Η αλήθεια είναι ότι οι Έλληνες αντιμετώπισαν στωικά την κατάσταση όπως διαμορφώθηκε στην χώρα την τελευταία πενταετία.
Αν αυτά που συνέβησαν εδώ, αυτή η οργανωμένη προσπάθεια μαζικής φτωχοποίησης του 90% του λαού, συνέβαινε οπουδήποτε αλλου, θα είχαμε κανονικές μαζικές εξεγέρσεις, αίμα στους δρόμους, καταστροφές, όχι ...αγανακτίστας και σαχλίτσες.
Το είπε άλλωστε και ο Βρετανός πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ, σε άρθρο του Financial Times:
«Η Ελλάδα είναι μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου προβλήματος. Η Αθήνα έχει δίκιο να λέει ότι η κατάσταση είναι μη βιώσιμη. Αλλά η λύση που προτείνει είναι λάθος. Η υπόλοιπη Ευρώπη έχει επιβάλει ένα βάρος στην Ελλάδα, το οποίο δεν είναι δυνατό να επωμιστεί κανείς για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν ξέρω τι θα συνέβαινε στη Βρετανία αν η οικονομία μας συρρικνωνόταν κατά 25%, αλλά υποψιάζομαι ότι θα ήταν μία επανάσταση»
Ναι, μια επανάσταση. Αλλά εμείς... δεν χαμπαριάσαμε. Κάναμε βεβαίως μια μεγάλη εκλογική ανατροπή, εκλέγοντας ένα κόμμα που αυτοπροσδιορίζεται ως "ριζοσπαστικά αριστερό", αλλά για να το κάνομε, χρειάστηκε το κόμμα αυτό όχι απλώς να φλερτάρει με την σοσιαλδημοκρατία, αλλά... να ντυθεί ΠΑΣΟΚ.
Ε, δεν το λες κι επανάσταση... οπότε, η απορία μου παραμένει: γιατί τέτοια στωικότητα;
