Έναν... απρόβλεπτο “εχθρό” έχουν οι αναδιαρθρώσεις των επιχειρηματικών δανείων και συνολικότερα η προσπάθεια περιορισμού των “κόκκινων δανείων” που “στοιχειώνουν” τις ελληνικές τράπεζες: τον “φόβο της υπογραφής”. Δηλαδή, την απροθυμία των τραπεζικών στελεχών να υπογράψουν “κουρεμένες” δανειακές συμβάσεις, φοβούμενοι ποινικοποίηση στο μέλλον των επιχειρηματικών αποφάσεων.
Όπως γράφει το capital.gr, την ώρα που οι δεσμεύσεις των τραπεζών για μείωση των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων κατά 50 δισ. ευρώ μέχρι τα τέλη του 2021 επιβάλλουν επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων προβληματικών δανείων, οι τραπεζίτες διστάζουν ακόμη να βάλουν την υπογραφή τους σε αναδιαρθρώσεις που περιλαμβάνουν “κούρεμα” οφειλής. Και αυτό αφορά όχι μόνο στελέχη της παλαιάς φρουράς των τραπεζών, αλλά και νέα στελέχη που ζουν με την απειλή της ποινικοποίησης των επιχειρηματικών αποφάσεων.
Η παραπάνω αλήθεια ακούστηκε στο συνέδριο του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος σε πάνελ τραπεζιτών, με θέμα την ανάκαμψη των τραπεζών και τον ρόλο τους στην ανάκαμψη της Οικονομίας, προδιαγράφοντας δύσκολο μέλλον για τις αναδιαρθρώσεις επιχειρηματικών δανείων. Την ίδια στιγμή, αναφέρθηκε ότι οι μεταβιβάσεις δανείων προς αναδιάρθρωση σε εταιρείες διαχείρισης δεν έχουν αποδώσει τα προσδοκώμενα, κάτι που θα επιφέρει ξεκαθάρισμα στον χώρο των εταιρειών διαχείρισης.
Σχετικά με το θέμα της υπογραφής σε αναδιαρθρώσεις δανείων, οι τραπεζίτες κάνουν ακόμη λόγο για ύπαρξη νομικών κενών στην παρεχόμενη προστασία για τα αρμόδια τραπεζικά στελέχη. Και αυτό παρά το ότι έχει ψηφιστεί από το 2017 “ακαταδίωκτο” για τα στελέχη των τραπεζών (και τους δημόσιους λειτουργούς) που θα χειριστούν περιπτώσεις υπερχρεωμένων επιχειρήσεων. Δηλαδή, όχι μόνο τις περιπτώσεις αναδιαρθρώσεων, αλλά επίσης τις πωλήσεις δανείων και τις πτωχεύσεις επιχειρήσεων.
Ειδικότερα, ο νόμος παρέχει προστασία στα τραπεζικά στελέχη:
α) για τις πράξεις ή παραλείψεις που τελούνται με σκοπό είτε την είσπραξη μέρους τουλάχιστον της απαίτησης είτε, αν πρόκειται για επιχειρηματικά δάνεια, τη συνέχιση της δραστηριότητας της επιχείρησης με βάση συμφωνία εξυγίανσης ή σχέδιο αναδιοργάνωσης και διάσωσης, με το οποίο αποβλέπουν στην εξασφάλιση είσπραξης τουλάχιστον μέρους της απαίτησης,
β) εφόσον κατά την εξυπηρέτηση της αναδιάρθρωσης ή διαγραφής των δανείων, οφειλών ή χρεών δεν παραβιάζονται οι σχετικές κανονιστικές πράξεις της Τράπεζας της Ελλάδος για τη διαχείριση οφειλών σε καθυστέρηση και τη διαχείριση μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων, όπως αυτές εκάστοτε ισχύουν, και τηρούνται οι κανόνες που προβλέπονται στην εγκεκριμένη πολιτική αναδιαρθρώσεων των ως άνω ιδρυμάτων,
γ) υφίστανται αποφάσεις των θεσμοθετημένων εγκριτικών επιτροπών ή οργάνων του πιστωτικού ή χρηματοδοτικού ιδρύματος ή της Επιτροπής Ειδικών Εκκαθαρίσεων,
δ) όταν δεν οδηγούν σε χειροτέρευση της πραγματικής οικονομικής θέσης του νομικού προσώπου του δανειστή, από αυτή στην οποία θα επερχόταν, αν ο οφειλέτης, η οφειλή του οποίου αναδιαρθρώνεται ή διαγράφεται, ετίθετο άμεσα σε εκκαθάριση ή ρευστοποίηση του ενεργητικού του σε περίπτωση αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος του.
Η δυσκολία, πάντως, που εμπεριέχουν οι στόχοι για τη μείωση των NPLs στο σύντομο διάστημα των επόμενων δεκαεννέα μηνών, στρέφει τις προσδοκίες όλων των τραπεζών στην έγκριση της πρότασης του ΤΧΣ από τις ευρωπαϊκές Αρχές. Οι τελευταίες φαίνεται να έχουν μεν καλή θέληση, αλλά δε βιάζονται να βάλουν τη εγκριτική “σφραγίδα” στην πρόταση. Οι τράπεζες εκτιμούν ότι το σχέδιο δε θα ακυρωθεί, αλλά θα υλοποιηθεί κάποια στιγμή. Μαζί με το σχέδιο της ΤτΕ, η πρόταση του ΤΧΣ θα είναι για τις τράπεζες ο “πολιορκητικός κριός” για την ταχύτερη μείωση των NPEs. Όπως εκτιμάται, στην πρόταση του ΤΧΣ μπορούν να “χωρέσουν” δάνεια ενδεχομένως και άνω των 15 δισ. ευρώ, ενώ η φόρμουλα για την έγκριση του σχεδίου μπορεί να βρεθεί μέσω της αξιολόγησης της επενδυτικής αξίας των μεταβιβαζόμενων δανείων και όχι στη βάση της επενδυτικής βαθμίδας των κυβερνητικών ομολόγων.
