Σε δημόσια διαβούλευση, η οποία θα διαρκέσει μέχρι τις 13 Ιουλίου, βρίσκεται από χθες το σχέδιο νόμου για το νέο σύστημα επικουρικής σύνταξης, το οποίο προγραμματίζεται να τεθεί σε ισχύ από τις αρχές του 2022.
Το νέο σύστημα προβλέπει “ατομικό κουμπαρά” για όσους μπουν από την επόμενη χρονιά στην αγορά εργασίας, αλλά και όσους είναι σήμερα έως 35 ετών και επιλέξουν να υιοθετήσουν τη νέα πρόταση.
Οι “ειδήσεις” στο κείμενο που μπήκε σε διαβούλευση κρύβονται πάντως στις μελέτες αναφορικά με το κόστος που το συνοδεύουν. Όπως αναφέρει το euro2day.gr, η κυβέρνηση, παρά τους φόβους για το δημοσιονομικό αποτύπωμα, περιμένει ότι θα υπάρξει θετικό αντίκτυπο στο δημόσιο χρέος, ενώ προβλέπει ακόμη ότι θα προκαλέσει άνοδο του ΑΕΠ, μικρή αλλά σημαντική ενίσχυση της απασχόλησης και θα εξασφαλίσει υψηλότερες συντάξεις σε σχέση με αυτές που δίνει το σημερινό σύστημα.
Τα παραπάνω διαπιστώνουν οι τρεις μελέτες που συνοδεύουν το σχέδιο νόμου που τίθεται σε διαβούλευση, προκειμένου στη συνέχεια να πάρει τον δρόμο προς τη Βουλή, ώστε να ψηφιστεί μέχρι το τέλος του Ιουλίου.
Βέβαια, η εφαρμογή του νέου συστήματος συνεπάγεται ότι τα χρόνια μετά το 2030 θα απαιτηθεί σημαντική επιπρόσθετη χρηματοδότηση στο ισχύον σύστημα, το οποίο βάσει του σχεδιασμού θα συνεχίσει να λειτουργεί μέχρι να συνταξιοδοτηθεί και να πεθάνει και ο τελευταίος σημερινός ασφαλισμένος στο ΕΤΕΑΕΠ.
Η Εθνική Αναλογιστική Αρχή εκτιμά την παρούσα αξία της επιπρόσθετης αυτής χρηματοδότησης - το λεγόμενο κόστος μετάβασης - μεταξύ 49 και 78 δισ. ευρώ. Στο βασικό σενάριο, με επιτόκιο προεξόφλησης 3,5% και παραδοχή ότι στο νέο σύστημα θα ενταχθεί το 20% των νέων έως 35 ετών που βρίσκονται σήμερα ασφαλισμένοι στο ΕΤΕΑΕΠ, καθώς και το 5% των ελεύθερων επαγγελματιών που δεν έχει σήμερα υποχρεωτική επικουρική ασφάλιση, το κόστος μετάβασης εκτιμάται σε 56 δισ. ευρώ.
Στο βασικό σενάριο της αναλογιστικής μελέτης, το κόστος της μετάβασης για την πρώτη δεκαετία ανέρχεται σωρευτικά σε 3 δισ. ευρώ.
Η Εθνική Αναλογιστική Αρχή σημειώνει ότι ο αριθμός των ασφαλισμένων του νέου Ταμείου θα αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου, όπως και οι εισφορές που θα κατευθύνονται προς το σύστημα. Αυτό θα έχει ως συνέπεια, από το 2030 και έως το 2070, η εξέλιξη της περιουσίας του Ταμείου ως ποσοστό του ΑΕΠ να είναι πολύ σημαντική (ξεκινά το 2030 με 1,19% του ΑΕΠ με αποδόσεις 3% και φτάνει 38% του ΑΕΠ το 2070, και παραδοχή αποδόσεων 4,5%).
Η αναλογιστική μελέτη δείχνει επίσης τη δυσοίωνη εξέλιξη του υπάρχοντος συστήματος επικουρικής ασφάλισης, που σταδιακά θα στερείται ασφαλισμένων και των ανάλογων πόρων. Είναι ενδεικτικό ότι, ενώ το 2021 η αναλογία ενεργών ασφαλισμένων προς συνταξιούχους είναι 2,67:1, ήδη το 2045 προβλέπεται να μειωθεί σε 1,60:1. Κατά συνέπεια, τα ποσοστά αναπλήρωσης που θα μπορεί να υποστηρίξει η υφιστάμενη διανεμητική επικουρική σύνταξη, στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, αναμένεται να μειωθούν.
Όπως μάλιστα εκτιμούν οι ειδικοί, η δημογραφικά αναπόφευκτη “υποτίμηση” των παροχών Επικουρικής είναι πολύ πιθανό να εγείρει κλιμακούμενες πιέσεις είτε για συμπλήρωση των παροχών της επικουρικής ασφάλισης μέσω του κρατικού προϋπολογισμού είτε για αλλαγές στην αρχιτεκτονική της επικουρικής ασφάλισης, ώστε να θωρακίζεται από τις δημογραφικές τάσεις. Και το υπουργείο Εργασίας επισημαίνει ότι αυτόν ακριβώς τον στόχο υπηρετεί η σχεδιαζόμενη μεταρρύθμιση: να “θωρακίσει” εγκαίρως την επικουρική ασφάλιση έναντι του δημογραφικού κινδύνου.
Τέλος, η Εθνική Αναλογιστική Αρχή εκτιμά ότι, στο βασικό σενάριο και υποθέτοντας ότι οι αποδόσεις των αποθεματικών του κεφαλαιοποιητικού συστήματος ισούνται με την απόδοση των μακροπρόθεσμων ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου, το νέο σύστημα θα αποφέρει στους συνταξιούχους παροχή επικουρικής σύνταξης κατά μέσον όρο 11-13% υψηλότερη από την παροχή που υπολογίζεται χωρίς τη μεταρρύθμιση.
Το ΙΟΒΕ
Στη Μελέτη Μακροοικονομικών Επιπτώσεων, το ΙΟΒΕ στο βασικό υπό εξέταση σενάριο εκτιμά ότι «το αποθεματικό του νέου Ταμείου θα ανέλθει στο 31% του ΑΕΠ στο τέλος της περιόδου (2070)».
Η μελέτη εκτιμά «κλιμακούμενη θετική επίδραση στις νέες εγχώριες επενδύσεις, όπου θα κατευθυνθεί μέρος των αποθεματικών. Επίδραση που θα κυμανθεί στο 1% ετησίως στο τέλος της περιόδου (2070) και 0,6% ετησίως μεσοσταθμικά για την περίοδο 2022-2070.
Η αύξηση των νέων εγχώριων επενδύσεων έχει θετική κλιμακούμενη επίδραση στο ΑΕΠ. Η συνολική επίδρασή της στο ΑΕΠ κυμαίνεται μεταξύ 6% και 7% στα τέλη της περιόδου (2070), συγκριτικά με το επίπεδο του ΑΕΠ που εκτιμάται ότι θα καταγραφόταν την ίδια περίοδο, χωρίς τη μεταρρύθμιση. Συγκεκριμένα, στο σενάριο βάσης, εκτιμάται ότι το ΑΕΠ θα είναι υψηλότερο κατά 0,32% το 2032, κατά 1,18% το 2042 και κατά 6,55% το 2070.
Η αύξηση των νέων εγχώριων επενδύσεων επιδρά θετικά και στην απασχόληση, επίδραση που κυμαίνεται περί το 0,4% της συνολικής απασχόλησης στα τέλη της περιόδου (2070) συγκριτικά με το επίπεδο της απασχόλησης που εκτιμάται ότι θα καταγραφόταν την ίδια περίοδο, χωρίς τη μεταρρύθμιση».
φωτογραφία ΙΝΤΙΜΕ
