Ήταν τόσο πρόσφατο το άνοιγμα των γυμνασίων και των λυκείων, που αν τώρα ξαναέκλειναν, μέσα από τις χθεσινές αποφάσεις και ανακοινώσεις, πιστεύω ότι το “κακό” θα ήταν πολύ μεγαλύτερο από το “καλό”...
Ήδη διακρίνουμε, όσοι έχουμε μαθητές και μαθήτριες, ένα ξαναζωντάνεμα στην ψυχολογία τους.
Ένα παραπάνω ενδιαφέρον, βρε αδελφέ, για τη “ζωή”. Τα παιδιά είχαν όλο αυτό το διάστημα της τηλεκπαίδευσης μια κακή ψυχολογία. Όσο η τελεκπαίδευση δεν έλεγε να τελειώσει, τα έβλεπες να μην έχουν όρεξη να συνδεθούν από τους υπολογιστές τους. Να μη συμμετέχουν στα τηλεμαθήματα όσο συμμετείχαν τον πρώτο καιρό. Να κουράζονται, και μάλιστα πολύ περισσότερο απ’ ό,τι κουράζονται σήμερα που πηγαίνουν ξανά στο σχολείο.
Ξανασυνάντησαν τους συμμαθητές και φίλους τους. Ξαναγέμισαν οι σχολικές αυλές. Ξανακούστηκαν τα χαμόγελα των παιδιών.
Ναι... Χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Χρειάζεται να τηρούνται τα μέτρα. Αλλά αυτό είναι ένα θέμα που μπορεί να ρυθμιστεί. Να ελεγχθεί. Να πετύχει. Από ’κει και πέρα βέβαια, χρειάζονται πολύ περισσότερα μέτρα από την Πολιτεία που δε βλέπουμε να λαμβάνονται. Δεν είναι δυνατόν, δηλαδή, να υπάρχει αυτός ο συνωστισμός στις αίθουσες διδασκαλίας. Η ανησυχία είναι μεγάλη. Ανησυχούν τόσο οι εκπαιδευτικοί όσο και οι γονείς. Και καλά θα κάνει το υπουργείο Παιδείας να δει με μεγαλύτερη σοβαρότητα όλα αυτά τα ζητήματα.
Πάντως, η κοινωνία πρέπει σιγά-σιγά να επιστρέψει στη “ζωή”.
Να αγωνιστούμε κατά του κορωνοϊού, αλλά “μέσα” στη ζωή και όχι στο περιθώριό της.
Φωτογραφία αρχείου: INTIME
Διαβάστε ΕΔΩ όλες τις ειδήσεις για τον κορωνοϊό.
