Το μέτρο είναι άδικο. Για δύο λόγους. Γιατί αιφνιδιάζει τους ανέργους. Και γιατί εκείνοι το είχαν υπολογίσει και είχαν καταστρώσει τον οικογενειακό προϋπολογισμό με βάση αυτό το βοήθημα.
Τα πράγματα, από ό,τι φαίνεται, είναι δεδομένα. Ο χρονικός περιορισμός του επιδόματος ανεργίας στην περίπτωση των ξενοδοχοϋπαλλήλων ήταν ένα συμφωνημένο με την τρόικα μέτρο. Τουρλού-τουρλού το Σαββάτο. Δηλαδή, την τελευταία μέρα. Δεν έχει εξηγηθεί δημόσια η κατάργησή του.
Και τώρα; Δεν υπάρχει, κατά την άποψή μου, άλλη λύση. Πρέπει οι ξενοδοχοϋπάλληλοι που εργάζονται στα ξενοδοχεία διακοπών να αξιώσουν άλλη μισθολογική κλίμακα. Τους μέχρι σήμερα μισθούς τους έχουν υπολογίσει λαμβάνοντας υπόψη και το επίδομα ανεργίας κατά τους χειμερινούς μήνες που τα ξενοδοχεία διακοπών μένουν κλειστά.
Θα τα αντέξουν; Δηλαδή οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις; Υπάρχει απάντηση. Οι περισσότερες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις είναι φορτωμένες με πολλά δάνεια. Η εξυπηρέτηση των δανείων είναι δύσκολη. Γιατί οι μήνες λειτουργίας και η αντίστοιχη τουριστική περίοδος έχεις μικρύνει. Και πολλά από τα πακέτα προσφέρονται αρκετά φθηνά. Μετά από τον ανταγωνισμό που υφίστανται οι ελληνικές ξενοδοχειακές επιχειρήσεις από τις αντίστοιχες τουρκικές. Τα περιθώρια κέρδους έχουν και αυτά σμικρυνθεί.
Λυπάμαι. Μία είναι η λύση. Από τη μια αύξηση οπωσδήποτε του μισθολογίου. Από την άλλη γενναία αναδιάρθρωση των χρεών των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων προς τις τράπεζες. Από τις τράπεζες.
Δυστυχώς, δε βλέπω άλλη λύση.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
