Εκατό δεκατρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την εξέγερση των κολίγων αγροτών και τη δολοφονία του αγωνιστή Μαρίνου Αντύπα. Με το αίμα τους πέτυχαν την αναδιανομή της γης, που οι Τούρκοι παρέδωσαν στους μεγαλοτσιφλικάδες κι εκείνοι ήταν σκλάβοι στη γη των προγόνων τους...
Τη νύχτα της 8ης προς 9η του Μάρτη 1907 δολοφονήθηκε στο χωριό Πυργετός της Ραψάνης ο Μαρίνος Αντύπας, πρωτοπόρος Έλληνας σοσιαλιστής και ένθερμος κήρυκας της κατάργησης των τσιφλικιών και της απόδοσης της γης στους ακτήμονες αγρότες.
Η δολοφονία του οργανώθηκε, όπως αποδείχτηκε, από τους μεγαλοτσιφλικάδες της Θεσσαλίας, που έβλεπαν τον Αντύπα να “οργώνει” τον κάμπο και να μεταφέρει το εξεγερτικό του μήνυμα στους κολίγους.
Στις 6 Μάρτη 1910, οι αγρότες οργανώνουν πανθεσσαλικό συλλαλητήριο στη Λάρισα με αφορμή τη συζήτηση στη Βουλή του αγροτικού νομοσχεδίου.
Στο Κιλελέρ, ένα χωριό κοντά στη Λάρισα, 200 περίπου συγκεντρωμένοι κολίγοι επιχειρούν να ανεβούν στο τρένο, για να πάνε στο συλλαλητήριο. Αρνούνται να βγάλουν εισιτήριο. Ο διευθυντής των θεσσαλικών σιδηροδρομικών γραμμών, Α. Πολίτης, διατάζει τους σιδηροδρομικούς να τους κατεβάσουν. Οι κολίγοι κατέβηκαν, αλλά ο Πολίτης τούς έβριζε. Οργισμένοι, άρχισαν να διαμαρτύρονται και να πετροβολούν την αμαξοστοιχία, σπάζοντας μερικά τζάμια των βαγονιών.
Το τρένο απομακρύνθηκε. Όμως ένα χιλιόμετρο πιο κάτω, μια άλλη ομάδα 800 αγροτών, με κόκκινες και μαύρες σημαίες, σταματάει το τρένο και οι χωρικοί αξιώνουν να ανεβούν. Ο Πολίτης ζητάει από τον επικεφαλής αξιωματικό να «προστατεύση την έννομον τάξιν». Αυτός διατάζει τους στρατιώτες να πυροβολήσουν προειδοποιητικά στον αέρα. Αυτό εξαγρίωσε τους διαδηλωτές, που άρχισαν να φωνάζουν και να πλησιάζουν το τρένο με άγριες διαθέσεις. Αυτή τη φορά οι στρατιώτες πυροβολούν στο... ψαχνό.
Ο Νταφούλης και ο Μπόκας πέφτουν νεκροί. Ένας ακόμη πληγώνεται βαριά. Το τρένο συνεχίζει την πορεία του και φτάνει στον σταθμό του Τσουλάρ (η σημερινή Μελία). Σταματάει, αλλά και εκεί οι μαζεμένοι αγρότες το πετροβολούν. Οι στρατιώτες ξαναρίχνουν στο... ψαχνό! Σκοτώνεται ο Ακριβούλης. Ο Μπατάλας τραυματίζεται βαριά κι άλλοι δεκαπέντε κολίγοι ελαφρύτερα.
Αργότερα, ο υπίλαρχος Χρύσης και ο ανθυπίλαρχος Σκανδάλης διατάζουν πυρ και ο αγρότης Μπάνταρης πέφτει νεκρός. Τραυματίζονται ακόμα ο Γκολέμας και ο Καραμπέρης. Τα θύματα θα ήταν πολύ περισσότερα αν κάποιοι υπαξιωματικοί από τον Βόλο και τον Πειραιά, που είχαν προοδευτικές ιδέες, δε ζητούσαν από τους φαντάρους να μη «χτυπάνε στο ψαχνό».
