Ξέρετε τι σημαίνει “τάπα”; Στη μεταφορική της έννοια και με αφετηρία τον αθλητισμό και την πολιτική (πόσω μάλλον για κάποιους που ασκούν πολιτική μέσω αθλητισμού): Η ενέργεια όπου ένας παίκτης, συνήθως αμυντικός, σταματά στον αέρα την προσπάθεια αντιπάλου, κατά την οποία έχει σουτάρει προς το καλάθι και η μπάλα βρίσκεται σε ανοδική τροχιά προς αυτό. Τι θέλει λοιπόν ο... ταπαδόρος; Να σταματήσει όποιον έχει βάλει στόχο το καλάθι και πόσω μάλλον όταν το καλάθι είναι κοντά στα δικά του ατομικά και αποκλειστικά συμφέροντα!
Και ξέρετε πώς κλίνεται η “τάπα”; Η τάπα, της τάπας, την τάπα και προς το τέλος αναφωνείς... ω τάπα! Αυτές τις σημειώσεις κρατήστε της για την εβδομάδα λίγο πριν τις εκλογές και την εβδομάδα μετά από αυτές. Τότε που οι... λυκοφιλίες που αναπτύχθηκαν για τις ανάγκες των ατομικών και όχι παραταξιακών συμφερόντων “ξεγυμνωθούν” και φανεί πως «αγαπήθηκαν» ξαφνικά υφυπουργοί, αντιδήμαρχοι και υποψήφιοι, με πρόσχημα την αγάπη τους για τις αθλητικές διοργάνωσες. Γιατί κάτι μου λέει ότι, αφού αναφωνήσουν «ω τάπα!», θα τρέχουν και δε θα φτάνουν... όχι σε αθλητικές διοργανώσεις, αλλά για να σβήσουν τις κοινές τους φωτογραφίες... Ο μέγας πολιτικός... ταπαδόρος, άλλωστε, έχει μακρά ιστορία σε αυτά.
