Ο Γιάννης Πανάρετος είναι ένας καθηγητής που στην αρχή της καριέρας του είχε περάσει κι απ' το Πανεπιστήμιο Κρήτης, ο οποίος διετέλεσε υφυπουργός Παιδείας επί κυβερνήσεως Γιώργου Παπανδρέου. Έχει το χάρισμα να λέει τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη, πράγμα που μας έχει λείψει σε αυτή την "άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε" εποχή που ζούμε. Ο λόγος που θυμηθήκαμε τον Γιάννη Πανάρετο και το μοναδικό του χάρισμα, ήταν ένα άρθρο του για τους συναδέλφους καθηγητές.
Στην εποχή της συντεχνίας, αυτός ο άνθρωπος αναφέρει για τους συναδέλφους του το εξής καταπληκτικό: «Ισχυρές παρέες των ελληνικών Πανεπιστημίων, συνεπικουρούμενες από πρόθυμους Έλληνες καθηγητές του εξωτερικού, εξακολουθούν να καθορίζουν το μέλλον των νέων επιστημόνων με όχι αξιοκρατικά και αντικειμενικά κριτήρια». Και αυτό γιατί ο νόμος που έφτιαξε, για άλλη μια φορά, προσαρμόστηκε στην "ελληνική πραγματικότητα». Φανταστείτε πως, εν έτει 2015, οι συστατικές επιστολές εκλεκτόρων από το εξωτερικό δεν είναι εμπιστευτικές ώστε να προστατεύονται οι συγγραφείς τους, ενώ σε ορισμένα πανεπιστήμια απαιτείται η επίσημη μετάφρασή τους στα Ελληνικά (!) (αν είναι γραμμένες στα Αγγλικά) κ.λπ. Φοβερό;
