Έναν “κουμπαρά” με ποσά από 300 εκατομμύρια ευρώ έως και 2 δισεκατομμύρια ευρώ έχει σε σχέδιό της η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τίτλο “Από το χωράφι στο ράφι” και θα το παρουσιάσει σε λίγους μήνες, μέσα στην άνοιξη του 2020.
Το σχέδιο αυτό για τη βιωσιμότητα των τροφίμων περιλαμβάνεται στην “Πράσινη Συμφωνία” της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μία πρώτη ανακοίνωση έκανε προς τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Μάκη Βορίδη, στην Αθήνα, η Ευρωπαία επίτροπος, αρμόδια για θέματα Υγείας και Ασφάλειας Τροφίμων, Στέλλα Κυριακίδου.
Το συγκεκριμένο σχέδιο διαμορφώνεται μέσα από μια ολιστική προσέγγιση με γνώμονα την ασφάλεια του καταναλωτή, στην οποία θα περιλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, και πρόνοια για την ευζωία των ζώων.
Στο πλαίσιο αυτό πρόκειται να διατεθούν πόροι για τα βιώσιμα συστήματα παραγωγής (Κοινή Αγροτική Πολιτική και μηχανισμοί μετάβασης) ύψους 300 εκατομμυρίων ευρώ, οι οποίοι μέσω μόχλευσης σε δάνεια και επενδύσεις δύνανται να ανέλθουν στα 2 δισ. ευρώ.
«Θα μας βρουν απροετοίμαστους»
Μιλώντας στη “Νέα Κρήτη” χθες, ο πρόεδρος του Παραρτήματος Κρήτης του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, Αλέκος Στεφανάκης, χαρακτήρισε ως μονόδρομο αυτή τη διαδικασία, αλλά εξέφρασε την ανησυχία του ότι η πολιτική αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα βρει απροετοίμαστους τους Έλληνες παραγωγούς και τους επιχειρηματίες του πρωτογενούς τομέα, που όμως δεν έχουν άλλη επιλογή από το να επιδιώξουν άμεσα να αρχίσουν να προσαρμόζονται.
«Θεωρώ ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία θα πιέσουν πάρα πολύ στην ιχνηλασιμότητα των τροφίμων. Μέσα στις υποχρεώσεις των παραγωγών τροφίμων είναι ο αυτοέλεγχος, δηλαδή η λήψη προληπτικών μέτρων, ούτως ώστε αυτά που πωλούνται να μην έχουν κινδύνους, είτε χημικούς, είτε μικροβιολογικούς, είτε ξένα σώματα. Και από την άλλη, ασφαλώς πρέπει να υπάρχει τεκμηρίωση για την καταγωγή και των προέλευση αυτών, από την πρώτη ύλη μέχρι το τραπέζι του καταναλωτή. Άρα, τα χρήματα συζητούνε ότι θα τα δώσουν στην ιχνηλασιμότητα. Είναι ένα θέμα που, αν το επιχειρήσουν, θα κάνει άνω-κάτω τους Έλληνες παραγωγούς. Γιατί σήμερα τα χρήματα της ΚΑΠ που έχουν αυτή τη λογική (δηλαδή το “πρασίνισμα”, την περιβαλλοντική υποστήριξη και όλα αυτά) εμείς τα έχουμε βάλει σε δεύτερη μοίρα και απλά προσπαθούμε να κάνουμε διαχείριση της απορρόφησης των κονδυλίων».
Στο σημείο αυτό, ο Αλέκος Στεφανάκης μάς μιλάει για τα στοιχεία που είχαν παρουσιαστεί στο συνέδριο του “GAIA Επιχειρείν”, σύμφωνα με τα οποία: «Η Ευρώπη έχει αναπτύξει δύο δορυφόρους για την παρακολούθηση των συστημάτων αυτών ιχνηλασιμότητας. Άρα λίαν συντόμως θα μπούμε σε νέα εποχή για την ιχνηλασιμότητα, γιατί αυτό εξυπηρετεί δύο πράγματα, κατά την προσωπική μου άποψη: Το ένα είναι η προστασία των ευρωπαϊκών προϊόντων από παραποιήσεις της προέλευσης και το δεύτερο είναι ότι βάζει μια άμυνα και μια διαφοροποίηση στα εισαγόμενα προϊόντα».
«Πρέπει να βρούμε τρόπους για την αξιοποίησή τους»
Ο κ. Αλέκος Στεφανάκης καταλήγει λέγοντας: «Νομίζω ότι είναι ένας μονόδρομος που θα τον βρούμε μπροστά μας. Και επειδή εμείς σαν περιφέρεια είμαστε ένας παραγωγικός τομέας, που έχει αυτούς τους τομείς, θα πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πώς θα αξιοποιηθούν αυτά τα κονδύλια, τα οποία το πιθανότερο είναι ότι θα τα βρούμε και σαν προϋποθέσεις, προκειμένου να παίρνουμε αύριο τα χρήματα της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Ας υπάρχει αυτή η δεύτερη σκέψη, γιατί πιθανά να τη βρούμε μπροστά μας, όσο και να θέλουν κεντρικά στο υπουργείο να προσπαθούν να δουν πώς θα διαχειριστούν την ΚΑΠ. Και θα πρέπει να πούμε επίσης ότι τα 2 δισ. στην ιχνηλασιμότητα είναι πάρα πολλά χρήματα. Και αν παρθούν από κάποιες επιχειρήσεις για να αναδείξουν την ταυτότητα των προϊόντων τους, αυτοί που δε θα το κάνουν θα βρεθούν στον δρόμο.
Θα ήθελα να τονίσουμε, επίσης, ότι στην Ευρώπη ο παραγωγός είναι επιχειρηματίας. Και όσο εμείς στην Ελλάδα εδώ δε βλέπουμε τον παραγωγό σαν τον επιχειρηματία, αλλά τον βλέπουμε σαν τον “κακομοίρη”, που τον χρησιμοποιούμε για να έρχεται η ΚΑΠ και να κάνουμε τη δουλειά μας, σαν τόπος καταρχήν δε θα πάμε ποτέ μπροστά».
