Καλοκαιρινές ημέρες μάς επιφύλαξε ο Φεβρουάριος και ο κόσμος ξεχύθηκε να κάνει τις αγροτικές του δουλειές. Κλάδεμα ελιάς παντού! Και από πού το καταλαβαίνεις θα πει κάποιος... Μα από τους καπνούς που βλέπεις να ξεφυτρώνουν παντού.
Και όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά, δηλαδή τα ελαιόκλαδα που καίγονται, αντί να γίνονται λίπασμα ή πέλετ.
Φίλος που ασχολείται συστηματικά με τη γη μού έλεγε ότι και από τα απλά βγάζεις νόημα για το πού οδεύει η χώρα: «Αντί λοιπόν να εκμεταλλευτούμε και να μη μολύνουμε την ατμόσφαιρα με τα υπολείμματα του κλαδέματος, προτιμάμε την εύκολη λύση... Στην πυρά να τελειώνουμε στο άψε-σβήσε. Φανταστείτε πόσα εκατομμύρια ελαιόδεντρα κλαδεύονται κάθε χρόνο για να καταλάβετε πόση καύσιμη ύλη χάνεται, ή πόση οργανική ουσία γίνεται καπνός.
Κρίμα, γιατί σε αυτές τις δύσκολες εποχές που περνάει η χώρα, τίποτα δε θα έπρεπε να πηγαίνει χαμένο. Θα γλιτώναμε πολλούς τόνους πετρέλαιο και πολλούς τόνους λιπάσματα, που είναι στη συντριπτική τους πλειονότητα εισαγωγής και η χώρα θα εξοικονομούσε χρήματα που τόσο πολύ τα χρειάζεται».
Γ.Σ.
