Ένα πράμα που δε θα καταλάβω ποτέ είναι αυτό με τα “χωροταξικά” των διαφόρων κομματικών εκδηλώσεων. Πώς δηλαδή αποφασίζεται ποιος θα κάτσει και πού. Το ξαναθυμήθηκα με αφορμή την εκδήλωση-παρουσίαση του κυβερνητικού έργου στη Λότζια. Εκτός από τους υπουργούς που αποτελούσαν το κυβερνητικό κλιμάκιο και τους “ακολούθους” τους και εκτός από τους τοπικούς βουλευτές, ήταν καλεσμένοι και φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δήμαρχοι, αντιπεριφερειάρχες, εντεταλμένοι της Περιφέρειας κ.τ.λ... Πού θα έπρεπε να κάθεται ο αντιπεριφερειάρχης Ηρακλείου κατά τη γνώμη σας; Ο δήμαρχος Χανίων; Ο Ρεθύμνου; Ο Μαλεβιζίου; Ο δήμαρχος Αρχανών-Αστερουσίων; Ο Σητείας, ο Αγίου Νικολάου;
Ο αντιπεριφερειάρχης Χανίων;
Με βάση την κοινή λογική, θα έπρεπε να είναι μπροστά, κάπου κοντά στα μικρόφωνα για να μπορούν - αν χρειαστεί - να παρέμβουν, μιας και καλά έργα στις περιοχές τους παρουσίαζαν και το συνέδριο ήταν Αναπτυξιακό κι όχι κομματικό. Αλλά μπα... Ο δήμαρχος Χανίων ήταν στην τελευταία σειρά στο βάθος της αίθουσας από τα αριστερά. Στην προτελευταία ήταν ο Μαρινάκης και ο Συριγωνάκης. Μποκέας και Κοκοσάλης στην τελευταία από τα δεξιά και πίσω από τις κάμερες. Καλογερής δεξιά πίσω και πλάι. Και πάει λέγοντας... “Και ποιοι ήταν μπροστά;”, θα με ρωτήσετε... Πολιτευτές που φιλοδοξούν (κάποιοι μάταια) να είναι υποψήφιοι και που ξεροστάλιαζαν για ένα έστω και βαριεστημένο βλέμμα του αρχηγού. Βλέμμα που δεν ήρθε ποτέ, θέλω να σας πω. Αλλά όσο να πεις οι πολιτευτές - “ουρές” βουλευτών οι περισσότεροι - είναι καλοί χειροκροτητές. Και σε κάτι τέτοιες φιέστες μάλλον είναι κι οι μόνοι απαραίτητοι.
