Πρόκειται για ένα από τα πιο καινούργια, μελετημένα και φροντισμένα νηπιαγωγεία στο Ηράκλειο! Μη νομίζετε, είναι λίγα αυτής της κατηγορίας στην πόλη! Το νηπιαγωγείο είναι κάθε χρόνο φροντισμένο, φρεσκοβαμμένο και φρεσκοζωγραφισμένο με τη μέριμνα των εκπαιδευτικών. Όμως, το 31ο Νηπιαγωγείο Ηρακλείου στο νότιο τμήμα της οδού Λάππα, στην περιοχή Κορώνη Μαγαρά, τις τελευταίες ημέρες παρουσιάζει αυτή την εικόνα! Και μη νομίζετε, δεν έγινε τις μέρες των διακοπών του Πάσχα. Λίγο νωρίτερα, εξ όσων πληροφορούμαι.
Στους τοίχους που δεν υπήρχε ζωγραφική κάποιοι “ευαίσθητοι” πολίτες, νέοι και αντιεξουσιαστές, θεώρησαν πρέπον - σάμπως τα νήπια διαβάζουν, και εξοργίζοντας τους πολίτες - να τους γεμίσουν με συνθήματα. Ευτυχώς δε λέρωσαν τη ζωγραφική και έγραψαν με σπρέι μόνο στους τοίχους που ήταν “καθαροί”, όμως φρεσκοβαμμένοι. Έτσι τώρα θα χρειαστεί φρεσκάρισμα τον Σεπτέμβρη, αλλά ως τότε το νηπιαγωγείο αδικείται! Πέραν αυτού, όμως, είναι η “άτιμη” η νοοτροπία μας. Όχι μόνο σε αυτή την πόλη, αλλά παντού! Να τα λερώνουμε και να τα βρομίζουμε όλα! Και δεν εξετάζω το περιεχόμενο πλέον των συνθημάτων, καθώς η ζημιά που έκαναν είναι πιο μεγάλη από το μήνυμα, όσο θετικό κι αν είναι, που στέλνουν!
«Παγίδες» στο πλακόστρωτο της 25ης Αυγούστου
Σε άθλια κατάσταση βρίσκεται το κεντρικότερο σημείο της πόλης του Ηρακλείου, το οποίο ενώνει το ενετικό λιμάνι και την πλατεία Λιονταριών.
Ο λόγος για τον πολυσύχναστο πεζόδρομο της 25ης Αυγούστου, όπου χιλιάδες επισκέπτες νιώθουν τη δροσιά της θαλασσινής αύρας και περιηγούνται στα αξιοθέατα και στα διάσπαρτα μνημεία, όμως όσο προσεκτικοί και αν είναι, αρκετοί σκοντάφτουν στους σπασμένους κυβόλιθους.
Οι παγίδες στη “λεωφόρο της Πλάνης” είναι πολλές, όπως μας επισημαίνουν καταστηματάρχες, οι οποίοι προσφέρουν... τσιρότα στους τουρίστες που τραυματίζονται στους σπασμένους κυβόλιθους, με τους ίδιους να καυτηριάζουν και τα... βαθουλώματα στον πεζόδρομο.
Αν και έχουν αναφερθεί τα κακώς κείμενα στη Λότζια από τους καταστηματάρχες, δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν έχουν γίνει οι αναγκαίες εργασίες συντήρησης στους κοινόχρηστους χώρους.
«Εδώ και έναν χρόνο έχει δημοπρατηθεί το έργο, ύψους άνω των 3 εκατομμυρίων ευρώ», σημείωσε ο αντιδήμαρχος κ. Γιάννης Αναστασάκης, ο οποίος απέδωσε τις καθυστερήσεις στη γραφειοκρατία.
Όπως εκτιμά ο αντιδήμαρχος, οι εργασίες για την αποκατάσταση των όποιων προβλημάτων στους κοινόχρηστους χώρους αναμένεται να ξεκινήσουν τον Ιούνιο.
Κόντρες… νοσοκομείων!
Αυτά βλέπουν στο υπουργείο και μετά πάνε βουρ... για τις αλλαγές στα νοσοκομεία και το πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου που προωθείται! Μαθαίνω λοιπόν ότι εκπρόσωποι φορέων από τη Θήβα και τη Λιβαδειά ζήτησαν από τη Μίνα Γκάγκα να εφημερεύουν κάθε βράδυ τα νοσοκομεία στις δύο πόλεις, γιατί οι μεν Θηβαίοι δε θέλουν να πάνε στο Νοσοκομείο Λιβαδειάς και οι δε Λιβαδειώτες στο Νοσοκομείο της Θήβας. Όχι λόγω απόστασης, αλλά λόγω κόντρας τοπικιστικού χαρακτήρα! Μα, είναι δυνατόν αυτό; Και δεν είναι, λέει, το μοναδικό δίπολο στη χώρα που συμβαίνει αυτό! Το ίδιο συμβαίνει με το Νοσοκομείο του Άργους και το Νοσοκομείο Ναυπλίου. Εδώ το πράγμα βεβαίως σοβαρεύει. Οι Αργείτες δε θέλουν με τίποτα να πάνε στο Νοσοκομείο Ναυπλίου, γιατί φοβούνται ότι για άλλο θα πάνε και για άλλο θα... θεραπευτούν! Αυτά είναι βασικά προβλήματα, που απλώς βάζουν “μαξιλαράκι” στα σχέδια του υπουργείου!
Πρόβλημα και στην Κρήτη
Τώρα θα μου πείτε, τι σχέση έχει με την Κρήτη το παράδειγμα που αναφέρει παραπάνω η στήλη με τα Νοσοκομεία Θήβας και Λιβαδειάς και Άργους και Ναυπλίου! Εμ, δεν έχει; Για σκεφτείτε ότι το Λασίθι έχει εν δυνάμει και εν λειτουργία τέσσερα νοσοκομεία! Αλήθεια τα χρειάζεται; Και όλα “μισά”! Δηλαδή πολυδιάσπαση της Υγείας για τοπικιστικούς λόγους; Και η Κρήτη δεν έχει καν ένα ολοκληρωμένο κέντρο αποκατάστασης ή μια άλλη δομή, όπως για παράδειγμα φροντίδας ασθενών τελικού σταδίου, που θα έδινε άλλη ώθηση σε αυτό που λέμε Υγεία στην Κρήτη!
Ζητείται... ελευθερία
Η ελευθερία του Τύπου είναι σημαντική. Η φράση αυτή δε χρειάζεται τεκμηρίωση, είναι αυταπόδεικτα σωστή και νομίζω ότι όλοι κατανοούμε το “γιατί”. Ωστόσο, η ελευθερία του Τύπου είναι, σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές, ανύπαρκτη στη χώρα που ζούμε! Η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών και μόλις στην 108η παγκοσμίως ως προς την ελευθερία που απολαμβάνουν οι δημοσιογράφοι και τα Μέσα Ενημέρωσης.
Είμαστε χαμηλότερα, πολύ χαμηλότερα, από ευρωπαϊκές χώρες όπου έχουν δολοφονηθεί δημοσιογράφοι που προσπαθούσαν να κάνουν τη δουλειά τους (Μάλτα, Σλοβακία, Ολλανδία) και από χώρες που έχουν ψηφίσει νομοθεσία που περιορίζει σημαντικά, έως και ασφυκτικά, την ελευθερία του Τύπου (Ουγγαρία, Πολωνία). Είμαστε χαμηλότερα από χώρες της υποσαχάριας Αφρικής, χαμηλότερα και από την Ουκρανία και μόλις δύο θέσεις πάνω από τη Βραζιλία, την οποία κυβερνά ένας φασίστας.
Γιατί τέτοιο χάλι;
Γιατί βρίσκεται σε τόσο άθλια κατάσταση η ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα; Κατά κύριο λόγο διότι ο κεντρικός “εθνικός” Τύπος (που είναι και το κριτήριο που λαμβάνεται υπόψη - δυστυχώς δε μετράνε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο περιφερειακός Τύπος, που είναι σαφώς καλύτερη) είναι απολύτως, 100%, ελεγχόμενος από τεράστια, διαπλεκόμενα οικονομικά συμφέροντα. Οι μιντιάρχες της Αθήνας είναι εργολάβοι, εφοπλιστές και επιχειρηματίες με τεράστια οικονομικά συμφέροντα και χρησιμοποιούν τον Τύπο για να προωθήσουν τη διαπλοκή τους με την πολιτική εξουσία, να ανεβάζουν τους εκλεκτούς τους στην εξουσία και να χειραγωγούν τον λαό της χώρας, ώστε να μην αντιδρά στις προσπάθειές τους να κερδίσουν περισσότερα.
Φυσικά δεν είναι μόνο αυτά, οι απειλές κατά της ελευθερίας του Τύπου είναι αμέτρητες στη χώρα μας: απειλές σε δημοσιογράφους από οργανωμένο έγκλημα, παρακολούθηση δημοσιογράφων (λ.χ. υπόθεση παρακολούθησης Κουκάκη) και δικαστικές αμφισβητήσεις (δίωξη Βαξεβάνη στην υπόθεση Novartis), αδιαφανή και άδικη διανομή του δημόσιου κονδυλίου στα ΜΜΕ (για παράδειγμα κατά την πανδημία της COVID-19), νομοθεσία που ποινικοποιεί τη διάδοση ψεύτικων ειδήσεων, αστυνομική βία και αυθαίρετες συλλήψεις δημοσιογράφων... και η λίστα συνεχίζεται.
Αυτά είναι τα κριτήρια
Και, όπως είπαμε, αυτούς και αυτά βλέπει η διεθνής οργάνωση “Δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα” και στέλνει την Ελλάδα στα τάρταρα όσον αφορά στην ελευθερία του Τύπου. Επίσης, δε βοηθά που η νομοθεσία της χώρας είναι απαρχαιωμένη ως προς ζητήματα όπως τη δυσφήμηση λ.χ., ενώ υπάρχουν και μια σειρά ακόμη μικροζητήματα που επίσης χειροτερεύουν τη θέση της χώρας.
Υπάρχει και ένας άλλος Τύπος στην Ελλάδα, τα περιφερειακά Μέσα Ενημέρωσης, όπου η κατάσταση είναι σαφώς διαφορετική και οι δημοσιογράφοι δε λειτουργούν υπηρετώντας μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, ούτε βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία για να προωθήσουν τον ένα ή τον άλλο μεγαλοπαράγοντα. Αλλά, φευ, εμείς βρισκόμαστε στη σκιά.
Είναι ίσως η πιο θλιβερή θέση σε κατάταξη για τη χώρα μας. Και προκαλεί ντροπή στους σωστούς επαγγελματίες του χώρου.
