Πρόκειται για το λογοτεχνικό "κέντημα" των ημερών. Ο γνωστός Ηρακλειώτης Γ.Τ. δίνει το δικό του "ρεπορτάζ" με τη δική του μοναδική οπτική για τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών.
Αλιεύσαμε το κρητικό λογοτέχνημα που συνέταξε, βασισμένο στον "Ερωτόκριτο", και με τίτλο "Το αγκαθωτό" από την προσωπική του σελίδα στο fb και σας το παραθέτουμε:
«Τ' άκουσες, Αρετούσα μου, τα θλιβερά μαντάτα;
Ο ΣΥΡΙΖΑ μάς έφερε μνημόνια αφράτα.
Δεκάξι μήνες ράβουσι κουστούμια των αθρώπω
και ο λογισμός των ήτανε μη βλάψουνε τον τόπο (έτσι έλεγαν).
Γυρνούν ζερβά, γυρνούν δεξά, με χέρα επαιτείας,
μα η στράτα των τους έβγαλε στην πόρτα τσ' Εσπερίας,
να ξενυχτούν στο διάδρομο του Γιουρογκρούπ με τσ' ώρες,
να τρέχει ο ύδρως ποταμός και να χαλολούν τσι σόλες.
Ως είδε αυτά ο Αρχηγός φωνάζει τσι εχθρούς του
ειρήνη να συνάψουσι, μα ο καθανείς κι ο νους του.
Ήταν μπροστά ο Γιούγκερμαν, ο Ντάισε και μπλούμης,
η Angela και η Λαγκάρντ, Μοσκοβισί και βάλε και λέγουσι
του αρχηγού "ήρθες στα σύγκαλά σου κι ενέρωσές το το κρασί,
μα είναι μπλιο αργά σου γιατί 'πομείναν νηστικές οι αγορές, αγά μας,
και αυτές δε χωρατεύγουσι, θέλουν τον μποναμά μας.
Να τως σε δώσεις κατιτίς μπας και τσι ημερέψεις,
γιατί σε βλέπομε αλλιώς να ρέψεις και να φέξης
απ' την πολύ αδυναμιά και τούτο δεν το θέμε.
Εμείς σε σέ λογιάζομε και είσαι τα θάρρητά μας,
μπας και τη βγάλομε και 'μεις κι ύστερα πάλι ξα μας.
Εμείς θα στείλομε λεφτά γιατί λεφτά υπάρχουν,
προς το παρόν τα θέλομε ή τα 'χουν ή δεν τα 'χουν.
Ετσά να πα να τωνε πεις όπως είναι γραμμένα στο τεφτεράκι
που βαστάς και είν' όλα βουλωμένα από τα τότες που 'βγαλες
σπυριά και μαλαθράκους και σου μολέρναν τσ' όφιδες και συ 'σκαφτες τσι λάκκους
για να τσι ρήξεις μονομιάς μη ξαναδούνε ήλιο.
Μα δα, σύντεκνε Αλέξη μας, σε στείλαν' στο Ταμείο
για να πληρώσουμε διπλά και κάτι παραπάνω
τα "ουάου" που τους πάσαρες στη μούρη των απάνω.
Και ήρθανε μέρες κακές, μέρες σκοτεινιασμένες,
και πέψαν' το λογαριασμό ώρες αγιασμένες.
Δευτέρα μας επιάσασι, την Τρίτη μας επάνε,
Τετάρτη μας δικάσασι, την Πέμπτη μας κρεμάνε,
την Παρασκή τα Πάθη μας άλλος να μη τα πάθει
και το Μεγάλο Σαββάτο που αργοκυλά ο χρόνος,
που ξαποσταίνει ο λογισμός, π' αναγαλιά η πλάση,
να τωνε πούμε όλοι μαζί πως φόβος δε μας πιάνει,
γιατί όπως κατάντησε η Ευρώπη
ένα ντουκιάνι το τεφτεράκι που βαστούν τα πανωτόκια βάνει
και 'μείς θα πάρομε τ' αρνί και εκείνοι το στεφάνι.
