Μετά από τις αλλεπάλληλες υποθέσεις με παιδοβιαστές και κακοποιητές της Δεξιάς, προέκυψε και μία... της Αριστεράς. Ο Αλέξης Γεωργούλης λοιπόν καταγγέλθηκε και μάλιστα προ τριετίας από μία γυναίκα, τα στοιχεία της οποίας (μαζί με φωτογραφίες της) δόθηκαν στη δημοσιότητα και “κανιβαλίστηκαν” δεόντως χθες, αλλά αρνούμαι προσωπικά να τα επαναλάβω εδώ. Ο ευρωβουλευτής, που εξελέγη με τον ΣΥΡΙΖΑ, καταγγέλθηκε για παρενόχληση, αλλά πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας μιλάνε για ενδεχόμενο βιασμό και ξυλοκόπημα.
Θα απέχουμε φυσικά από τα… εισαγγελικά έδρανα, στα οποία έχει ιδιαίτερη έφεση ο μέσος Νεοέλληνας, αλλά ούτε και θα σπεύσουμε να υπερασπιστούμε τον ηθοποιό επειδή είναι αριστερός. Κάθε άνθρωπος κουβαλά τον χαρακτήρα και τις ιδιαιτερότητές του και παρότι η δεξιά ιδεολογία και κοσμοθεωρία είναι πιο “ταιριαστή” σε κακοποιητές αυτού του είδους, στην πραγματικότητα κανένας πολιτικός χώρος δεν είναι απρόσβλητος. Το έχουμε ξαναγράψει άλλωστε, κακοποιητές και ανώμαλοι υπάρχουν σε όλους τους πολιτικούς χώρους. Το θέμα είναι πώς τους αντιμετωπίζεις, αφού αποκαλύπτονται. Τους κρατάς στο κόμμα μέχρι να τελεσιδικήσει η υπόθεσή τους (γκουχ γκουχ Γεωργιάδης) ή τους απομακρύνεις από την πρώτη ώρα και στιγμή που γίνεται γνωστό ότι υπάρχει καταγγελία; Πάντως, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε το δεύτερο, απομάκρυνε άμεσα τον ευρωβουλευτή, ο οποίος πάντως εξέδωσε ανακοίνωση δηλώνοντας ότι φεύγει μόνος του για να “καθαρίσει” το όνομά του.
Γνώριζαν τις φήμες, αλλά...
Προ διετίας και πλέον είχε κυκλοφορήσει, λέει, φήμη για καταγγελία σε βάρος του ευρωβουλευτή περί κακοποίησης και φυσικά τις φήμες (ε, ένα μεγάλο χωριό είναι οι Βρυξέλλες) τις άκουσαν και οι συριζαίοι ευρωβουλευτές. Και ο Παπαδημούλης κάλεσε τον Γεωργούλη να δώσει εξηγήσεις. Και αυτός αρνήθηκε με πάθος τα πάντα. Και ο Παπαδημούλης πείστηκε από τα λεγόμενά του, λέει. Αυτά είπαν, αυτά γράφουμε. Βεβαίως, αυτό που είναι γεγονός, είναι ότι δεν υπήρχε ενημέρωση (επίσημη ή ανεπίσημη) από τις αστυνομικές Αρχές του Βελγίου, που πραγματικά κατέρριψαν... κάθε ρεκόρ μέχρι να αποφασίσουν να πάνε το θέμα στο Ευρωκοινοβούλιο για να ζητήσουν την άρση της ασυλίας του Γεωργούλη. Τρία σχεδόν χρόνια ερευνούσαν την υπόθεση; Το τάιμινγκ φυσικά είναι περίεργο και “ύποπτο” για τους πονηρεμένους. Σε κάθε περίπτωση, τώρα υποβλήθηκε, τώρα πρέπει να αντιμετωπιστεί από τους εμπλεκόμενους. Και φυσικά τώρα θα τύχει πολιτικής εκμετάλλευσης, ένεκα της συγκυρίας. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα.
«Μα, είναι υπερβολικά ωραίος για να βιάσει»
Άλλη μια διάσταση της υπόθεσης είναι η “μάχη” στα social media μεταξύ των οπαδών των δύο κομμάτων εξουσίας. Οι νεοδημοκράτες, που ήταν πολλά χρόνια τώρα “στην άμυνα” μετά τις αλλεπάλληλες υποθέσεις στελεχών της Ν.Δ. που αποδείχτηκαν παιδοβιαστές, βιαστές κ.λπ., προσπάθησαν “να πάρουν το αίμα τους πίσω” με την υπόθεση Γεωργούλη.
Οι συριζαίοι πάλι, παρότι οι περισσότεροι ακολούθησαν την επίσημη γραμμή και τον αποκήρυξαν άμεσα, θύμιζαν στους συνομιλητές τους τις πολλές περιπτώσεις στελεχών της Ν.Δ. και ο καβγάς... ήταν ιδιαίτερα “θερμός”.
Ωστόσο, υπήρξαν και μερικοί συριζαίοι (μάλιστα, σχεδόν αποκλειστικά γυναίκες) που προσπάθησαν να δικαιολογήσουν τον ηθοποιό, γράφοντας κάτι του στυλ: «Μα, έχει ανάγκη τώρα ο Γεωργούλης να κακοποιήσει, αφού είναι τόσο ωραίος, σέξι, διάσημος και ποθητός;».
Η σύντομη απάντηση είναι ότι τα δύο πράγματα δεν έχουν σχέση. Δε βιάζουν μόνο οι άσχημοι, ούτε καν… Ο βιασμός, όταν δε γίνεται εν καιρώ πολέμου μετά από πολύμηνη αποχή από το σεξ (εκεί λειτουργούν άλλοι μηχανισμοί), δεν είναι θέμα σεξουαλικό, πρωτίστως. Είναι θέμα επιβολής και ελέγχου. Όπως θα μπορούσε να σας εξηγήσει κάθε πρωτοετής φοιτητής ψυχολογίας. O βιαστής/κακοποιητής χρησιμοποιεί το σεξ ως μέσο για να επιβεβαιώσει την επιβολή του και τον έλεγχό του επί του προσώπου που βρίσκεται απέναντί του. Όπως ο βιασμός στη φυλακή ή σε κάποιες πρωτόγονες κοινωνίες, όπου είναι θέμα κυρίως status στην εν λόγω κοινωνία ή μικροκοινωνία και όχι θέμα... σεξουαλικής ευχαρίστησης. Βεβαίως, οι βιαστές αντλούν μια διεστραμμένη ευχαρίστηση από το σεξ, ακριβώς διότι δεν είναι συναινετικό.
