Κουταλομετρούν ήδη και άρχισε πάλι και το σίριαλ των δημοσκοπήσεων, που ως γνωστόν την τελευταία διετία "τόσο μέσα έχουν πέσει σε όλα" που ούτε exit poll δε ρίσκαραν στην τελευταία κάλπη του δημοψηφίσματος στις 5 Ιουλίου.
Βεβαίως η γενική αίσθηση που υπάρχει είναι πως σε αυτές τις εκλογές διαμορφώνεται μία τάση διευρυμένης αποχής, εξαιτίας της αμηχανίας, ως προς τις επιλογές, του εκλογικού σώματος.
Όσο κοινότυπο και να ακούγεται, δεν έπαψε να ισχύει ότι η αποχή δεν είναι λύση. Αν απέχουμε εμείς, ψηφίζουν οι άλλοι για εμάς κι αυτό δεν είναι ποτέ λύση.
Απλή αριθμητική: Αν μεταξύ 100 ατόμων οι 10 ψηφίσουν για παράδειγμα τον κύριο "Φούφουτο" , αυτό σημαίνει ποσοστό 10%. Αν απέχουν οι 50, το ποσοστό γίνεται 20%, ενώ αν απέχουν οι 75 το ποσοστό γίνεται 40% και μας κυβερνά μέχρι και αυτοδύναμος ο "Φούφουτος" και ο κάθε "Φούφουτος"
Όσοι είναι δυσαρεστημένοι με όποιον ή ό,τι τους έχει δυσαρεστήσει, πρέπει να προσέλθουν και να ψηφίσουν.
Να μη μιλάμε συνεχώς για τον καναπέ, και την ώρα που έχουμε την ψήφο και τη δύναμη στα χέρια μας να τα πετάμε. Μόνη δικαιολογία που κατανοώ είναι για όσους πρέπει να ταξιδέψουν και δεν αντέχουν οικονομικά. Γι' αυτούς πρέπει να ψηφίσουμε κι εμείς οι υπόλοιποι που αντέχουμε ακόμα.
Όσο για το τι να ψηφίσουμε για τρίτη φορά μέσα στο 2015, η γνώμη μου είναι να κάνει ο καθένας ό,τι του λέει η ψυχή του. Εγώ δε θα κρίνω κανέναν. Αλλά και κανένας δε θα κρίνει εκ του ασφαλούς για εμένα και μάλιστα από τον καναπέ του και με απόσταση που δήθεν "ηρωικά" θα βαφτίζεται αποχή.
Γ.Σ.
