Πέρασε το κατώφλι του ΙΚΑ στον Εσταυρωμένο με όλα τα απαιτούμενα χαρτιά ανά χείρας, με την ελπίδα πως θα τα καταβάλει για τα έξοδα κηδεία της μητέρας του που είχε ταφεί λίγες ώρες πριν.
Παρότι οι αντοχές του τον εγκατέλειπαν, ήθελε αφενός να κλείνει με αυτό το δυσάρεστο κεφάλαιο, και αφετέρου, και επίσης πολύ σημαντικό, να τελειώνει με τις υποχρεώσεις που κατ’ ανάγκη τον κράτησαν για μέρες μακριά από την εργασία του.
Υπολόγισε χωρίς τη “λειψανδρία”, αφού παρότι ήταν μόλις 11:30 το πρωί, ο κόσμος ήταν ήδη τόσος, που ο ίδιος έφαγε... πόρτα.
Δικαίως εξερράγη, καθώς μια δημόσια υπηρεσία είναι αδιανόητο να κατεβάζει άτυπα ρολά στο μέσο ουσιαστικά της βάρδιας επειδή δεν υπάρχει το απαιτούμενο προσωπικό, υποχρεώνοντας τους πολίτες να χάνουν χρόνο και χρήμα.
