Της Ελένης Σταυρουλάκη
Στην Ελλάδα της μεγάλης υποκρισίας... Στην Ελλάδα που δεν έχουμε
μάθει να λέμε αλήθειες... Στην Ελλάδα που το σύνηθες είναι να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας... Μας εντυπωσιάζει η νέα - δημοσκοπική ή και πραγματική - άνοδος της Χρυσής Αυγής. Μας προκαλεί σοκ και δέος η ψήφος εμπιστοσύνης που της δίνουν σχεδόν 10 στους 100 πολίτες.
Όλα τα κόμματα καταγγέλλουν τη Χρυσή Αυγή και τις μεθόδους της. Κορώνες, κατηγορίες, χαρακτηρισμοί, ανακοινώσεις διαμαρτυρίας, καταδίκη της δράσης της. Προτάσεις να τεθεί η Χρυσή Αυγή εκτός νόμου και συζητήσεις επί συζητήσεων για το "αβγό του φιδιού", για το ακροδεξιό κύμα που σαρώνει την Ελλάδα.
Παραδόξως, όσο πιο πολύ καταγγέλλεται η Χρυσή Αυγή, τόσο "ανεβαίνει". Στην τελευταία δημοσκόπηση της Μarc, η Χρυσή Αυγή ήταν τρίτο κόμμα με 9,6%. Με αναγωγή και αφαίρεση των απαντήσεων «Δεν ξέρω/δεν απαντώ", η Χρυσή Αυγή εκτοξεύεται στο 11,8%. Και όμως: Στις εκλογές του Ιουνίου είχε μόλις 6,9%. Τι έγινε; Πού βρέθηκαν τέσσερις ολόκληρες μονάδες μέσα σε λίγους μήνες και μάλιστα με τέτοια κατακραυγή καθημερινή απέναντι στη Χρυσή Αυγή;
Η απάντηση είναι απλή. Για μένα τουλάχιστον. Η Χρυσή Αυγή "ανεβαίνει" όσο "πολεμάμε" την ίδια, αλλά όχι και τα φαινόμενα που την εκτρέφουν. Όσο το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα εμφανίζεται αδύναμο να εναντιωθεί σε μεγάλα συμφέροντα... Να πατάξει τη διαφθορά... Να επιβάλει δικαιοσύνη και τήρηση των νόμων... Να αυτοκαθαρθεί... Να δώσει ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει...
Όσο γίνονται όλα αυτά... Όσο την πληρώνουν οι ίδιοι και οι ίδιοι, ενώ κάποιοι άλλοι εξακολουθούν να απολαμβάνουν ανενόχλητοι τα κλεμμένα τους... Όσο πάνε κι έρχονται οι λίστες Λαγκάρντ, αλλά προκύπτει η ανάγκη επιβολής και νέων μέτρων... Όσο γίνονται όλα αυτά... Τόσο θα ασχολούμαστε ολοένα και περισσότερο με την άνοδο των άκρων.
Προ ημερών, ένας φίλος μού έλεγε πως από τις 2.000 ευρώ σύνταξη που έπαιρνε, με τα νέα μέτρα, πέφτει γύρω στα 1.100. Αναρωτιόταν ο άνθρωπος πώς θα αντεπεξέλθει σε υποχρεώσεις που δημιούργησε όταν το εισόδημά του ήταν διαφορετικό. Ήταν οργισμένος και μιλούσε οργισμένα. Ξέρετε πότε μαλάκωσε;
Όταν τον ρώτησα: «Αν αύριο η κυβέρνηση έβαζε να πληρώσουν αυτοί που είναι στη λίστα Λαγκάρντ... Αν έβαζε να πληρώσουν το χαράτσι οι προνομιούχοι που το γλίτωσαν, θα σε ένοιαζε το ίδιο για τις δικές σου περικοπές;». «Όχι, τότε θα σκεφτόμουν ότι μπορεί να βοηθάω για να σωθεί η χώρα», μου απάντησε.
Όσοι, λοιπόν, νοιαζόμαστε πραγματικά για την άνοδο της ακροδεξιάς στη χώρα μας πρέπει να αφήσουμε τις ανέξοδες ρητορείες. Να περάσουμε στις πράξεις. Να προσπαθήσουμε όλοι μαζί να αλλάξουμε αυτό το σάπιο σύστημα που οδηγεί τους ανθρώπους στα άκρα... Όχι αύριο. Σήμερα. Τώρα.
