Πάμε λοιπόν για το Άγιο Πάσχα και ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δεν έχει κάνει ακόμη καμία κίνηση για να ερευνηθούν οι τρομακτικά σοβαρές καταγγελίες του αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου περί προσπάθειας δωροδοκίας του από ανώτατο κυβερνητικό στέλεχος. Ελπίζουμε τουλάχιστον την Τρίτη του Πάσχα, πρωί-πρωί κιόλας, να γίνει γνωστό ότι διατάχθηκε έρευνα από τον Ισίδωρο Ντογιάκο, ο οποίος όταν πρόκειται για οποιοδήποτε άσχετο θέμα είναι αρκετά... γρήγορος, αλλά τώρα, που το θέμα ενδέχεται να αποκαλύψει σοβαρότατο ηθικό και ποινικό αδίκημα ανώτατου στελέχους της κυβέρνησης, ποιεί την νήσσαν (λαϊκιστί: κάνει την πάπια).
Αναμένουμε λοιπόν...
Ο ΣΥΡΙΖΑ προσέχει για να έχει
Βεβαίως έχει κι αλλού... πάπιες. Για παράδειγμα, στον ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να κρατήσουν “καθαρό” το τοπίο από εσωτερικές αντιπαραθέσεις, παρά τα εξαιρετικά περίεργα “ακροβατικά” στα οποία προβαίνει η ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα. Λ.χ. συμπερίληψη Αντώναρου στα ψηφοδέλτια, στήριξη στον δεξιό Παχατουρίδη, ο Πάντζας στα ψηφοδέλτια και διάφορες άλλες παραφωνίες. Όλες οι κομματικές πλευρές έχουν θάψει τα... τσεκούρια του πολέμου, ενόψει του συνθήματος που όλους τους ενώνει “εμπρός για να διώξουμε τον Μητσοτάκη”.
Επιβεβαιώθηκε και στην πρόσφατη Κεντρική Επιτροπή, όπου υπήρξε το επεισόδιο με την αποχώρηση της Ειρήνης Αγαθοπούλου από το Κιλκίς, πως ούτε οι “φασαριόζοι” του ΣΥΡΙΖΑ θέλησαν να βγει προς τους δημοσιογράφους και τα ΜΜΕ εικόνα κόντρας: Άπαντες μίλησαν για απώλεια ενός σοβαρού στελέχους, επιχειρώντας όμως να υποβαθμίσουν αυτή καθ’ αυτή τη σημασία της, ώστε να μη χαθεί το μείζον: η (εκλογική) ισχύς του ΣΥΡΙΖΑ εν τη ενώσει.
Η σημαία και το διακύβευμα
Η σημαία πίσω από την οποία συσπειρώνονται όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχει στην ούγια το εκλογικό διακύβευμα: Να φύγει η Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αυτό είναι και το επίσημο δίλημμα που θέτει η ηγεσία με εμφανή στόχευση: Καμιά ψήφος χαμένη σε μικρότερους κομματικούς σχηματισμούς είτε στα αριστερά είτε στα δεξιότερα. Το επαναλαμβάνει ο Αλέξης Τσίπρας πολύ εντατικά τις τελευταίες ημέρες σε όλες τις περιοδείες και τις δημόσιες παρεμβάσεις του: Ο μόνος που μπορεί να διώξει τη Ν.Δ. είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, εγώ.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η διαρκής κλιμάκωση των αιτιάσεων προς τη Ν.Δ. με “απειλή” τον “νεοφιλελεύθερο” χαρακτήρα του κόμματος και του αρχηγού της. Τις προάλλες, στην τελευταία (με την παρούσα σύνθεση) ομιλία του στη Βουλή, ο κ. Τσίπρας, αναφερόμενος στον πρωθυπουργό, είπε επί λέξει: «Εάν επανεκλεγεί η Ν.Δ., δε θα ιδιωτικοποιήσει μόνο το νερό, αλλά και τον αέρα που αναπνέουμε».
Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης
Ιδιωτικοποιήσεις εσείς; Μνημόνια εμείς! Κάπως έτσι πρέπει να σκέφτηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης που, σε μια (έμμεση) απάντηση στα λεγόμενα Τσίπρα, δήλωσε σε συνέντευξή του στα “Παραπολιτικά”: «Αν ο κ. Τσίπρας επιχειρήσει να εφαρμόσει έστω κι ένα μέρος όσων έχει εξαγγείλει η χώρα, θα ξαναβρεθεί αμέσως σε νέο μνημόνιο. Αυτά τα οποία έχει εξαγγείλει ο κ. Τσίπρας πολύ απλά δεν μπορούν να χρηματοδοτηθούν σήμερα από μια χώρα, η οποία βρίσκεται στην Ευρωζώνη, και η οποία πρέπει να συμμορφωθεί με δημοσιονομικούς κανόνες. Θα μας οδηγούσε με νομοτελειακή βεβαιότητα σε 4ο μνημόνιο η εφαρμογή αυτών των μέτρων. Πιστεύω ότι μέσα του το ξέρει, αλλά ξέρει κιόλας ότι δεν πρόκειται να κερδίσει, γι’ αυτό και δεν του στοιχίζει τίποτα να τάζει τον ουρανό με τ' άστρα».
Σταθερό “τιμόνι” και αυτοδυναμίες
Θέλοντας, δε, να τονίσει τη σημασία που έχουν οι εκλογές της 21ης Μαΐου, ο πρωθυπουργός τονίζει ότι «η κάλπη της 21ης Μαΐου θα καθορίσει τα πάντα. Θα είναι αυτή η οποία θα ορίσει ποιος θα κυβερνήσει και όσο πιο ισχυρό είναι το μήνυμά της, τόσο πιο κοντά θα μας φέρει στη σιγουριά και στην πρόοδο. Σε εποχές αβεβαιότητας, η χώρα χρειάζεται κάποιον που θα κρατάει σταθερά το “τιμόνι”. Ούτε “ραντεβού στα τυφλά” ούτε μια κυβέρνηση από “γάμο συμφέροντος”. Και δεν πιστεύω λέξη από αυτά που λέει ο κ. Τσίπρας, ότι δε θα επιχειρήσει να φτιάξει κυβέρνηση των ηττημένων».
Η τελευταία αναφορά δεν είναι τυχαία. Στο Μαξίμου, παρά την εικόνα... άνετης επικράτησης που δίνουν οι δημοσκοπήσεις, ανησυχούν σοβαρά για την “τύχη” της πρώτης εκλογικής αναμέτρησης, με την αναμενόμενη μεγάλη διασπορά της ψήφου ένεκα απλής αναλογικής, αλλά και τις αμφιβολίες ως προς τον βαθμό κινητοποίησης των δεξιών ψηφοφόρων.
Και αν...
Βεβαίως συνεχίζουν να θεωρούν δεδομένη τη νίκη, αλλά καθόλου δεδομένη την “άνετη νίκη”. Οι λιγότερο αισιόδοξοι μιλούν ακόμη και για «οριακή» νίκη, δηλαδή με διαφορά μικρότερη των δύο μονάδων. Σε αυτήν την περίπτωση και αναλόγως ποια θα είναι τα ποσοστά των κομμάτων, ποιοι θα μπουν στη Βουλή κ.λπ., ενδέχεται να είναι δυνατή η δημιουργία κυβέρνησης από το δεύτερο κόμμα (με σύμπραξη με δύο άλλα κόμματα) και όχι από το πρώτο (που περιορίζει τις επιλογές του σε ένα κόμμα). Βεβαίως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με βάση την εκλογική στρατηγική που έχει χαράξει εδώ και μήνες η Ν.Δ., δε θέλει ούτε καν να σκέφτεται το ενδεχόμενο να προσπαθήσει να φτιάξει κυβέρνηση με τα αποτελέσματα της απλής αναλογικής. Πιθανότατα “τα κουκκιά” δε θα βγαίνουν έτσι κι αλλιώς (για κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ), εκτός και αν παίξουν “τσόντες” από την Ελληνική Λύση, αλλά όλη η στρατηγική της Ν.Δ., έτσι κι αλλιώς, έχει δομηθεί πάνω στο “ψηφίστε μας στις 21 Μάη και κάντε μας (αυτοδύναμη;) κυβέρνηση στις 2 Ιούλη” και δεν πρόκειται να λοξοδρομήσει απ' αυτό το σκεπτικό. Το οποίο, όπως έχουμε ξαναγράψει, εμπεριέχει μια αυτοπαγίδευση της Ν.Δ. σε μια “μη εκλογική αναμέτρηση”, η οποία αν πάρει χαρακτήρα δημοψηφίσματος (κάτι που προσπαθεί να πετύχει η αντιπολίτευση), μπορεί να δώσει την ευκαιρία για “ψήφο διαμαρτυρίας” και εκεί... θα είναι “όποιον πάρει ο χάρος”.
Άμα ο μέσος ψηφοφόρος σκεφτεί “έτσι κι αλλιώς κυβέρνηση θα βγει στις 2 Ιούλη, γιατί να μην τους... μαυρίσω στις 21 Μάη;”, τότε η Ν.Δ. θα δοκιμάσει μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη.
