Αυτό πια είναι κατάντια. Αυτά που συμβαίνουν στην Προανακριτική της Βουλής για τη λίστα Λαγκάρντ. Οι ύβρεις και οι προπηλακισμοί είναι καθημερινοί. Η φόρτιση επιτρέπει παραδοξολογίες. Κάποιοι μπερδεύουν τους ρόλους τους. Είναι συγκεκριμένοι. Θαυμάζουν τις λεκτικές ακρότητές τους.
Το φαινόμενο δεν είναι άγνωστο. Σε όλα τα κοινοβούλια. Σε περιόδους ιδεολογικής και πολιτικής κρίσης κάποιοι αρπάζουν το ρόλο του τιμητή. Ή του κατήγορου. Ή του Ροβεσπιέρου.
Κανένας δεν παρακολουθεί το ουσιαστικό περιεχόμενο των εργασιών της Προανακριτικής Επιτροπής της Βουλής. Όλοι περιμένουμε το καθημερινό δελτίο των ύβρεων. Και των επεισοδίων. Πρωταγωνιστές είναι κατά κανόνα οι ίδιοι. Δεν είναι μόνο οι ύβρεις που καθημερινά ακούγονται. Ούτε οι προπηλακισμοί. Αυτή η χυδαιότητα μπορεί να εξηγηθεί. Όχι μόνο με προσωπικά κριτήρια. Αλλά και με συλλογικές αναφορές.
Πρώτη φορά ακούω και βλέπω μέλη της Προανακριτικής Επιτροπής να βγάζουν ανακοινώσεις στο όνομα του συλλογικού τους φορέα. Αυτό αποδεικνύει πλήρη σύγχυση και αδυναμία κατανόησης του κοινοβουλευτικού και δικαστικού χαρακτήρα της Βουλής. Τα μέλη της Προανακριτικής Επιτροπής κατά την άσκηση των καθηκόντων τους δεν εκπροσωπούν κανένα πολιτικό φορέα. Στην εκτέλεση των καθηκόντων τους τούς καθοδηγεί μόνο η συνείδηση οποιουδήποτε πολίτη που ασκεί δικαστικά ή προανακριτικά ή ανακριτικά καθήκοντα. Δε ρωτούν τους μάρτυρες και δεν αναζητούν την αλήθεια στο όνομα και για λογαριασμό του πολιτικού τους φορέα. Λογοδοτούν στη συνείδησή τους και στον ελληνικό λαό απευθείας. Ένα είναι το ζητούμενο αυτής της επιτροπής. Αν ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου έσβησε τα ονόματα των τριών στενών συγγενών του από τη σχετική λίστα και αν αυτό το έκανε με σκοπό να βλάψει το δημόσιο συμφέρον. Όλα τα άλλα είναι κουραφέξαλα.
Του Αντώνη Ν. Βγόντζα
