Το δέντρο της ελιάς, το πολύτιμο θεϊκό δώρο που ορίζει από τα αρχαιότατα χρόνια τον βίο των λαών της Μεσογείου σε όλες τις εκφάνσεις του, που αποτελεί διαχρονικά δημιουργικό ερέθισμα ποιητών και καλλιτεχνών, αποτελεί και το θέμα του ημερολογίου 2018 του συλλόγου Κουρουθιανών Αθήνας. Το πέμπτο θεματικό ημερολόγιο του συλλόγου Κουρουθιανών Αθήνας αντλεί το περιεχόμενο του από το φυσικό περιβάλλον που κυριαρχεί στην αγροτική περιοχή του τόπου Όπως και στα προηγούμενα το θέμα προβάλλεται όχι ως προς τις φυσικές και τις ωφελιμιστικές ιδιότητες του αλλά ως προς την καθαρά αισθητική αντιληπτική θεώρηση και την ανάγνωση του συμβολικού περιεχομένου της έκφρασης του.
Αιωνόβιες ελιές στους κάμπους και τα λιβάδια των Κουρουτών, δεν εντυπωσιάζουν μόνο με το μέγεθος τους που δηλώνει για τους ειδικούς τους αιώνες της ηλικίας τους. Οι εντυπωσιακές μορφές και οι ποικίλοι πλαστικοί σχηματισμοί που αποτυπώνονται στους κορμούς, εξάπτουν την φαντασία και τις καθιστούν άξιες παρατήρησης και θαυμασμού. Η ελιά στα Μέσα Σόχωρα, από τις μεγαλύτερες και αρχαιότερες στον κόσμο, έχει περίμετρο 14,60μ. σε ύψος 0,80μ. Το 1950 ως αποτέλεσμα νεανικής απερισκεψίας, ανατινάχτηκε τμήμα της περιμέτρου της στη βόρεια παρειά
Οι καμένες ελιές προέκυψαν από μια πυρκαγιά που το καλοκαίρι του 1989 κατέκαψε σημαντική περιοχή του χωριού στις βορειοανατολικές παρυφές του. Μισοκαμένοι κορμοί -με τον τρόπο που καίγεται ο κορμός της ελιάς από το εσωτερικό του-στέκουν στον χώρο σαν οργιώδους φαντασίας εκφραστικά γλυπτά. Διάτρητες δαντελωτές στριφογυριστές φόρμες ακουμπούν ακροθιγώς στη γη και ελίσσονται με αιχμηρές απολήξεις προς τον ουρανό. Το μαύρο καρβουνιασμένο ξύλο στην εσωτερική κοίλη επιφάνεια, προβάλει σαν την αποτρόπαια όψη του θανάτου, και εντείνει την υποβλητική παρουσία τους.
Στις πιο πολλές περιπτώσεις οι ρίζες άντεξαν και αναβλάστησαν. Κυριολεκτικά «αναγεννήθηκαν από τις στάχτες» όπως ο μυθικός Φοίνιξ. Καμένος κορμός και νέοι βλαστοί σε συνύπαρξη δηλωτική της δύναμης της αναγεννητικής διαδικασίας της φύσης. Ελπιδοφόρο σύμβολο νίκης της ζωής…
«Οι κορμοί των δένδρων είναι βασανισμένοι από μια αγωνιώδη προσπάθεια. Συστρέφονται, γονατίζουν να προσευχηθούν, υψώνουν σκληρά μπράτσα μέλη τυραγνισμένα από την κίνηση , όλο αγκώνες και γόνατα. Οι στριφτές ρίζες βυζαίνουν από τη καρδία της Γής το χρυσό λάδι , για το καντήλι των Αγίων και για τη σαλάτα του φτωχού». Στρατής Μυριβήλης
H έκδοση είναι του Συλλόγου Κουρουθιανών Αθήνας ενώ τη γενική επιμέλεια-κείμενο- φωτογραφίες έχει ο Αντώνης Νουκάκης και τη σχεδίαση ο Γιώργης Νουκάκης.
To ημερολόγιο για τις αρχαίες ελιές κυκλοφόρησε το 2018 ενώ τώρα προετοιμάζεται νέο.
Το νέο ημερολόγιο
Συνάξεις, συνευρέσεις Κουρουθιανών. Μικρές και μεγάλες παρέες, σε στιγμές κεφιού, χαράς, απολαυστικής συντροφικότητας. Επισκέψεις συγγενών και φίλων, τακτικές γιορτές, πρωτομαγιές και ζεύκια, αποτελούν αφορμή και ευκαιρία για «έξω καρδιά» με μεζέδες, κρασί, ρακή και βέβαια τους μαγικούς ήχους της γλυκόλαλης λύρας. Ήχοι μελωδικοί, ήχοι ρυθμικοί, διεγείρουν έντονα συναισθήματα που εκφράζονται από μερακλήδες, με τραγούδια και χορούς γνήσιας παραδοσιακής τοπικότητας. Στο εξώφυλλο παρέα Κουρουθιανών σε «συνεπαρσά». Κεφάτοι Κουρουθιανοί συνοδεία οργάνων θα πάρουν τη νύφη Κουρουθιανού γαμβρού από το χωριό της.
Με το ημερολόγιο 2023 «οι Κουρουθιανοι ΙΙΙ» ολοκληρώνεται ο κύκλος τριών ημερολογίων που συνοψίζει σε εικόνες την ιστορία του χωριού από την αρχή του εικοστού αιώνα και μέχρι την δεκαετία 1970. Ιστορία προσώπων γεγονότων και καταστάσεων σε μια σταδιακή εξελικτική πορεία με πιο εμφανή αυτή που αφορά στην ενδυματολογική μεταβολή. Τα τρία ημερολόγια αυτά καθώς και εκείνα 2015 «τοπία μνήμης» και 2019 «ερείπια στις Κουρούτες» που αναφέρονται στο ανθρωπογενές περιβάλλον, ας αποτελούν καταβολάδες στο αμπέλι της μνήμης. Της μνήμης που συσχετίζει τον τόπο με το εγγύτερο και το απώτατο παρελθόν, πριν συντελεστούν οι ιλιγγιώδεις μεταβολές και ανατροπές των τελευταίων χρόνων, σε όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας.
