Το να υπερασπίζεσαι τα πολιτικά σου “πιστεύω” δεν είναι κακό, όταν όμως αυτό το κάνεις αγγίζοντας τα όρια της χυδαιότητας, τότε, πέρα από γραφικός, είσαι και επικίνδυνος. Ναι, ξαναχτύπησε ο τυπάκος, που μάλλον δεν έχει κατανοήσει ότι πλέον έχει γίνει το νούμερο ένα “παπαγαλάκι” στην πιάτσα και μάλιστα με “περγαμηνές”. Ντροπή και πάλι ντροπή σε έναν τύπο που έχει μάθει να ζει μέσα στη... λάσπη και να τρέφεται από αυτήν. Τον υβρίζει όλη η πιάτσα και αυτός δε “μασά”.
Τυφλωμένος από την αρρωστημένη αισιοδοξία του, απλά στιγματίζει ένα ολόκληρο κλάδο αδίκως. Μάλιστα, δεξιά κι αριστερά δηλώνει πως, επειδή είναι καλός, δέχεται πόλεμο. Βρε αστείε, ακόμα και ο δημόσιος λόγος στηρίζεται πάνω σε κανόνες, εκτός και αν ο ίδιος ορίζει τους κανόνες της αθλιότητας. Έχει γίνει το κακέκτυπο των Αθηναίων και, περπατώντας στον δρόμο, ας τον πληροφορήσει κάποιος πως η υγρασία που νιώθει στο πρόσωπό του δεν είναι βροχή... Άντε, γιατί και η ανοχή έχει τα όριά της!
