Στο 25,14% υπολογίζει την πραγματική ανεργία στη χώρα μας το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΣΕ (ΙΝΕ-ΓΣΣΕ), πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ., όπου οι δείκτες ακολουθούν μια καθοδική πορεία. Ωστόσο, πρέπει να επισημανθεί πως σε παλαιότερα έτη, οπότε και η ανεργία είχε ξεπεράσει τις 25 μονάδες, η ΙΝΕ-ΓΣΕΕ την υπολόγιζε με πάνω από 11 μονάδες σε σχέση με εκείνα τα στοιχεία τα οποία έδιναν στη δημοσιότητα οι κυβερνητικές πηγές.
Σύμφωνα, επομένως, με την έκθεση της ΓΣΕΕ, αν συνυπολογιστεί «η αποθάρρυνση αναζήτησης εργασίας και η αναγκαστική υποαπασχόληση, ήτοι 234.000 άτομα, τότε το ποσοστό ανεργίας ανέρχεται στο 25,14%». Οι λόγοι που η ανεργία παρουσιάζει μείωση στην Ελλάδα είναι η φυγή των νέων στο εξωτερικό, η υλοποίηση προγραμμάτων απασχόλησης από τον ΟΑΕΔ και η δημιουργία θέσεων εργασίας - επισφαλών και χαμηλής αμοιβής - από τον ιδιωτικό τομέα. Το Ινστιτούτο της ΓΣΕΕ εκτιμά ότι το ποσοστό της ανεργίας θα υποχωρήσει κάτω από το 10% μετά το 2025.
«Εάν τα μέλη της κυβέρνησης θεωρούν πως, έχοντας ένας άνθρωπος εισοδήματα της τάξης των 240 ευρώ είναι εργαζόμενος, νομίζω ότι ζουν σε μια γυάλα. Δεν μπορεί να επιβιώσει ο συγκεκριμένος εργαζόμενος»
Στέλιος Βοργιάς, πρόεδρος Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου
Για να γίνει σύγκριση του πού ήμασταν και πού βρισκόμαστε παραθέτουμε τα παρακάτω στοιχεία:
- Το 2010, σε σύνολο 1.850.593 ασφαλισμένων, πλήρους απασχόλησης ήταν οι 1.521.404 και μερικής απασχόλησης οι 320.566, με μέσες τακτικές αποδοχές 1.247 ευρώ και μέσο ημερομίσθιο 54,46 ευρώ.
- Το 2018, σε σύνολο 2.396.602 ασφαλισμένων, πλήρους απασχόλησης ήταν οι 1.702.825 και μερικής απασχόλησης οι 696.825, με μέσες τακτικές αποδοχές 898,59 ευρώ και μέσο ημερομίσθιο 42,89 ευρώ.
Η “Νέα Κρήτη” επικοινώνησε με τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου, Στέλιο Βοργιά, ο οποίος σχολίασε το συγκεκριμένο ποσοστό ανεργίας λέγοντας χαρακτηριστικά: «Εάν τα μέλη της κυβέρνησης θεωρούν πως, έχοντας ένας άνθρωπος εισοδήματα της τάξης των 240 ευρώ είναι εργαζόμενος, νομίζω ότι ζουν σε μια γυάλα. Δεν μπορεί να επιβιώσει ο συγκεκριμένος εργαζόμενος. Έχουμε ξαναπεί ότι η αντιμετώπιση της ανεργίας έγινε εις βάρος της απασχόλησης. Χάθηκαν πολλές μόνιμες θέσεις και δημιουργήθηκαν αρκετές ελαστικές μορφές απασχόλησης. Έτσι όμως δεν αντιμετωπίζεις την ανεργία. Δεν είναι νέες θέσεις εργασίας. Δεν υπήρξε μια σοβαρή ανάπτυξη θέσεων εργασίας πλήρους απασχόλησης με αξιοπρεπείς μισθούς. Γι’ αυτό τα στοιχεία του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ είναι πολύ ρεαλιστικότερα από εκείνα της ΕΛ.ΣΤΑΤ. Η ΕΛ.ΣΤΑΤ. είναι υποχρεωμένη να πάρει κάποια στάνταρ ευρωπαϊκά, τα οποία εμείς δεν τα αποδεχόμαστε. Και ένα σοβαρό που παίρνει υπόψη της είναι ότι ακόμη και εκείνοι που εργάζονται με 4ωρα ελαστικής απασχόλησης είναι εργαζόμενοι. Για εμάς δεν είναι».
«ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΑ ΜΕΤΡΑ»
«Έμφαση στον τουρισμό και τον πρωτογενή τομέα»
Μείζον ερώτημα είναι τι θα αποτελέσει αντίδοτο σε αυτήν την έκρυθμη κατάσταση ώστε να αποτελέσει κίνητρο ανάπτυξης και προόδου στη χώρα μας. Ο κ. Βοργιάς ανέφερε πως πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στους υγιείς τομείς της εθνικής μας οικονομίας, ενώ πρέπει να υπάρξει ένα οργανωμένο σχέδιο αναπτυξιακής παρέμβασης ώστε να περιοριστούν οι κοινωνικές απειλές που γεννήθηκαν εντός της οικονομικής κρίσης, όπως η δημιουργία μιας γενιάς που ζει κάτω από το όριο της φτώχιας.
Συγκεκριμένα, όπως ανέφερε, «αυτό που χρειάζεται είναι μια ρύθμιση της αγοράς εργασίας μέσα από συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Χρειάζονται αναπτυξιακά μέτρα ώστε να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας. Χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε ως εργαλεία για την ανάπτυξη υγιή κομμάτια της οικονομίας, όπως ο τουρισμός, η ενέργεια, και ο πρωτογενής τομέας παραγωγής. Δεν τα έχουμε αγγίζει και δε δημιουργούν υπεραξίες. Το έχουμε ξαναπεί: Δεν υπάρχει διασύνδεση τουρισμού και πρωτογενούς τομέα παραγωγής. Δεν υπάρχει σωστή ενίσχυση της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, που αποτελεί την ραχοκοκκαλιά της εθνικής μας οικονομίας. Απεναντίας οι επιχειρήσεις επιβαρύνονται με υπερφορολόγηση και πραγματικά δεν μπορούν να ανασάνουν. Και έτσι δεν μπορούν να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας. Εάν δεν αλλάξει η τακτική και η πολιτική της χώρας, δυστυχώς οδηγούμαστε σε τραγικές καταστάσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα των καταστάσεων είναι πως έχει δημιουργηθεί μια καινούργια γενιά εργαζομένων που ζει κάτω από το όριο της φτώχιας και απ’ ό,τι δείχνουν τα ποσοστά είναι της τάξης του 20%, πράγμα που είναι ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό. Αυτό το ποσοστό δουλεύει με ελαστικές μορφές απασχόλησης, δηλαδή κάτω από το όριο της φτώχιας. Δουλεύει και δεν μπορεί να ζήσει».
