Το θείο δράμα κορυφώνεται , οι γραμματείς και οι φαρισαίοι της ζωής μας κινούν τα νήματά της ως να είμαστε μαριονέτες, οι πληγές ανοίγουν αντί να κλείνουν και γι άλλη μία φορά η Μ.Πέμπτη και το αίμα της βάφουν με κόκκινο χρώμα τη ζωή μας.
Στον πλανήτη γη οι αγριάνθρωποι , τα τέρατα, οι φανατικοί , περιμένουν ο καθένας τη δική του ανάσταση κατά το δοκούν σε ατομικό και όχι συλλογικό επίπεδο, αναγνωρίζοντας μόνο το δικό του δικαίωμα στη ζωή.
Ο θάνατος και η ζωή διαχειρίζονται πολιτικά, μόνο που η ζωή δεν μπορεί να ξαναδοθεί.
Η ηθική και η αξιοπρέπεια πέφτουν στα πατώματα γιατί το πλήθος ζητά αίμα. Έτσι δεν μεγάλωσε το πλήθος;
Κι όμως υπάρχει πάντα ελπίδα. Σας εύχομαι να μην σβήσει ποτέ το κερί της.
Καλή Ανάσταση!!!
ΑΓΔ
