Τετάρτη πρωί ένας νεαρός δικυκλιστής με το σακίδιο στον ώμο και πίσω του ένα νεαρό κορίτσι κινούνται επί της παραλιακής λεωφόρου.
Ο νεαρός δικυκλιστής μάλιστα μιλά παράλληλα και στο κινητό ενώ το νεαρό κορίτσι στέλνει μηνύματα.
Δυστυχώς σε αυτό τον τόπο σε κάθε τραγωδία χρησιμοποιούμαι την φράση «ήταν γραπτό της μοίρας του».
Όμως με αυτές τις συμπεριφορές την μοίρα μας την καθορίζουμε εμείς γνωρίζοντας πολύ καλά που μπορεί να οδηγήσει η συγκεκριμένη οδηγική συμπεριφορά.
Ακόμα και αν αποκτήσουμε δρόμους που σαφώς και πρέπει, εμείς θα εξακολουθήσουμε να σκοτωνόμαστε σε αυτούς. Το πρόβλημα χρήζει πλέον ψυχολογικής και κοινωνιολογικής ανάλυσης.
