Ως «μια ελπίδα φωτός, μέσα στην καταχνιά» χαρακτήρισε ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ Ηρακλείου, Λάζαρος Μάρκου, τις προσπάθειες της Θεατρικής Ομάδας του Σωματείου. Το αποτέλεσμα των προσπαθειών αυτών θα μπορέσει να απολαύσει το ηρακλειώτικο κοινό το Σάββατο 12 και την Κυριακή 13 Ιουλίου, οπότε και θα δοθούν οι πρώτες παραστάσεις της τραγωδίας του Ευριπίδη "Μήδεια".
Οι παραστάσεις θα δοθούν στο Κηποθέατρο "Μάνος Χατζιδάκις" (είσοδος από τη λεωφόρο Πλαστήρα), στις 9:30 το βράδυ. Η συμβολική πρόσκληση της παράστασης είναι 5 ευρώ. Tα χρήματα θα διατεθούν στο ταμείο αλληλεγγύης της ΕΛΜΕ για τους απολυμένους και σε διαθεσιμότητα εκπαιδευτικούς.
Η παράσταση αποτελεί ένα πρώτο "αποτέλεσμα" εργαστηριακής και ερευνητικής δοκιμής της ομάδας, που βασίστηκε στην ξεχωριστή μετάφραση-απόδοση της "Μήδειας" από τον Γιώργο Χειμωνά.
Τη σκηνοθεσία της παράστασης υπογράφει ο Αντώνης Περαντωνάκης, ενώ την πρωτότυπη μουσική ο μουσικός Δημήτρης Χατζάκης, ο οποίος δίδαξε και τον ενδεκαμελή Χορό στο επί σκηνής τραγούδι. Την ένδυση επιμελήθηκε η Ντεσισλάβα Τοπάλοβα, και τις μάσκες κατασκεύασε ειδικά η Μαρία Γραικού. Στην παράσταση συμμετέχουν 19 μέλη, καθηγητές και μη, της ομάδας.
Σκηνοθεσία: Αντώνης Περαντωνάκης
Μουσική: Δημήτρης Χατζάκης
Ένδυση: Ντεσισλάβα Τοπάλοβα
Μάσκες: Μαρία Γραικού
Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Γιαμαλάκη
Βοηθός διδασκαλίας: Ειρήνη Κουρλετάκη
Σκηνική ιδέα-κίνηση χορού: Αντώνης Περαντωνάκης
Μουσική διδασκαλία / φωτισμοί: Δημήτρης Χατζάκης
Τροφός: Μαρία Οικονομάκη
Παιδαγωγός: Γιώργος Παυλίδης
Μήδεια: Κατερίνα Σαβουλίδη
Κρέοντας: Κώστας Πηγάκης
Ιάσονας: Λευτέρης Κουφάκης
Αιγέας: Άρης Βελιδάκης
Άγγελος: Γιάννης Κοσόγλου
Χορός Κορινθίων Γυναικών: Ιωάννα Κωστάκη, Μάρω Σωμαράκη, Γεωργία Φραγκιουδάκη, Σοφία Αποστολάκη, Εύη Πουλή, Μαρία Ακρασάκη, Λίτσα Καλογερίδη, Πελαγία Παναγιωτάκη, Ολίνα Παντίδη, Μαρία Δρακάκη και Ιωάννα Φιωτάκη
Ακόλουθος Κρέοντα: Κωστής Μανιάς.
Σχόλια της Ελένης Γιαμαλάκη
• «Η, σχεδόν, τελική "αποθέωση" της Μήδειας οδηγεί σε σκέψεις για το βαθύτερο και πλατύτερο συμβολισμό της. Αν ο Ιάσων αντιπροσωπεύει τον πολιτισμό και το δυτικό ορθολογισμό, μήπως η Μήδεια εκπροσωπεί τη φύση, την άλογη δύναμή της, το ένστικτο, τον αρχέγονο μητριαρχικό κόσμο; Σ' αυτήν την ερμηνεία συνηγορεί τόσο ο πρώτος της μονόλογος για την τύχη των γυναικών, όσο και το πρώτο στάσιμο: "Προς τα πίσω γυρνάν στις πηγές οι ιεροί ποταμοί… Τιμή, τιμή στων γυναικών το γένος".
• Η Μήδεια (προ πάντων σήμερα) είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια τυπική ερωτική ιστορία ζηλοτυπίας, κάτι πολύ περισσότερο από ένα - μόνο - έγκλημα πάθους.
Μάλλον είναι η ίδια η Γη, η Φύση, την οποία ο δυτικός άνθρωπος (Ιάσονας) τη μάγεψε με τη ραφιναρισμένη γοητεία του, χρησιμοποίησε τις χθόνιες δυνάμεις της, της απέσπασε τα μυστικά και τον πλούτο της (χρυσόμαλλο δέρας), την εκπολίτισε, την εκχέρσωσε, διασταυρώθηκε μαζί της και έδωσε νέους καρπούς - μεταλλαγμένους. Όμως, κατόπιν, του φάνηκε βάρβαρη και στυγερή, και θέλησε να την αφανίσει. Εκεί αυτή εξεγείρεται. Και αφανίζει ό,τι δημιούργησε μαζί του. Ό,τι νόμισε ο αφελής άνθρωπος πως μπόρεσε να δαμάσει, αυτό ξεσπάει με μανία που τον συντρίβει...».
Της Ελένης Σταυρουλάκη
