Στην Ελλάδα εδώ και κάποια χρόνια διάγουμε περίοδο κρίσης. Όμως, οι Έλληνες βουλευτές, πέραν της αμοιβής τους, απολαμβάνουν προνόμια δυσανάλογα υψηλού κόστους σε σχέση με την οικονομική συγκυρία.
Μεταξύ αυτών των προνομίων είναι και η παροχή αυτοκινήτων. Το κόστος ενοικίασης ενός βουλευτικού οχήματος Ι.Χ. κυμαίνεται στα 48.000 ευρώ κατά μέσο όρο ανά τετραετία για κάθε έναν από τους δικαιούχους. Αν πολλαπλασιάσουμε επί 300, καταλήγουμε στο διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 14,4 εκατομμυρίων ευρώ. Και η τιμή αφορά το χαμηλότερο της κλίμακας, δίχως να υπολογίσουμε τις διαφορετικές συμβάσεις που αφορούν τα υψηλής αξίας (άρα και κόστους) υπουργικά αυτοκίνητα.
Αν αυτά τα ποσά κάποτε δικαιολογούνταν μέσα στον παροξυσμό της ανάπτυξης και του νεοπλουτισμού, σήμερα είναι ολωσδιόλου απαγορευτικά. «Εξωφρενικά» τα χαρακτηρίζει για την ακρίβεια ο βουλευτής Ηρακλείου των ΑΝ.ΕΛ. Κωστής Δαμαβολίτης, ο οποίος κατέθεσε σχετικό αίτημα-ερώτημα προς την πρόεδρο της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Ο κ. Δαμαβολίτης ζητά την εκλογίκευση της συγκεκριμένης δαπάνης και προτείνει: «Ενόψει, λοιπόν, της καταγγελίας της σύμβασης μίσθωσης από τη 1/9/2015, η οποία λήγει κανονικά στις 31/12/2015, όπως έχει προαναγγελθεί από τα πλέον επίσημα χείλη της προέδρου του Ελληνικού Κοινοβουλίου, θα επιθυμούσαμε να καταθέσουμε μια πρόταση για σύμβαση μικρότερου κόστους»...
Ο βουλευτής Ηρακλείου, όμως, δε σταματάει εκεί: Καταθέτει στη Ζωή τιμές πολύ φθηνότερες από αυτές που πληρώνει η Βουλή, τις οποίες βρήκε μετά από τηλεφωνική δειγματοληπτική έρευνα με εν δυνάμει εκμισθώτριες εταιρείες. Πήρε προσφορές από μόνος του, δηλαδή, και μπράβο. Όπως ακριβώς το κάνει κάποιος όταν θέλει να νοικιάσει ένα αυτοκίνητο για τον εαυτό του. Ψάχνει...
