, ακόμη και το θέμα της καταστροφής των χημικών της Συρίας.
«Ξέρω τα όριά μου»
Είσαι η καλλιτέχνιδα που οι "κριτές των πάντων" λατρεύουν να κρίνουν. Τη μια τα ξανθά σου μαλλιά, την άλλη το Rockwave... Γιατί;
«Γιατί έχω ξανθά μαλλιά και παίζω στο ροκγουέιβ. Κάποιοι άνθρωποι λατρεύουν τα στερεότυπα, εγώ όμως δεν είμαι από αυτούς».
Εγώ νιώθω πως "χωράς" παντού! Εσύ πιστεύεις πως υπάρχει σκηνή στην οποία δεν μπορείς ν' ανέβεις;
«Μου αρέσει να πειραματίζομαι και να δοκιμάζω τον εαυτό μου και τις επιθυμίες μου, αλλά ξέρω τα όριά μου. Δεν πιστεύω ότι μπορώ να ανέβω σε όλες τις σκηνές και μου αρέσει γιατί υπάρχουν σκηνές που θέλω να τις κοιτάζω από κάτω».
Βλέποντάς σε πάνω στη σκηνή, μου δίνεις την αίσθηση πως δεν τραγουδάς, αλλά "διηγείσαι" ιστορίες μικρού μήκους. Είναι ολόκληρη ιεροτελεστία η ερμηνεία για σένα;
«Κάθε τραγούδι λέει μια ιστορία είτε δική μας, είτε κάποια που τη νιώθουμε δική μας. Απολαμβάνω τρομερά αυτόν το ρόλο του αφηγητή»...
Με τόση εκφραστικότητα στην κίνηση, στη φωνή, στο πρόσωπο, θα έμπαινες στο τρυπάκι μιας... θεατρικής ας πούμε παράστασης;
«Αν ήμουν σίγουρη ότι μπορώ να αντεπεξέλθω, θα δοκίμαζα κάτι στο χώρο του μουσικού θεάτρου».
«Άνω τελεία»
Νιώθω πως κάθε στίχος που λες έχει κάτι να πει για σένα. Για κάποιο λόγο νομίζω πως "μιλάς" μέσω των τραγουδιών σου. Έχω δίκιο;
Αλήθεια, τελεία ή "άνω τελεία"; Σε τι αξίζει να αφήνεις ένα περιθώριο επιστροφής;
«Εγώ ως άνθρωπος βάζω, όταν έρχεται η ώρα, τελείες. Οι άνω τελείες ταιριάζουν σε ένα καλλιτέχνη όπως ο Γεράσιμος (Ευαγγελάτος) που του αρέσει μέσα από την τέχνη του να αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά».
«Αυτά που με συγκινούν»
Είσαι νέα, όμορφη, έχεις τέτοια φωνή... Πώς και δεν μπήκες στον πειρασμό να δοκιμάσεις (έστω) άλλα είδη μουσικής, πιο, ας πούμε, αποδοτικά;
«Για μένα αποδοτικό είναι να κάνω αυτό που με συγκινεί και να ζω την ευτυχία της ερμηνείας των τραγουδιών που επιλέγω. Τραγουδάω αυτά που με συγκινούν και μιλούν μέσα μου».
ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΧΗΜΙΚΩΝ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ
«Ελπίζω στους καρπούς των αγώνων»
Η κουβέντα μας γίνεται με αφορμή τις παραστάσεις σου στην Κρήτη. Η Κρήτη είναι σε αναβρασμό με αφορμή την εξουδετέρωση των χημικών της Συρίας νότια του νησιού, εν πλω, με τον κίνδυνο μιας απίστευτης οικολογικής καταστροφής. Φτάνουν οι φωνές μας στην πρωτεύουσα; Αλήθεια, τέτοια θέματα σ' αγγίζουν;
«Φυσικά και με αγγίζουν. Όλα αυτά που έχουμε υποστεί και θα υποστούμε ως ανθρωπότητα με εξοργίζουν. Καταστρέφουν κάθε νότα αισιοδοξίας που μπορεί να αισθάνεται ένας άνθρωπος από τα όμορφα της ζωής. Ελπίζω στους καρπούς των αγώνων και σε ένα μέλλον χωρίς τόση φρίκη και τόση αδικία».
Τη Δευτέρα το βράδυ έχουμε ραντεβού μαζί σου στο Κηποθέατρο "Νίκος Καζαντζάκης". Αλήθεια, με τι σκοπό ταξιδεύεις τα τραγούδια σου φέτος;
«Λατρεύουμε να πηγαίνουμε εμείς στους ανθρώπους που αγαπούν τη μουσική μας, γι' αυτό και συνεχίζουμε αδιάκοπα το ταξίδι όλα αυτά τα χρόνια. Η αποσκευή μας κάθε φορά είναι η καλή μας πρόθεση, η αγάπη μας για το τραγούδι κι η λαχτάρα μιας αληθινής και ουσιαστικής επικοινωνίας μέσα από αυτό που κάνουμε».
Συνέντευξη στη Μαίρη Καριωτάκη
