Φαίνεται πως τον... πονά και άρχισε να απαξιώνει συνυποψήφιό του. Αυτό ακριβώς είναι και η πολιτική του αγωγή, και είναι γνωστό τοις πάσι πως πάντα παίζει “βρόμικα” και... κάτω από το τραπέζι. Μάλιστα, πήγε στο σεισμόπληκτο Αρκαλοχωρι και άρχισε τα δικά του περί εμπειρίας και απειρίας, και την ίδια ώρα από κάτω το ελεγχόμενο μεταφερόμενο κοινό χειροκροτούσε. Η αλήθεια είναι πως το πλήρωμα του χρόνου θα του δώσει και την απάντηση που του πρέπει. Η παντοδυναμία, έτσι όπως την ερμηνεύουν κάποιοι, είναι κάτι πολύ σχετικό. Όλα ελεγχόμενα για να μην αμαυρωθεί το “πολυτάλαντο” προφίλ του.
Πρέπει κάποτε να κατανοήσουν οι “κολαούζοι αυλικοί” τους πως κανένας πολιτικός χώρος δεν είναι τσιφλίκι κανενός. Το κακό στο Μεγάλο Κάστρο έχει παραγίνει, με τη διαφορά πως οι πολίτες και αντιλαμβάνονται και κυρίως ξέρουν τις τακτικές πολιτικών που βγήκαν από το χρονοντούλαπο για να μας θυμίσουν πως ο ανταγωνισμός δεν είναι κάτι που γίνεται με καθαρούς όρους. Έτσι, για να μη νομίζουν πως τρώμε και κουτόχορτο, μιας και ο τρόπος που λειτουργεί είναι κοινό μυστικό, καλά κρυμμένο στα χειροκροτήματα των μεταφερόμενων “κολαούζων”.
Ο Ερντογάν... αντέχει
“Πολύ σκληρός για να πεθάνει” ο “σουλτάνος” της γείτονος! Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κυβερνά τα τελευταία 20 χρόνια στην Τουρκία και... θα συνεχίσει κι άλλα. Εύκολα ή δύσκολα θα κερδίσει την αναμέτρηση της 28ης Μαΐου και θα παραμείνει στην κεφαλή της γείτονος. Η Δύση έκανε ό,τι μπορούσε για να προμοτάρει τον Κιλιτσντάρογλου, αλλά... ο λαός της Τουρκίας αποφάσισε διαφορετικά.
Πήραν... γραμμή
Κάποια άρθρα που εμφανίστηκαν το πρωί της Κυριακής σε (κυρίως δεξιά) έντυπα ή διαδικτυακά μέσα, από “ενημερωμένους” αρθρογράφους, έδειχναν ότι η Δύση γνώριζε πολύ καλά την πραγματική εικόνα της εκλογικής αναμέτρησης που εξελίχθηκε προχθές κι όχι την επίπλαστη εικόνα που έδιναν οι δημοσκοπήσεις - που έπεσαν έξω σε... διψήφια διαφορά: Έδιναν προβάδισμα 5-6% στον Κιλιτσντάρογλου κι ο Ερντογάν νίκησε με 5 και πλέον μονάδες διαφορά. Οι εν λόγω αρθρογράφοι έλεγαν στο περίπου «εντάξει, και να βγει ο Ερντογάν, ίσως να ’ναι καλύτερα για την Ελλάδα, γιατί οι ΗΠΑ θα τείνουν χείρα φιλίας στον Κιλιτσντάρογλου», ενώ άλλοι επιχειρηματολογούσαν «καλύτερα με τον διάβολο που ξέρουμε».
Η... άλλη “ελληνική διάσταση”
Αν μη τι άλλο, το αποτέλεσμα των τουρκικών εκλογών δίνει... ελπίδες στον ΣΥΡΙΖΑ, ότι και στην Ελλάδα η εικόνα “θριάμβου” της Ν.Δ. που δίνουν οι δημοσκόποι θα ανατραπεί πλήρως την ερχόμενη Κυριακή. Αλλά αυτό μένει να δούμε αν γίνει πραγματικότητα ή παραμείνει ευσεβής πόθος. Στην Τουρκία, πάντως, η εικόνα ανατράπηκε πλήρως και ο Ερντογάν πάει... καβάλα στο άλογο στη δεύτερη αναμέτρηση, η οποία, εκτός απροόπτου, θα του δώσει ξανά τον προεδρικό θώκο.
Εμένα με έπεισε... σχεδόν
Κοντεύει να πείσει και τον εαυτό του ο Κυριάκος Μητσοτάκης ότι... δε θέλει να συνεργαστεί με κανέναν και θα κάνει εκλογές μέχρι να... βγάλει κέρατα ο ήλιος ή να βγάλουμε αυτοδύναμη τη Ν.Δ., ό,τι από τα δύο συμβεί πρώτο. Στην πραγματικότητα, παρά τη μαγική εικόνα των δημοσκοπήσεων, η Ν.Δ. δεν έχει “αέρα αυτοδυναμίας” και μένει να δούμε αν το αποτέλεσμα της Κυριακής είναι τέτοιο που θα... αποκτήσει. Οποιαδήποτε νίκη με ποσοστό πάνω από 33-34% και διαφορά τρεις μονάδες και πάνω είναι σαφές προμήνυμα αυτοδυναμίας. Αλλά τέτοια αποτελέσματα στην κάλπη της απλής αναλογικής δεν αναμένονται. Και για να είμαι απολύτως ειλικρινής, δε νομίζω ότι η κάλπη της απλής θα δώσει κυβερνητικά σχήματα, έτσι ή αλλιώς. Αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, επαναλαμβάνοντας μονότονα ότι δε συνεργάζεται με κανέναν και ότι θέλει εντολή καθαρής αυτοδυναμίας, προσπαθεί να συσπειρώσει τους δεξιούς ψηφοφόρους, τους οποίους κατάφερε να συσπειρώσει το 2019, αλλά είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν συμβεί ξανά το ίδιο και το 2023.
Ποιος θα συνεργαστεί με ποιον;
Πάμε έτσι, λοιπόν, σε μία εκλογική αναμέτρηση όπου ο μόνος που δείχνει “ανοιχτός σε κάθε συνεργασία” (μάλιστα, τεχνικά δεν έχει αποκλείσει ούτε και τη Ν.Δ. ή τουλάχιστον... μια πτέρυγά της) είναι ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ. Βγάζει μια ελαφρά απελπισία η όλη στάση, αλλά προσπαθεί να την εμφανίσει ως διάθεση να κάνει ό,τι χρειάζεται για να βγάλει μια προοδευτική κυβέρνηση η κάλπη. Όλοι οι υπόλοιποι... “τρεις λαλούν και δυο χορεύουν”. Η Ν.Δ. επιμένει για αυτοδυναμία, ο Ανδρουλάκης δεν κάνει κυβέρνηση με Μητσοτάκη ή Τσίπρα πρωθυπουργό, ο Βαρουφάκης δεν κάνει κυβέρνηση με κανέναν δίχως προγραμματικές συγκλίσεις και γι’ αυτές “δεν προκάνουμε”, το ΚΚΕ έτσι κι αλλιώς δε δίνει ανοχή σε κανέναν, ο Βελόπουλος, άμα του δώσει κάποιος το υπουργείο Άμυνας ή Δημόσιας Τάξης, συνεργάζεται και με... κυβέρνηση ΚΚΕ, αλλά ουδείς τον βάζει στη συζήτηση επί του παρόντος γιατί... ο μόνος δυνητικός εταίρος (η Ν.Δ.) δε θέλει να ανοίξει καν τη συζήτηση για συνεργασίες. Η Ν.Δ. θα ανοίξει (ή όχι) τη συζήτηση από την ερχόμενη Δευτέρα, ανάλογα με το εκλογικό αποτέλεσμα.
Βγαίνει, λοιπόν, τεχνηέντως μια εικόνα συγκρουσιακή, η οποία βεβαίως είναι απατηλή. Με την εξαίρεση του ΚΚΕ, όλοι οι άλλοι μπορούν να μετάσχουν σε οποιοδήποτε κυβερνητικό σχήμα καταστήσει δυνατό το εκλογικό αποτέλεσμα. Τελεία. Τα υπόλοιπα είναι απλώς για το θεαθήναι και φυσικά για τα ψηφαλάκια - γιατί να ψηφίσει κάποιος λ.χ. ΠΑΣΟΚ αν γνωρίζει εκ των προτέρων ότι θα συνεργαστεί με τον Μητσοτάκη ή τον Τσίπρα για να κάνει κυβέρνηση; Θα ψήφιζε εξαρχής αυτόν που προτιμά από τους δύο!
Μεγάλη διασπορά;
Θα κάνω μία πρόβλεψη: Ανεξαρτήτως του τι λένε οι δημοσκοπήσεις, υπάρχει σοβαρότατο ενδεχόμενο η ψήφος να έχει πολύ μεγάλη διασπορά! Όχι ίδια με τις πρώτες κάλπες του 2012, αλλά πιθανότατα παρόμοια με τις δεύτερες κάλπες του 2012. Μην εκπλαγείτε αν το πρώτο κόμμα δεν πετύχει να ξεπεράσει το 30-31%. Αυτά στις κάλπες της Κυριακής. Γιατί στη δεύτερη αναμέτρηση (όπου πιθανότατα θα οδηγηθούμε) θα επικρατήσει η πόλωση και θα ανέβουν πολύ τα δύο πρώτα κόμματα. Με τις αντίστοιχες συνέπειες στα ποσοστά των υπόλοιπων κομμάτων. Είναι και αυτός ένας λόγος για να επιδιώκουν οι “μικροί” σχηματισμό κυβέρνησης από την πρώτη κάλπη. Θα έχουν πολύ ισχυρότερο λόγο σε πιθανό κυβερνητικό σχήμα και πολύ μεγαλύτερη κοινοβουλευτική ομάδα, αφού στις 2 Ιουλίου θα “λεηλατηθούν” οι ψήφοι τους από τα δύο πρώτα κόμματα (τους “μονομάχους”) και οι έδρες τους από τον ληστρικό εκλογικό νόμο της υπερενισχυμένης αναλογικής. Ο οποίος, θυμίζουμε, δίνει “μπόνους” 50 εδρών στο πρώτο κόμμα. Τις οποίες “λεηλατεί” απ’ όλα τα υπόλοιπα.
