Ένα καλό παράδειγμα για το πώς οι λέξεις στη γλώσσα των πολιτικών αποκτούν διαφορετικό νόημα ανάλογα από τη θέση στην οποία βρίσκονται κάθε φορά είναι το παράδειγμα μεταξύ ανθρώπων της διπλανής πόρτας, όπως μου το μετέφερε ο φίλος χθες από διπλανό τραπέζι σε καφέ, μέσα στην παλιά αγορά του Ηρακλείου:
«Επειδή είναι πολύ της μόδας σήμερα όταν διαφωνείς με την επικρατούσα άποψη και τις βεβαιότητες των σίγουρων λύσεων να σε λένε ιδεοληπτικό - ενώ πριν σε έλεγαν "λαϊκιστή" και "γραφικό" - θυμήθηκα μια ιστορία: Περπατούσα στο δρόμο με έναν φίλο μου και επειδή επέμενα πολύ για κάποιο θέμα με είπε "ιδεοληπτικό". Μετά από λίγο, περάσαμε έξω από μια εκκλησία και έκανε το σταυρό του. Του λέω "πώς με είπες πριν;". Δε με ξαναείπε ποτέ ιδεοληπτικό"».
Γ.Σ.