Σε κάποιες περιπτώσεις στενοχωριέμαι που, αν και βρίσκομαι στο κατάλληλο σημείο, δεν μπορώ να τραβήξω μια φωτογραφία την κατάλληλη στιγμή.
Και το λέω αυτό διότι έγινα αυτόπτης μάρτυρας ενός σκηνικού σε δρόμο του Ηρακλείου με “πρωταγωνίστρια” οδηγό.
Η εν λόγω κυρία, που λέτε, οδηγούσε και είχε το κινητό της τηλέφωνο στο αριστερό χέρι, με το οποίο και κρατούσε συγχρόνως το τιμόνι, ενώ με το δεξί χέρι προσπαθούσε να αλλάξει ταχύτητα.
Ελπίζω να σας βοήθησα να το κάνετε εικόνα...
Βέβαια θα πρέπει να αναφερθώ και στη στάση σώματος της οδηγού.
Είχε “πέσει” ολόκληρη πάνω στο τιμόνι, καθώς, από ό,τι πρόλαβα να αντιληφθώ, η γυναίκα απεγνωσμένα προσπαθούσε όχι να μιλήσει στο τηλέφωνο, αλλά να γράψει μήνυμα, παρακαλώ πολύ.
Και όλα αυτά μέρα-μεσημέρι σε ένα πολυσύχναστο σημείο του δρόμου επί της παραλιακής λεωφόρου Ηρακλείου, στον κόμβο των φωτεινών σηματοδοτών από Αλικαρνασσό προς λιμάνι.
Και μετά λέμε ότι μας φταίνε οι κακοί μας δρόμοι και η κακιά στιγμή.
Μα πώς να μην έρθει η κακιά στιγμή αν δε βάζουμε και εμείς το χεράκι μας σε μια τέτοια ενέργεια;
Δεν υπάρχει οδηγική αντίληψη και κυκλοφοριακή παιδεία.
