Πέρασε ελαφρώς “στα ψιλά” προχθές, οπότε αξίζει ξεχωριστής αναφοράς: Ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ευγένιος γονατίζει μπροστά στον τάφο του μεγάλου στοχαστή, διανοούμενου και συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη, κατά την τέλεση του μνημοσύνου του στον Προμαχώνα Μαρτινέγκο.
Όταν άφησε το μάταιο τούτο κόσμο ο Νίκος Καζαντζάκης, η Εκκλησία της Ελλάδας και η Εκκλησία της Κρήτης τον αντιμετώπισαν σαν παρία, μίασμα, αιρετικό. Παρότι οι τοπικοί ιεράρχες έδωσαν το “παρών” στην κηδεία του, ουδείς τόλμησε να ιερουργήσει, υπό τον φόβο της αντίδρασης της επίσημης Εκκλησίας. Ο τότε Αρχιεπίσκοπος Ευγένιος ήταν παρών και στην ταφή, αλλά ούτε αυτός τόλμησε να θάψει τον μεγάλο Κρήτα διανοούμενο. Κάτι που έκανε ένας στρατιωτικός ιερέας που ενέργησε από προσωπικά κίνητρα και δίχως να εκπροσωπεί την Εκκλησία.
Πενήντα πέντε χρόνια μετά λοιπόν, ο (συνονόματος του τότε ιεράρχη) Ευγένιος αποκατέστησε αυτήν την τεράστια αδικία και απέδωσε τιμές στον μεγάλο άνδρα που γέννησε η Κρήτη!
