Είσαι δημοσιογράφος σε αθηναϊκό κανάλι. Είσαι, ας πούμε, ο Παναγιώτης Στάθης του ΟPEN. Έχεις μπροστά σου τους γονείς που σπαράζουν για τον χαμό των παιδιών τους στα Τέμπη. Σκέφτεσαι πώς θα κάνεις καλύτερα τη δουλειά σου, πιο αποτελεσματικά. Τι θα κάνεις; Θα στραγγίξεις με λύσσα και το τελευταίο δάκρυ των γονιών που αγωνιούν. Των γονιών που δίχως ανάσα περιμένουν νέα για τα παιδιά τους. Που στέκονται στα πόδια τους με ηρεμιστικά...
Και, σε απευθείας σύνδεση, ακολουθούν τα εξής:
- Νεαρός ρεπόρτερ (ρωτά με συστολή τον πατέρα): «Χωρίς να θέλω να ταράξω τη συζήτηση, έχετε κάποια νεότερη ενημέρωση; Μιλάμε για μια κοπέλα 28 ετών.
- Πατέρας: «Δεν έχω καμία ενημέρωση, είμαι στο “περίμενε”, θα μου τηλεφωνήσουν από την Αστυνομία. Έχουν χαθεί οι ελπίδες να βρω ζωντανό το παιδί μου. Δώσαμε όλοι δείγματα DNA (...).
Η περιγραφή συνεχίζεται. Ουδείς από το πάνελ τον διακόπτει. Ο άνθρωπος φορτισμένος συνεχίζει, με θλίψη αλλά αξιοπρέπεια: «Είμαι στο περίμενε να με ενημερώσουν αν έχουν το παιδί μου ή όχι».
Και τότε ο δημοσιογράφος πετάγεται για τη χαριστική βολή: «Πείτε μας για την κόρη σας λίγο...».
Ακολουθεί ενάμισι λεπτό γεμάτο κόμπους και δάκρυα. Οι λυγμοί μπερδεύονται με τις λέξεις. Ο πόνος “γδέρνει” τα σωθικά. Ο χαροκαμένος πατέρας σπαράζει on air. Το πλάνο full screen. Όλο το δράμα στο “πιάτο”.
«Το Πάσχα που θα έρθει θα είναι εκεί το σερβίτσιο της, θα είναι άδεια η θέση της».
Ο δημοσιογράφος έκανε το “καθήκον” του, τον έβγαλε τον τίτλο του. Το μεροκάματο του... τυμβωρύχου βγήκε, για μία ακόμη μέρα.
Η σύνδεση ολοκληρώνεται, ο πατέρας πια έχει αποκάμει, δε βγαίνουν άλλες λέξεις: «Τέλος από μένα, θέλετε κάτι άλλο;».
Στο κυνήγι του τίτλου, του εντυπωσιασμού, της τηλεθέασης, η ίδια ερώτηση έγινε και στον πατέρα που ακολούθησε: «Θέλετε να μας πείτε λίγο για τον γιο σας;..».
Εσύ, κ. Στάθη; Θα είχες λόγια;
Κλαίνε και τα πρωινάδικα
Καθημερινός κλαυθμός και οδυρμός στα πρωινάδικα. Κλαίνε οι παρουσιαστές, κλαίνε τα πάνελ.
Η τρέσα και το αϊλάινερ λυγίζει μπροστά στο ανυπόφορο δράμα... Ας κλάψει λοιπόν και η KatKen.
“Μάχη” με ζωντανές και τηλεφωνικές back to back. Εκμετάλλευση του ανθρώπινου δράματος, του ανθρώπινου πόνου.
Καμία ενσυναίσθηση, κανένας σεβασμός.
Πουλήστε, ξεπουλήστε...
Έπειτα γυρίστε σπίτια σας και κοιμηθείτε με τη συνείδηση ελαφριά, ότι δεν κατασπαράξατε σαν κοράκια την τελευταία ρανίδα ψυχικού πόνου από ανθρώπους που παρέλαβαν μέρος από τα παιδιά τους μέσα σε κουτιά.
Η τηλεθέασή σας ήταν ικανοποιητική;
Αποστολή σου, δημοσιογράφε, είναι να ελέγχεις την εξουσία και να αποκαλύπτεις την αλήθεια, όχι να ξεπουλάς για δυο-τρεις μονάδες τηλεθέασης παραπάνω τον ανθρώπινο πόνο, τον σπαραγμό του γονιού που έχει χάσει το παιδί του.
