Μου κίνησε την περιέργεια το σημείωμα στο παρμπρίζ του αγροτικού αυτοκινήτου χθες το μεσημέρι, λίγο πιο πάνω από το κτήριο του ΙΚΑ στον Εσταυρωμένο. Συνήθως, όταν βλέπουμε ένα τέτοιο σημείωμα, διαβάζουμε «γιατί μου έκλεισες την είσοδο; Είσαι γαϊδούρι» και κάτι τέτοια... Πήγα λοιπόν και διάβασα: «Σε χτύπησα στο μπροστινό φανάρι. Εγώ έπαθα μεγάλη ζημιά. Ευτυχώς, εσύ, όχι πολλά. Αλλά εγώ σε βρήκα. Το τηλέφωνό μου είναι... Πάρε με αν θες να σου κάνω δήλωση. ΣΥΓΝΩΜΗ»...
Από κάτω είχε και το ονοματεπώνυμό του ο Γιάννης. Θα μπορούσε να πει «δε με είδε κανείς. Φεύγω»... Δυστυχώς, γνωρίζω πολλές τέτοιες περιπτώσεις, που μου επιτρέπουν να το πω. Θα μπορούσε, επίσης, επειδή το αγροτικό αυτοκίνητο είχε παρκάρει αριστερά σε κακό σημείο, να σκεφτεί «καλά να πάθει. Ας μην πάρκαρε εδώ»... Ακόμα, θα μπορούσε ο Γιάννης να επηρεαστεί από τα γενικότερα προβλήματα του αυτοκινήτου, αφού είχε μέχρι και ραγισμένο το μπροστινό τζάμι, “λαμαρινοδουλειές” κ.λπ., να μη δώσει σημασία και να πει «σιγά τώρα μην του κάνω τη χάρη να το πληρώσω και καινούργιο»...
Όμως, ο Γιάννης δεν έκανε τίποτα απ’ όλα αυτά. Αντιθέτως, άφησε αυτό το σημείωμα με τα στοιχεία του, όμορφα, έντιμα και παλικαρίσια, και αναλάμβανε την ευθύνη για το τρακάρισμα στο παρκαρισμένο αυτοκίνητο. Να, λοιπόν, που υπάρχει ανθρωπιά. Δεν είμαστε ίδιοι όλοι. Δεν είμαστε όλοι κακοί, ούτε καλοί. Ούτε απατεώνες, ούτε έντιμοι. Απ' όλα έχει ο “μπαξές”. Και γι’ αυτό καλό θα είναι να λαμβάνουμε μηνύματα ανθρωπιάς και καλοσύνης από τέτοιες συμπεριφορές και να γινόμαστε καλύτεροι ως άνθρωποι, αναλαμβάνοντας πάντοτε τις ευθύνες των πράξεών μας απέναντι στους άλλους.
