Άσε με άνθρωπε μου να περάσω στο πεζοδρόμιο χωρίς το φόβο να με προλάβει το αυτοκίνητο που έρχεται και ο οδηγός του με ''περάσει'' θυμωμένος γενεές δεκατέσσερις ''αλλά Γαλλικά'' που κυκλοφορώ ως πεζή ανεύθυνα στη μέση του δρόμου.
Άσε με να περάσω στο πεζοδρόμιο χωρίς να θυμώνω κι εγώ, καθώς με αναγκάζεις να περπατήσω μέσα στο δρόμο δεκάδες μέτρα προκειμένου να βρω πέρασμα.
Άσε με να περάσω ανάμεσα από τις μηχανές σας, χωρίς να ρουφάω την κοιλιά μου και κρατάω την αναπνοή μου μήπως ακουμπήσω πάνω τους, σπρώξω, κάνω ζημιά, τις χτυπήσω.
Άσε με να πιστέψω ότι με σέβεσαι και ότι για σένα η μηχανή δεν είναι τίποτα περισσότερο από μέσο μετακίνησης.
Κι αν δεν με σεβαστείς ΕΣΥ, θα με σεβαστεί ένας ελεγκτικός μηχανισμός που τα πρόστιμα του θα σου τσούξουν το πορτοφόλι γερά. Αλλά δεν είναι αυτό το επιδιωκόμενο.
Άσε κι εμένα λοιπόν να περάσω, τόσα απλά.
