Έτσι που πάει, μας βλέπω να κόβουμε πίτες μέχρι το Πάσχα, παραλλαγμένες σαν τσουρέκι ή καλιτσούνι γίγας!
Έτσι θα μπούμε και στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες. Πίτες που σχεδόν πάντα βγάζουν ειδήσεις και γι’ αυτόν τον λόγο έχουν διαχρονικό ενδιαφέρον.
Πάντως, το φλουρί έχει χάσει τη... συναλλαγματική του αξία, καθώς δε δίνει πόντους δημοσιότητας τουλάχιστον σε όποιον το κερδίσει, πέρα από μια μικρή αναφορά στα Μέσα.
Αυτό που μετράει είναι, όπως πάντα, το παρασκήνιο. Ποιος, πού, πότε, γιατί, και φυσικά μια υπόνοια βαρύγδουπης δήλωσης που θα κάνει τη διαφορά. Έτσι, για να δώσουμε και λίγο το στίγμα της... ψυχολογίας της διαδικασίας (αν όχι τελετουργίας), που ξεκινάει από την Πρωτοχρονιά και τραβάει όσο... πάει. Συμπίπτοντας κατά κανόνα με τις συνεστιάσεις της Αποκριάς και καμιά φορά και μέχρι τις αρχές της Σαρακοστής.
Εντάξει, το Πάσχα ήταν λίγο υπερβολικό, το ομολογούμε...!
