Η τελευταία εβδομάδα αποδείχτηκε δύσκολη για την Κρήτη, καθώς βυθίστηκαν στο πένθος 2 οικογένειες, έπειτα από τροχαία δυστυχήματα, ενώ αρκετές ακόμη οικογένειες αγωνιούν καθημερινά, για τους αγαπημένους τους που δίνουν μάχη για τη ζωή τους στα νοσοκομεία.
Συνολικά, το νησί μας, «μετρά» 12 νεκρούς τροχαία δυστυχήματα, από τις αρχές του 2019, με το 2018 να «φεύγει» αφήνοντας πίσω του, σχεδόν, 60 νεκρούς, ενώ κατά την 5ετία 2013 - 2017, συνολικά, 287 άτομα, άφησαν την τελευταία τους πνοή, έπειτα από τροχαία…
Από ότι φαίνεται, βέβαια, οι σοκαριστικοί αυτοί αριθμοί εξακολουθούν να μη σημαίνουν τίποτα για αρκετούς συμπολίτες μας, που θέτουν σε κίνδυνο όχι μόνο τις ίδιες τους τις ζωές, αλλά και τις ζωές των αγαπημένων τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η ακόλουθη φωτογραφία…
Μία γυναίκα - πιθανότατα μητέρα - εθεάθη επί της οδού Ηροδότου στη Νέα Αλικαρνασσό, με ένα μικρό παιδάκι πάνω στη μηχανή, την οποία οδηγούσε.
Ως εδώ καλά… Το θέμα είναι πως ούτε εκείνη, αλλά ούτε και το παιδί φορούν προστατευτικό κράνος!
Καθημερινά, άνθρωποι χάνουν τις ζωές τους ή τραυματίζονται σοβαρά, έπειτα από τροχαία ατυχήματα ή δυστυχήματα με μηχανές, φορώντας προστατευτικό κράνος και τώρα βλέπουμε μία ενήλικη να έχει αφήσει εντελώς εκτεθειμένο, χωρίς υπερβολή, απροστάτευτο ένα ανήλικο, το οποίο - πιθανότατα - είναι το ίδιο της το παιδί, ή κάποιο συγγενικό ή φιλικό της πρόσωπο.
Μάλιστα, το παιδάκι κρατάει στο χέρι του ένα κουλούρι, γεγονός που καθιστά ακόμη πιο επικίνδυνη της διαδρομή, αφού το παιδάκι δεν κρατάει καν την οδηγό ή μέρος της μηχανής, επιπλέον, το ανήλικο θα έτρωγε, δηλαδή θα κινείτο και δε θα είχε την απαιτούμενη ισορροπία.
Ας σκεφτούμε: Όσο κοντινή κι αν ήταν η απόσταση, όσο αργά και αν κινείτο η μηχανή, σε ένα, ενδεχόμενο, απότομο φρενάρισμα αυτά που, ίσως, θα μπορούσαν - υπό συνθήκες - να προστατεύσουν το μικρό παιδί, είναι η μπαγκαζιέρα του δίκυκλου, ή το σώμα της μητέρας του…
Αλλά γιατί να μπαίνουμε στη διαδικασία να σκεφτόμαστε έτσι; Γιατί να συνεχίζουμε να βλέπουμε τέτοιες καταστάσεις στους δρόμους της Κρήτης; Γιατί στο παιδάκι αυτό να αποτυπωθεί η εμπειρία της μη… χρησιμότητας του κράνους; Γιατί να κληθούμε αύριο να γράψουμε, να διαβάσουμε για την, όποια, μητέρα με το παιδάκι της;
