Το εμβληματικό μνημείο της πόλης των Χανίων, η Δημοτική Αγορά, έχει μείνει ένα άδειο κέλυφος. Το έργο της αποκατάστασης προχωρά με γρήγορους ρυθμούς και όλοι εύχονται να μην υπάρξουν καθυστερήσεις ώστε το έργο να αποδοθεί εγκαίρως και στη μορφή που του πρέπει στην τοπική κοινωνία. Είναι πάντως εντυπωσιακή η εικόνα του γυμνού κτηρίου, με τα ξύλα που χρησιμοποιήθηκαν πριν από εκατό και πλέον χρόνια και με καντουνάδες που κράτησαν το μνημείο όρθιο από το 1913, οπότε και εγκαινιάστηκε, μέχρι σήμερα.
Σύμφωνα με τον σχεδιασμό, προβλέπεται να αποξηλωθούν ακόμη και οι υαλοπίνακες από τη στέγη, ενώ ήδη αφαιρέθηκαν τα κεραμίδια. Η εξέλιξη των εργασιών αποκαλύπτει, εκτός των άλλων, και τα τεχνικά χαρακτηριστικά του πρωτοποριακού για εκείνη την εποχή έργου. Η Δημοτική Αγορά των Χανίων, που κατασκευάστηκε στα πρότυπα σκεπαστής αγοράς στη Μασσαλία, είναι από τις λίγες σταυροειδείς στον κόσμο.
Το γαρ πολύ της «μέθης» γεννάει υπερβολές
Εντάξει, παιδιά, όταν ένα κόμμα ομνύει στις δημοκρατικές διαδικασίες και την επανεκκίνηση του χώρου με διαφάνεια, στις λεπτομέρειες - που όμως εκλογικά στις κάλπες έστω και εσωκομματικά είναι ουσία - κάνεις ή δεν κάνεις τη διαφορά. Ότι θα “χιόνιζε” ψηφοδέλτια, αναμενόμενο ήταν... Άλλωστε δεν είναι το μόνο κόμμα που το κάνει. Απλά με αυτό το “μπασκετικό” σύστημα με το... “ρολόι” (προδίδει και τον εμπνευστή του), ιδίως σε Μαλεβίζι, Τυμπάκι και Κρουσώνα, αναστέναξε ο τόπος με διπλο-τριπλό ψηφίσαντες, ελέω και απουσία τάμπλετ για on line ενημέρωση. Με εξαίρεση την ύπαρξη ενός και μόνο τάμπλετ στο Ηράκλειο, ένα δεύτερο εμφανίστηκε στο Μαλεβίζι, μόλις κάτι γράφτηκε στα site και αυτό για λίγο, απλά σταμάτησε το “χιόνι” στις κάλπες, την ώρα που στα Χανιά ανάρτηση ειδοποιούσε ακόμη και για τετράκις ψηφοφόρους. Εκεί παραιτήθηκε και δικηγόρος-πρόεδρος Εφορευτικής Επιτροπής για ανυπαρξία μητρώων, και για το ότι ψήφιζε ο καθένας όπου ήθελε, όσο ήθελε. Στο Ηράκλειο, γνωστός δικηγόρος, με εμπλοκή και στα δημοτικά της πόλης, διαμαρτυρόταν έντονα για το «χύμα», όπως και πρώην πρόεδρος στο ΤΕΕ/ΤΑΚ. Αλλά εκεί που οι σοβαροί του χώρου κατάλαβαν ότι οι δημοκρατικές διαδικασίες είναι αλά καρτ, ήταν στην ίδια την ψηφοφορία. Με εξαίρεση το Ηράκλειο, πουθενά αλλού στην περιφερειακή ενότητα τάμπλετ on line ελέγχου της διαδικασίας δεν υπήρχε, και παντού σε όλες τις κάλπες τα ψηφοδέλτια ήταν νέτα-σκέτα χωρίς φάκελο αριθμημένο και μονογραμμένο από τις εφορευτικές!!! Αυτό αλήθεια πώς λέγεται και πόσοι καμαρώνουν για αυτή τη διαδικασία- “γιορτή” της Δημοκρατίας; Διότι, εντάξει, το είχαμε καταλάβει ότι ουδείς θα διαφωνήσει ισχυρά και με τις αλλαγές στην ονομασία και με τις επιλογές οργάνων, αλλά η “μέθη” της συμφωνίας σιωπηρά μεταξύ τους γεννάει και υπερβολές... που δημοκρατικές διαδικασίες δε θυμίζουν, αλλά περισσότερο μπουλούκι... Πολλοί από όσους προσήλθαν, χθες, στις κάλπες, άλλες προσδοκίες είχαν για την επανεκκίνηση του χώρου και τελικά άλλα είδαν και πολύ περισσότερα κατάλαβαν... Είπαμε, με τον χώρο αυτό ποτέ δεν πλήττεις, πάντα υπάρχει κάτι να σε γεμίσει εκπλήξεις.
Αριστερά υπό τον Μελανσόν με σήμα Ελλάδας
Το μεγάλο στοίχημα που είχε θέσει ο Ζαν Λικ Μελανσόν μετά τις γαλλικές προεδρικές εκλογές πέτυχε, αυτό του να συνασπίσει τις βασικές δυνάμεις που κινούνται στον χώρο της Αριστεράς, ώστε να κατέλθουν με κοινό προφίλ στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου και να κονταροχτυπηθούν με τον Εμανουέλ Μακρόν στον λεγόμενο “τρίτο γύρο”. Και το όνομα αυτού “Κόμμα Νέας Λαϊκής Ένωσης για την οικολογία και την κοινωνία”, τα “βαφτίσια” του οποίου είχαν και ελληνικό χρώμα.
Το σήμα του νέου κόμματος της Ενωμένης Αριστεράς είναι το ελληνικό γράμμα “ν”, το οποίο όπως εξήγησε ο Μελανσόν επελέγη καθώς στα Ελληνικά παραπέμπει στο “νέο”, ενώ ως σχήμα αναφέρεται στο σήμα της νίκης. Η παρουσίαση του νέου σήματος έγινε με την ευκαιρία πανηγυρικής συνεδρίασης της ηγεσίας του κόμματος. Ο ενισχυμένος ο Μελανσόν, που θα αποτελέσει και το πρόσωπο αναφοράς του νέου κόμματος, έχοντας ένα αξιόλογο ποσοστό από τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, χαρακτήρισε ιστορικής σημασίας το γεγονός ότι η Αριστερά θα κατέλθει ενωμένη στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές, υποστηρίζοντας την ανάγκη ρήξης με «τα σαράντα χρόνια νεοφιλελευθερισμού που κυριαρχεί στον πλανήτη, λεηλατεί τις κοινωνίες μας, απειλεί τη φύση και καταστρέφει ανθρώπους».
Ο Μελανσόν, αναφερόμενος στα οικολογικά ζητήματα, έλαβε αποστάσεις από τις θέσεις της κυβέρνησης Μακρόν υπέρ της πυρηνικής ενέργειας, ενώ σε ό,τι αφορά το Ουκρανικό καταδίκασε ευθέως τον επιθετικό πόλεμο της Ρωσίας. Ο Μελανσόν δήλωσε τέλος πως, αν κερδίσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και γίνει πρωθυπουργός, ο ελάχιστος μισθός θα ανεβεί στα 1.400 ευρώ και η συνταξιοδότηση θα γίνεται πριν από το 65ο έτος της ηλικίας.
Στην αντίπερα όχθη, ο Μακρόν ανέλαβε και επισήμως καθήκοντα το Σάββατο. Αφού άκουσε τον πρόεδρο του Συνταγματικού Συμβουλίου της Γαλλίας να τον ανακηρύσσει νικητή των εκλογών, παρέλαβε εκ νέου το Περιδέραιο της Λεγεώνας της Τιμής που παραδοσιακά έχουν οι πρόεδροι της Γαλλικής Δημοκρατίας, και υπό τους ήχους 21 κανονιοβολισμών αλλά και του εθνικού ύμνου της Γαλλίας επιθεώρησε τα στρατιωτικά αγήματα και απέδωσε τις δέουσες τιμές προς τη σημαία. Και αυτό που περιμένουν πλέον όλοι είναι τις δικές του κινήσεις ενόψει της κρίσιμης κάλπης.
Ξεχνάμε να μιλάμε, όχι μόνο να διαβάζουμε…!
Κατά κανόνα διαμαρτυρόμαστε για την επέλαση της Αγγλικής - άσχετα αν εμείς οι ίδιοι τη χρησιμοποιούμε κατ’ αυτό τον τρόπο - σε βάρος της Ελληνικής. Μια παλιά ιστορία που όσο περνούν τα χρόνια γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη... Κυρίως γιατί στην “εξίσωση” έχει προστεθεί μία ακόμα νέα πραγματικότητα: εκείνη που θέλει μια μεγάλη πλειονότητα νέων, κυρίως, ανθρώπων να επιλέγει, αντί για λέξεις ή εκφράσεις, συντομογραφίες μάλλον ακατανόητες για τους μεγαλύτερους, καθώς και τα γνωστά εικονιδιάκια ενόσω “παίζουν” με τα δάχτυλά τους τα πλήκτρα στα κινητά σε ασύλληπτους χρόνους. Λοιπόν, πρέπει να ξέρουμε ότι το φαινόμενο δεν απειλεί μόνο την ελληνική γλώσσα ή εν γένει την αναγνωστική (και κριτική) ικανότητα των νέων της χώρας, αλλά επίσης πολλών ακόμα. Αντίστοιχες ιστορίες διαβάζουμε και στην Ιταλία, στην Πορτογαλία, αλλά και στην Ισπανία, καθώς και αλλού.
Ειδικά για την ισπανική γλώσσα έχει ενδιαφέρον η αναφορά ενός γνωστού καθηγητή Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Σαν Χοσέ στην Κόστα Ρίκα, χώρα η επίσημη γλώσσα της οποίας είναι τα Ισπανικά. Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον, καθώς μπορούν να γίνουν πολλοί αντίστοιχοι συνειρμοί με τα “του οίκου μας”.
Η ισπανική γλώσσα, λοιπόν, διαθέτει περί τις 300.000 λέξεις. Για το πιο γνωστό βιβλίο της Ισπανίας, το “Δον Κιχώτη”, ο συγγραφέας του Μιγκέλ Θερβάντες χρησιμοποίησε 22.930 διαφορετικές ισπανικές λέξεις. Σε μια συζήτηση ηλικιωμένων κατά μέσο όρο χρησιμοποιούνται πλέον 3.200 λέξεις, ενώ ένα τραγούδι επίσης κατά μέσο όρο αξιοποιεί μόλις 30. Ωστόσο σήμερα, σύμφωνα με τις σχετικές μελέτες, οι νέοι χρησιμοποιούν μόλις 300 λέξεις (όταν οι ηλικιωμένοι χρησιμοποιούν 3.200) σε μια καθημερινή τους συζήτηση, από τις οποίες οι 78 εντάσσονται στις αισχρολογίες και 37 αποτελούν τα γνωστά εικονιδιάκια, ή “φατσούλες”. Κάνοντας απλά την αναγωγή, είναι πολύ εύκολο να συνειδητοποιήσει κανείς το μέγεθος του προβλήματος, που δεν αφορά μόνο στην επιβίωση μιας γλώσσας, αλλά και στο επίπεδο τόσο της γνώσης όσο και γενικά της κριτικής σκέψης. Πόσω μάλλον όταν μιλάμε για νέους ανθρώπους.
Αν σκεφτούμε ότι η ομιλία και κατά συνέπεια η γραφή και η ανάγνωση είναι από τα βασικά στοιχεία που μας ορίζουν ως σύγχρονα νοήμονα (λέμε τώρα) όντα, αντιλαμβάνεται κανείς τι μέλλον έρχεται. Αν δεν έχει ήδη φτάσει!
Το απρεπές σχόλιο
Εκτός ΕΣΗΕΑ βρίσκεται ο γνωστός αρθρογράφος Στέφανος Κασιμάτης. Ποια είναι η αιτία; Πριν από μερικούς μήνες, μετά τον χαμό της προέδρου του ΚΙΝ.ΑΛ. Φώφης Γεννηματά, ο εν λόγω κύριος είχε σχολιάσει σε άρθρο του, σε γνωστή εφημερίδα πανελλαδικής κυκλοφορίας, ότι «αξιοσημείωτη ειρωνεία ότι, με τον θάνατό της, η μακαρίτισσα Φώφη προσέφερε στο ΠΑΣΟΚ περισσότερα από όσα είχε προσφέρει με τη ζωή της».
Δε συνεργάστηκε
Το επίμαχο σχόλιο είχε προκαλέσει - όπως είναι λογικό - σωρεία αντιδράσεων, καθώς θεωρήθηκε ως ασέβεια προς την εκλιπούσα, αλλά και τους οικείους της. Μετά τον σάλο που προκλήθηκε, ο Κασιμάτης κλήθηκε από το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ να απολογηθεί. Εντούτοις, ο δημοσιογράφος απάντησε, σύμφωνα με την ΕΣΗΕΑ, ότι δεν επιθυμεί να συνεργαστεί στην πειθαρχική διαδικασία.
Εκτός για δύο χρόνια
Η Ένωση έκρινε ότι ο Κασιμάτης παρέβη τον Κώδικα Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας. «Εκτιμά ότι παρόμοια δημοσιεύματα βλάπτουν το επάγγελμα και καθιστούν τους δημοσιογράφους ανάλγητους και ασεβείς. Ο σεβασμός που οφείλουμε σε έναν νεκρό δε μας επιτρέπει να εκφραζόμαστε απαξιωτικά και κυνικά, προσβάλλοντας τον ίδιο, αλλά και τους οικείους του», αναφέρεται στην απόφαση του ΠΠΣ, που δημοσιεύτηκε. Μετά την απαξίωση του Κασιμάτη να συνεργαστεί με το Συμβούλιο, του επιβλήθηκε ομόφωνα η προσωρινή διαγραφή από τα μητρώα της ΕΣΗΕΑ για δύο χρόνια.
Ξανά κατακραυγή
Δεν έχει περάσει, πάντως, και πάρα πολύς καιρός από την προηγούμενη φορά που ο συγκεκριμένος κύριος είχε προκαλέσει ξανά γενικευμένη κατακραυγή. Τον Αύγουστο του 2020, ο κ. Κασιμάτης είχε δημοσιεύσει - σε άλλη εφημερίδα όπου εργαζόταν τότε - φωτογραφία του Γιώργου Κατρούγκαλου, σχολιάζοντας: «Ω, οι μπούκλες! Πού πήγαν οι ασημένιοι βόστρυχοι; Αυτοί που κάποτε (μόλις πριν από έναν χρόνο) σκίαζαν το πλατύ μέτωπο του Κατρούγκαλου! Νομίζω, μπουλντόζα πρέπει να οδηγούσε ο πανδαμάτωρ όταν πέρασε, ίσως ήταν και λίγο μεθυσμένος. Ας καταγραφεί, παρακαλώ, η θλιβερή απώλεια ως ακόμη ένα από τα εγκλήματα της Δεξιάς».
Αντιδράσεις και συγνώμη
Ακολούθησαν σφοδρές αντιδράσεις, καθώς έγινε γνωστό ότι η απώλεια των μαλλιών του πρώην υπουργού Εξωτερικών οφειλόταν σε θεραπεία στην οποία υποβαλλόταν λόγω προβλήματος υγείας που αντιμετώπιζε. Πάντως, τότε (για να μην αδικούμε κανέναν) τόσο ο Κασιμάτης, όσο και η ίδια εφημερίδα είχαν ζητήσει συγνώμη από τον Γιώργο Κατρούγκαλο. Μάλιστα, ο αρθρογράφος είχε επισημάνει κατόπιν εορτής ότι δε γνώριζε για το πρόβλημα υγείας του πρώην υπουργού, ευχόμενός του «ολοψύχως καλή ανάρρωση».
Τρομερή ικανότητα
Πάντως, η αλήθεια είναι ότι ο εν λόγω αρθρογράφος φαίνεται να έχει μια... τρομερή ικανότητα να ενώνει - μέσω του ασεβούς κυνικού σχολιασμού του - Αριστερά, Δεξιά και Κέντρο, εναντίον του! Καταφέρνει με λίγα λόγια, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, από ό,τι φαίνεται, να κάνει πράξη αυτό που τόσοι άλλοι πασχίζουν, αλλά αδυνατούν να πετύχουν...
