«Είναι γύρω στη 1 το βράδυ, ημέρα Πέμπτη. Επιστρέφοντας σπίτι μετά από βραδινή έξοδο, διασχίζω με το αυτοκίνητο την οδό 1821, στο κέντρο του Ηρακλείου. Στα φανάρια με προλαβαίνει το “κόκκινο” και - προφανώς - σταματάω.
Ελάχιστα δευτερόλεπτα αργότερα, ένα τζιπ σταματάει από πίσω μου. Οδηγός είναι ένας μεσήλικας κύριος και δίπλα του κάθεται μια συνομήλική του κυρία. Ξαφνικά, κι ενώ περιμένω να ανάψει το “πράσινο”, ακούω κορνάρισμα από το τζιπ.
Προς στιγμήν ξαφνιάζομαι, ωστόσο γρήγορα το... “ξεπερνάω”, αφού σκέφτομαι πως ο μεσήλικας κύριος πάτησε κατά λάθος την κόρνα του. Αμ δε... Λίγες στιγμές μετά, ο οδηγός του τζιπ κορνάρει ξανά. Γυρίζω πίσω και κοιτάζω γεμάτος απορία. Ίσως υπάρχει κάποιο ασθενοφόρο ή κάποιο πυροσβεστικό όχημα, το οποίο δεν το έχω αντιληφθεί. Όχι... Στο φανάρι περιμένουμε μόνο εγώ και το τζιπ από πίσω μου. Ο μεσήλικας κύριος κορνάρει και τρίτη φορά. Κοιτάω αυτόματα το φανάρι, το οποίο παραμένει “κόκκινο”. Αρχίζω κι εκνευρίζομαι, ωστόσο αποφασίζω και κάνω στην άκρη το αυτοκίνητο, αφήνοντας το τζιπ να φύγει... “γκαζωμένο”. Απαραίτητη υποσημείωση: Ο οδηγός του τζιπ έφυγε με “κόκκινο” χωρίς καν να ελέγξει αν περνά κάποιο όχημα από το δρόμο. Χρειάστηκαν λίγα λεπτά προκειμένου να καταλάβω τι ακριβώς είχε συμβεί και να ηρεμήσω - υποτυπωδώς - ώστε να βάλω μπρος το αμάξι και να πάω στο σπίτι μου...»
