Ακούμε και διαβάζουμε διάφορα για τις ευθύνες του διευθυντή της Γαλακτοκομικής Σχολής και της υπεύθυνης της Εστίας για την υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη.
Όποιος έχει παρακολουθήσει την υπόθεση από κοντά έχει αντιληφθεί πως οι άνθρωποι αυτοί έκαναν προσπάθειες να προστατεύσουν το άτυχο παιδί. Μεταξύ άλλων, τον είχαν αλλάξει δωμάτιο στην Εστία. Ο τελευταίος του συγκάτοικος ήταν ένα ήσυχο αγόρι, από καλή οικογένεια, που του έστελνε σπιτικό φαγητό σε ταπεράκια, και από τα οποία κερνιόταν και ο Βαγγέλης...
Λένε κάποιοι: «Αν δεν μπορούσαν να κάνουν τη δουλειά τους σωστά, αν δεν μπορούσαν να συνετίσουν τους φοιτητές της Σχολής που παρεκτρέπονταν, να είχαν παραιτηθεί»... Εύκολο είναι να το λέμε... Άραγε γιατί με τον πολιτικό δεν είμαστε το ίδιο αυστηροί; Με τον αέρα του λειτουργούσαν οι νταήδες... Άραγε, γιατί με τους γονείς των νταήδων δεν είμαστε το ίδιο αυστηροί; Ποια κοινωνία τούς έχει επιτρέψει να μεγαλώνουν τέτοια παιδιά;
Ας σκεφτούμε λίγο και τις δικές μας ευθύνες... Όταν ένας τέτοιος νταής βρίσκεται στο δικό μας δρόμο, τι κάνουμε; Τον καταγγέλλουμε; Τον κάνουμε να καταλάβει ότι η συμπεριφορά του δεν είναι αποδεκτή; Ή μήπως κοιτάζουμε τη δουλειά μας για να μην μπλέξουμε και μετά απαιτούμε να... είχε παραιτηθεί ο διευθυντής;
