Κρίση ή τέλος εποχής; - Το τέλος του δικομματισμού

Παραπολιτικά
Κρίση ή τέλος εποχής; - Το τέλος του δικομματισμού

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το μόνο σίγουρο είναι ότι μόνο ομοιότητες εντοπίζει κανείς στον πρώτο δικομματισμό (Δηλιγιάννης-Τρικούπης) και στον σημερινό λαϊκισμό

Σε περίπου έναν μήνα συμπληρώνονται 140 χρόνια από τότε που άρχισε ο πρώτος δικομματισμός στη χώρα μας, ο οποίος συνεχίστηκε με εφιαλτικές οικονομικές, πολιτικές και εν συνεχεία κοινωνικές κρίσεις, αλλά και λαϊκισμό, με λιτότητα, χρεωκοπίες και δημοσιονομικά χρέη, υπερφορολόγηση και ένδεια.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι μόνο ομοιότητες εντοπίζει κανείς στον πρώτο δικομματισμό (Δηλιγιάννης-Τρικούπης) και στον σημερινό λαϊκισμό. Δε γνωρίζω αν ο γνωστός δικομματισμός, με τις ισχυρές πλειοψηφίες, ανήκει πλέον στο παρελθόν, ωστόσο μία ενδιαφέρουσα, πλην όμως ανησυχητική, παρατήρηση έκανε η καθηγήτρια Συνταγματικού Δίκαιου, Ιφιγένεια Καμτσίδου, την οποία και παραθέτουμε: «Οι χθεσινές εκλογές (σ.σ. οι εκλογές της Κυριακής) αποτελούν μία μεγάλη τομή στο κομματικό σύστημα της χώρας. Ο δικομματισμός κατέρρευσε σε οποιαδήποτε εκδοχή του και επιστρέψαμε στο σύστημα του κυρίαρχου κόμματος. Μια μόνο πολιτική δύναμη φαίνεται ικανή να διεκδικήσει τη διακυβέρνηση της χώρας, ενώ ο χώρος της αντιπολίτευσης συγκροτείται από δυνάμεις που αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε μια ανταγωνιστική σχέση». Πρόκειται για ένα φαινόμενο που παρουσιάζεται τα τελευταία χρόνια σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το όραμα μιας ενωμένης δημοκρατικής Ευρώπης. Όχι πως δεν είναι υγιές φαινόμενο η δημιουργία σχηματισμών με πολιτικό όραμα, απλώς κάποιος από το 1981 της τρικομματικής Βουλής (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΚΚΕ) δε θα μπορούσε να φανταστεί πως το 2015, 34 χρόνια μετά, το “εισιτήριο” για την Ολομέλεια θα έπαιρναν οκτώ δυνάμεις, το 2019 έξι και το 2023 πέντε, με διαφορά του πρώτου κόμματος από το δεύτερο, δίχως προηγούμενο στη μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας. Δηλαδή να επικρατεί το μοντέλο του... 1,5 κόμματος, ενώ την ίδια στιγμή τα κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης να έχουν ως στόχο τους το δεύτερο κόμμα, τη θέση ή τη φθορά του οποίου επιζητούν. Όπως ακριβώς συνέβη για πολλές τετραετίες στην Ουγγαρία του Όρμπαν. Στη φωτογραφία απεικονίζονται οι Θεόδωρος Δηλιγιάννης και Χαρίλαος Τρικούπης, των οποίων η σύγκρουση απασχόλησε ακόμα και τον ξένο Τύπο.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News