Στις μέρες μας, αναμφίβολα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, είναι εύκολο να καλύψει ο μαθητής τις γνωστικές του ανάγκες. Ένας δάσκαλος επιστημονικά επαρκής, ένα καλογραμμένο σχολικό εγχειρίδιο, ένα προσεγμένο βοήθημα ή ένας έμπειρος φροντιστής καλύπτουν κάθε γνωστική του ανεπάρκεια.
Με τέτοιους ευνοϊκούς όρους και με την απαραίτητη μελέτη, η εισαγωγή του υποψηφίου σε Ανώτερο ή Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα της χώρας θεωρείται περίπου βέβαιη.
Οι ανάγκες όμως και οι απειλές της σύγχρονης κοινωνίας, η πολυπλοκότητα στη σύνθεσή της, απαιτούν από όλους τους εκπαιδευτικούς φορείς, ευρύτερους και μακρόπνοους στόχους.
Το σχολείο οφείλει να αποτελεί χώρο ευρύτερης αγωγής και ο δάσκαλος φορέα πνευματικής, συναισθηματικής και ηθικής καλλιέργειας του μαθητή. Δυστυχώς, όμως, η σκληρή σχολική καθημερινότητα δεν επιτρέπει να συμβεί κάτι τέτοιο. Η επικοινωνία με το μαθητή, η συναισθηματική επαφή μαζί του, η αναζήτηση των ανησυχιών, των προβληματισμών και των φιλοδοξιών του δεν υφίστανται.
Χώρος και χρόνος για συμπληρωματικές, ή ελεύθερες εκπαιδευτικές δραστηριότητες στο δημόσιο σχολείο δεν απομένει. Παράλληλες, και ομολογουμένως πολύτιμες δραστηριότητες, όπως ο επαγγελματικός προσδιορισμός και προσανατολισμός, μαθήματα και άλλες δραστηριότητες αισθητικής αγωγής, επικοινωνία, ενημέρωση και συζήτηση για θέματα κοινωνικού προβληματισμού, και γιατί όχι, ψυχολογική στήριξη ακόμα και σε προσωπικά θέματα, που σίγουρα φέρνουν κοντά το δάσκαλο με το μαθητή, δεν αναπτύσσονται.
Από την άλλη πλευρά, τα Φροντιστήρια και οι δάσκαλοί τους, απαλλαγμένοι από την πίεση του σχολικού προγράμματος και των πολλαπλών περιορισμών που εκείνο θέτει, είναι σε θέση, και το κάνουν, να αναλάβουν τέτοιους ρόλους. Ποικίλες δραστηριότητες και υπηρεσίες, σαν τις προαναφερθείσες, μπορεί κάθε σύγχρονος φροντιστηριακός οργανισμός να παρέχει. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που οι μαθητές αγαπούν τα φροντιστήρια τους και ιδιαιτέρως τους δασκάλους τους. Επιτρέπουν να αναπτυχθεί μια αναντικατάστατη σχέση εμπιστοσύνης και βαθιάς φιλίας μεταξύ τους.
Ας μην σπεύδουν λοιπόν κάποιοι, και είναι αρκετοί, «ελαφρά τη καρδία», να χαρακτηρίζουν υποτιμητικά τα 5000 φροντιστήρια της χώρας σαν «Παραπαιδεία»! Είναι προτιμότερο, δίχως κακοπιστία και λιποψυχία, να αναγνωρίζουν το πολύτιμο παιδευτικό έργο που παρέχουν, και εν τέλει να συνειδητοποιήσουν, ότι η επιδίωξη όλων, δημόσιων και ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων - Φροντιστηρίων είναι κοινή : Η Αγωγή των μαθητών, η ολόπλευρη θωράκισή τους έναντι των κινδύνων αλλά και των προκλήσεων της νέας κοινωνίας.
Μαυράκης Μανόλης
