Τελικά, οι δημοσκόποι προέβλεψαν το αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μαΐου; Τις τελευταίες ημέρες γίνεται συζήτηση γύρω και από το θέμα. Ποια είναι η αλήθεια στον ισχυρισμό; Αρχικά έδιναν μια διαφορά ανάμεσα στους δύο πρώτους της τάξης των 10 μονάδων, με την υποσημείωση ότι αυτή η απόσταση μαζεύεται καθώς πλησιάζουμε στο κλείσιμο της κάλπης, τα ευρήματα της οποίας τους ματαίωσαν. Στη συνέχεια, κάποιοι είπαν ότι γνώριζαν. Βασικά, απέτυχαν, γιατί ουδείς έδινε στον Μητσοτάκη πάνω από 40% και στον Τσίπρα ακριβώς τα μισά, ενώ η συνήθης αναφορά στον Ανδρουλάκη τον περιόριζε σε μονοψήφιο ποσοστό. Αδίκως λαχτάρησαν τα επιτελεία, εκτός κι αν ήταν επισυνδεδεμένοι.
Θα γίνει της… Ζωής στη Βουλή
Το ενδεχόμενο εισόδου της Πλεύσης Ελευθερίας στη Βουλή προκαλεί τρόμο στη Ν.Δ., διότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου ως πρώην πρόεδρος της Βουλής, αλλά και ως αρχηγός κόμματος θα έχει το δικαίωμα να παρεμβαίνει όποτε θέλει και για όποιο θέμα θέλει. Κοινώς, με τη Ζωή στη Βουλή, θα γίνει της… Ζωής στη Βουλή.
Το μάθημα της κάλπης
«Δεν πιστεύω στην τιμωρία», όπως λένε οι περισσότεροι, μεταφράζοντας το αποτέλεσμα της κάλπης της 21ης Μαΐου. Είναι απλά μάθημα ενσυναίσθησης που δε διδάσκεται στα σχολεία, ξεχνά να διδάξει η ζωή και ξεχνάς κι εσύ ότι υπάρχει στο υπόλοιπο του βίου σου, ιδιαίτερα του πολιτικού. Δεν μπαίνεις στο πετσί του αδικημένου, του ταλαιπωρημένου, του φτωχού, του εργαζόμενου, τους καθενός από εμάς, βγάζεις τα γυαλιά της καθημερινότητας, που λέει ο φίλος μου ο Γιώργος, βάζεις τα γυαλιά του πολιτικού σου φορέα κι ακολουθείς τα δικά του βήματα. Στο μάθημα της κάλπης της 21ης Μαΐου οι “παλιοί” κατάλαβαν ότι δεδομένοι και δεδομένα απλά δεν υπάρχουν, η δε υψηλή πολιτική πρέπει να πατάει γη και συνάδει με τη δική μου καθημερινότητα και τις ανάγκες. Το μάθημα της κάλπης διδάσκει πως η υπόσχεση απαιτείται να είναι “ευαγγέλιο”, καθώς η ψήφος που σου δίνει έκαστος συνοδεύεται από την “επιταγή” του να τον κρατήσεις ασφαλή. Το μάθημα της κάλπης πόσοι το ξαναδιάβασαν;
Εκτός τρανά ονόματα
Λογικό και αυτονόητο ήταν. Οι “καβατζωμένες” θέσεις είναι καλό να φρεσκάρονται με ιδέες και νέα πρόσωπα. Ανάγκη ακόμα πιο επιτακτική, όταν η “φρεσκαδούρα” φέρει το όνομα ανθρώπων που εργάζονται και ιδρώνουν, ξέρουν τι σημαίνει να “ματώνεις”, να πέφτεις, να παλεύεις. Ήταν ώρα ίσως και να σωπάσουν γιατί όταν ο “χορτασμένος δεν πιστεύει του νηστικού”, όπως λένε οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, τότε οι ανάγκες της κοινωνίας πέφτουν στον “Καιάδα”. Αρκεί “τζάκια”, οικογένειες, κόμματα, “μηχανές” κ.λπ. να τους αφήσουν ν’ ανοίξουν “φτερά”. Να τιμήσουν την ψήφο που πήραν και να κρατήσουν τον λόγο τους, για τον οποίο τους ψήφισαν. Τη διαφορά την κάνει ο καθένας μόνος του. Διαφορετικά, ίδιες σελίδες και ίδιες ιστορίες “γράφουν” στο ίδιο αδιέξοδο.
