Βρήκανε, λέει, ένα κεσεδάκι γιαούρτι από το 1976 στην παραλία Κόστα Μπλάνκα της Ισπανίας. Το ξέβρασε η θάλασσα μετά από τόσα χρόνια ταξιδιού. Πάλι καλά που δεν το είχε καταπιεί καμία φάλαινα ή δελφίνι.
Μας κάνει εντύπωση που βρέθηκε μετά από 44 χρόνια σχεδόν άθικτο ένα πλαστικό κεσεδάκι; Όχι, καμία εντύπωση. Έτυχε να περνάω από την παραλία του “Αρίνα” λίγο αφότου διάβασα την είδηση, και είδα τόνους σκουπιδιών “ξεβρασμένα” στην ακτή.
Σκουπίδια δικά σου, δικά μου... που δεν τα πετάξαμε απαραίτητα στη θάλασσα. Κάπου τα αφήσαμε. Κάπου τα παρατήσαμε. Τα πήρε ο αέρας, η βροχή, το ποτάμι και κατέληξαν στη θάλασσα. Και αυτή μας τα επέστρεψε... Δεν τα θέλει τα σουβενίρ μας και πολύ καλά κάνει! Τα ξερνάει όπως πρέπει, γιατί τίποτε από όλα αυτά δεν έχει θέση στο φυσικό περιβάλλον.
Δεν μπορεί βέβαια πάντα να το κάνει αυτό. Γι’ αυτό και έχουμε ολόκληρα νησιά από πλαστικά στους ωκεανούς μας. Αλλά μυαλό δε βάζουμε... Στην αυλή μας να μην είναι και όπου θέλει ας είναι...
