Tα ελληνικά media στη συντριπτική πλειονότητά τους την “πνίξανε” την είδηση. Τα σάιτ έπαιξαν ένα θεματάκι στη ροή και μετά... το άφησαν να “κυλήσει” στη λήθη. Τα δελτία δεν το ανέφεραν καν, οι φίλιες εφημερίδες ένα μονόστηλο κι... όξω από την πόρτα. Οπότε, μάλλον ελάχιστοι είναι οι Έλληνες που δεν είναι θαμώνες των κοινωνικών δικτύων και κατόρθωσαν να ενημερωθούν για τη χθεσινή απόφαση- “κόλαφο” της επιτροπής PEGA του Ευρωκοινοβουλίου. Μια απόφαση που ουσιαστικά μας λέει ότι αυτά που κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι... απειλή για τη Δημοκρατία στη χώρα μας.
Όλες οι παρατάξεις του Ευρωκοινοβουλίου συμμετέχουν στην επιτροπή και όλες, πλην των αντιπροσώπων του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και της ακροδεξιάς, ψήφισαν κατά της Ελλάδας και υπέρ των αυστηρότατων συστάσεων και των αιτημάτων προς την ελληνική κυβέρνηση. Για την ιστορία, η ψηφοφορία ήταν 40 υπέρ της απόφασης, 5 κατά και 2 αποχές.
Τι ζητά η PEGA από την Ελλάδα
Η PEGA, μεταξύ άλλων, ζητά η Europol να αναλάβει αμέσως δράση στις έρευνες για το ζήτημα των υποκλοπών και η κυβέρνηση να αλλάξει όλες τις νομοθετικές ρυθμίσεις που έχει ψηφίσει και είναι προς την κατεύθυνση της συγκάλυψης του σκανδάλου των υποκλοπών. Στην έκθεση υπήρχαν συνολικά 40 άρθρα για την Ελλάδα.
Μεταξύ άλλων, η PEGA ζητά από την Ελλάδα:
- Αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης και των ανεξάρτητων Αρχών.
- Συμμετοχή της Europol στις έρευνες για την υπόθεση του Predator.
- Κατάργηση των ρυθμίσεων που περιορίζουν τη δυνατότητα ενημέρωσης των θυμάτων.
- Απομάκρυνση της ΕΥΠ από τον άμεσο έλεγχο του πρωθυπουργού.
Και για τον Τύπο
Η PEGA συμπεριέλαβε στο κείμενο της απόφασης και τη δραματική εικόνα που έχει η Ελλάδα σήμερα ως προς την ελευθερία του Τύπου. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, «η Ελλάδα κατατάσσεται στη χαμηλότερη θέση μεταξύ όλων των χωρών της Ε.Ε. στον Παγκόσμιο Δείκτη Ελευθερίας του Τύπου για το 2022: 108η στις 180. Στη συνέχεια γίνεται αναφορά για τη δολοφονία Καραϊβάζ, τις στρατηγικές αγωγές (SLAPP), τις οποίες χρησιμοποιούν στελέχη της κυβέρνησης για να φιμώσουν τον Τύπο, στις δηλώσεις υπουργών κατά δημοσιογράφων που επιδιώκουν να δυσφημήσουν το δημοσιογραφικό λειτούργημα, τους δημοσιογράφους που ήταν παρακολουθούμενοι από την ΕΥΠ και το Predator, και πολλά-πολλά ακόμη.
Η PEGA
Η επιτροπή PEGA συστάθηκε στις 10 Μαρτίου 2022, όταν τη δημιούργησε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τη διερεύνηση εικαζόμενων παραβάσεων ή κακοδιοίκησης κατά την εφαρμογή του δικαίου της Ε.Ε. σε σχέση με τη χρήση του Pegasus και ισοδύναμου λογισμικού παρακολούθησης κατασκοπευτικού λογισμικού.
Το ψέμα του Σκέρτσου
Σε μια σοβαρή και ευνομούμενη χώρα, ο Σκέρτσος, που έδωσε - επίσημα! - στα media (τα “φίλια”) μια υποτιθέμενη «κοστολόγηση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτος», την οποία αυθωρεί και παραχρήμα ΔΙΕΨΕΥΣΕ το ΓΛτΚ, θα είχε υποβάλει την παραίτησή του για προσπάθεια διασποράς ψευδών ειδήσεων και ο πρωθυπουργός θα την είχε κάνει ασμένως δεκτή. Αλλά βρισκόμαστε στη λιγότερο δημοκρατική χώρα της Ευρώπης (και με τη “σφραγίδα” της PEGA, μεταξύ όλων των άλλων), οπότε... είναι απλώς Τρίτη (Τετάρτη, όταν θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές).
Για την ιστορία, ο διευθυντής της Γενικής Διεύθυνσης Προϋπολογισμού διέψευσε κατηγορηματικά ότι το ΓΛτΚ έχει κάνει οποιαδήποτε κοστολόγηση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ.
Η κοστολόγηση είναι προϊόν της γνωστής μονταζιέρας των υπογείων του Μαξίμου.
Ο Σκέρτσος είναι καλά στην υγεία του και συνεχίζει το δημιουργικό έργο του.
Σαν έντομα μέσα στη γυάλα
Οι σύγχρονοι πολίτες των “δυτικών δημοκρατιών” μοιάζουν όλο και περισσότερο με έντομα μέσα σε μια γυάλα ή με χαμστεράκια που γυρνάνε αέναα έναν τροχό, μη πηγαίνοντας πουθενά. Η ποιητική διαπίστωση προήλθε όταν διάβαζα μια είδηση από την... πέρα όχθη του Ατλαντικού. Μια δημοσκόπηση (όχι, οι αμερικανικές δημοσκοπήσεις δεν είναι σαν τις ελληνικές, έχουν σχέση με την πραγματικότητα), που φέρνει τον Τραμπ επτά μονάδες μπροστά από τον Μπάιντεν, σε μια υποτιθέμενη μελλοντική εκλογική τους αναμέτρηση (η οποία μοιάζει αρκετά πιθανή στις επόμενες προεδρικές εκλογές).
Δύο τύποι ηλικίας αμφότεροι άνω των 80, ο ένας στα όρια του ανοϊκού, ο άλλος πέραν κάθε ορίου γραφικότητας, είναι οι... τελευταίες εφεδρείες του αμερικανικού πολιτικοοικονομικού κατεστημένου, το οποίο βιώνει μια πρωτοφανή κρίση, αφού δεν μπορεί καν να επιστρατεύσει τις συνήθεις περισπάσεις (χαρισματικούς περφόρμερ, όπως τον Κλίντον ή τον Ομπάμα, ή τύπους κοντά στον “μέσο Αμερικανό”, όπως ο Μπους τζούνιορ) και βολεύεται με ό,τι υπάρχει στον... πάτο του καλαθιού.
Οι ψηφοφόροι ασμένως ακολουθούν, καθώς δεν μπορούν καν να διανοηθούν (όπως τα ψάρια) ότι... υπάρχει κόσμος και εκτός της γυάλας τους ή (όπως τα χάμστερ) ότι μπορεί να επιλέξουν να... σταματήσουν να γυρνούν τον τροχό.
Με δεδομένο ότι τα φαινόμενα προχωρημένης σήψης του πολιτικού κατεστημένου είναι εμφανή (και προφανή) και στην Ευρώπη, αν και εδώ περάσαμε κατευθείαν από τους πολιτικούς παλαιάς κοπής στους “φανερούς” υπάλληλους των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων (δεν έχουμε την παράδοση των Αμερικανών στη σόουμπιζ, φοβούμαι), το μέλλον της Δημοκρατίας στη Δύση είναι... όχι απλά σκοτεινό, αλλά μαύρο-κατράμι.
Αλλάζει το αφήγημα
Είναι ιδέα μου ή αλλάζει το αφήγημα για τους υδρογονάνθρακες σιγά-σιγά; Πριν από μερικά χρόνια, που δόθηκε επιτέλους το “πράσινο φως” στις ελληνικές κυβερνήσεις (από, ας μη γελιόμαστε, τις ΗΠΑ), ώστε να ξεκινήσουν έρευνες για τα θρυλικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων, πολλοί είπαν ότι επιτέλους έφτασε το “πλήρωμα του χρόνου” για να αξιοποιήσει η Ελλάδα τον θησαυρό που κρύβεται στον πάτο των ελληνικών θαλασσών. Αν μη τι άλλο, η εισβολή στην Ουκρανία και η διάθεση να βρεθούν εναλλακτικές πηγές για την τροφοδότηση της Ευρώπης με υδρογονάνθρακες θα έπρεπε να είχε... εντείνει αυτήν την τάση. Όχι να την “ξεφουσκώσει”, όπως φαίνεται. Το τελευταίο επεισόδιο στο “σίριαλ” ήταν η “θολή” δήλωση Δένδια, ότι το Αιγαίο είναι χώρος τουριστικής ανάπτυξης και όχι ερευνών για υδρογονάνθρακες. Γενικά η διάθεση της κυβέρνησης Μητσοτάκη να αξιοποιηθούν τα κοιτάσματα φαίνεται να είναι... χλιαρή στην καλύτερη περίπτωση. Αντίθετα, η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν πιο... “ενθουσιώδης”.
Βεβαίως υπάρχει ενδεχόμενο να “φρενάρουν” την κυβέρνηση μεγάλοι “παίκτες” της εν λόγω βιομηχανίας (εγχώριοι ή/και διεθνείς) ή ακόμη και η Ουάσινγκτον (οι αμερικανικές εταιρείες κονομάνε δισεκατομμύρια με την κατάσταση στην Ουκρανία και... θέλουν να συνεχίσουν να το κάνουν, γι’ αυτό και η αμερικανική ηγεσία προσπαθεί να παρατείνει στο διηνεκές τη σύγκρουση στην Ουκρανία).
Γενικώς, η κατάσταση... βρομάει.
