Τη φωτογραφία την αλιεύσαμε από το Facebook, από την ομάδα SOS BOAK.
Η ανάρτηση της έγινε από μέλος της ομάδας για να σχολιάσει την κατασκευή του ΒΟΑΚ.
Επιτρέψτε μας όμως να εστιάσουμε σε ένα εντελώς διαφορετικό σημείο: Στη φωτογραφία βλέπουμε, φίλοι και φίλες, τον κόλπο της Αγίας Πελαγίας τη δεκαετία του ‘60.
Ναι, προφανώς και αναφερόμαστε στο σημείο που σήμερα τα μαγαζιά, τα ενοικιαζόμενα, τα σπίτια, οι επιχειρήσεις φτάνουν σχεδόν μέσα στη θάλασσα.
Και όμως η Αγία Πελαγία κάποτε, από φυσικού της, είχε παραλία και μεγάλη αμμουδιά και γενικώς είχε μια… άπλα άλλο πράγμα.
Καλή και σωστή η ανάπτυξη αλλά όχι «αυτή» η ανάπτυξη που έχει επέλθει στο συγκεκριμένο οικισμό αλλά και σε άλλους πολλούς ακόμη τουριστικούς προορισμούς στο νησί μας. Στην περίπτωση της Αγίας Πελαγίας ισχύει η λογική του «πήραμε φόρα και όποιον πάρει η κατηφόρα».
Φτάσαμε στο σημείο να κάθεται ο ένας πάνω στον άλλο στην παραλία για να έχουν άπλα τα τραπέζια στις ταβέρνες και τα μαγαζιά.
Σίγουρα αυτό το γνωρίζουν και το αναγνωρίζουν πλέον και οι ίδιοι οι επιχειρηματίες.
Λάθη τεράστια έγιναν στο παρελθόν από τους πρώτους ανθρώπους που αποφάσισαν να φτιάξουν μια επιχείρηση κοντά στη θάλασσα για να ευχαριστιέται ο κοσμάκης αλμύρα και κύμα. Ακόμη μεγαλύτερα λάθη όμως έγιναν από τις δημοτικές αρχές που ακολούθησαν και που είχαν υποτίθεται την ευθύνη του ελέγχου της δόμησης και της ανάπτυξης της περιοχής.
Όλα άναρχα. Όλα όπως βολεύουν. Όλα χωρίς κανένα έλεγχο.
Με αποτέλεσμα να μην μπορείς να ταυτίσεις αυτή την εικόνα περασμένων χρόνων, τότε που περιοχή ήταν ακόμη παρθένα, με την εικόνα που έχει αποκτήσει η Αγία Πελαγία σήμερα.
Η φυσική ομορφιά του κόλπου είναι απαράμιλλη, όλοι «χαζεύουμε» το ειδυλλιακό του σημείου όταν περνάμε από την εθνική. Γιατί όταν πλησιάσεις απλά ζορίζεσαι να βρεις έστω και μια θεσούλα να βολέψεις την πετσέτα και να κάνει μιας απλωτή στη θάλασσα.
Δύσκολο να αλλάξουν σήμερα τα πράγματα ριζικά. Ίσως πλέον μόνο ως παράδειγμα προς αποφυγή μπορεί να λειτουργήσει η περίπτωση της Αγίας Πελαγίας.
Και είναι κρίμα…
