Τελικά, αυτή η “θεωρία” του Νίκου Ανδρουλάκη, που η χρήση της είναι επικοινωνιακή κι όχι ουσίας, μήπως και αφού κανείς δεν καταλαβαίνει ή δε βρίσκει κάτι από τον προγραμματικό σοσιαλδημοκρατικό κατά τα άλλα, όπως λέει, λόγο του, μήπως και μείνει στον “αφρό” επικοινωνιακά το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. μέχρι να σκάσει σαν “φούσκα” το θέμα και να γυρίσει... μπούμερανγκ, δημιουργεί κι άλλες υπερβολές. Αυτή, ντε, ότι δεν αναγνωρίζει ως υποψήφιους πρωθυπουργούς τους επικεφαλής των δύο κομμάτων που θα καταλάβουν τις δύο πρώτες θέσεις στις εκλογές, έχει και παράπλευρη... μπαρουφολογία. Σε κάποια ΜΜΕ διακινείται ότι από το ΠΑΣΟΚ θα προταθούν - σε ποιον άραγε; - ως πρωθυπουργοί ο Βαγγέλης Βενιζέλος ή η Άννα Διαμαντοπούλου.
Καλοί είναι οι ευσεβείς πόθοι, αλλά εδώ καταντάει γελοιότητα. Γιατί ο εφευρέτης της ιδέας έχει διευκρινίσει ότι αυτός που θα προταθεί θα είναι βουλευτής. Αν σκοπεύει να βάλει στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ τον πρώην πρόεδρό του - και μακάρι να το έκανε, εδώ που τα λέμε - καλό είναι να το πει από τώρα. Αλλιώς άλλος τρόπος να μπει στη Βουλή δε διαφαίνεται. Όσο για την πρωθυπουργία, λίγο χλωμό να το δεχτούν οι άλλοι. Όσο για τη Διαμαντοπούλου, σείονται από τα γέλια και τα ντουβάρια και στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στη Ν.Δ. και μόνο με την ιδέα. Προς τι άλλωστε; Όπως εγράφη, μια χαρά είναι στο Διοικητικό Συμβούλιο της Coca Cola από το 2020, απ’ όπου, λέει, τσεπώνει 110.000 ελβετικά φράγκα ετησίως - χωρίς να ξέρει κανείς τι ακριβώς επαγγέλλεται... Εκτός κι αν τα σενάρια αυτής της “φούσκας” προχωρήσουν και σε κανέναν εξωχώριο πρωθυπουργό ή για το ακριβές αγγλιστί off-shore πρωθυπουργό...
